Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 7 września 2022 r., sygn. II SA/Ol 586/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 7 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu (...) S.A. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 lipca 2022 r. nr (...) w przedmiocie warunków zabudowy oddala sprzeciw. WSA/wyr.1 – sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z 6 lipca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako: Kolegium lub organ odwoławczy), na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r., poz. 735., dalej jako: k.p.a.), uchyliło decyzję Burmistrza Miasta i Gminy R. (dalej jako: organ I instancji) z 13 kwietnia 2022 r. w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie biogazowni rolniczej o mocy 499kW na działce nr (...), obręb S., gmina R. i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że z wnioskiem o wydanie decyzji wystąpiła (...) S.A. w T. (dalej jako: inwestor lub Spółka), wskazując że planowana biogazownia składać się będzie z szeregu wymienionych we wniosku obiektów, w tym zbiorników fermentacji, akceleratora procesów biotechnologii, zbiornika magazynowego płynu pofermentacyjnego i in. (łącznie 15 obiektów). Podniesiono, że zawiadomieniem oraz obwieszczeniem z 21 grudnia 2021 r. organ zawiadomił strony postępowania o jego wszczęciu. Następnie organ I instancji sporządził projekt decyzji ustalającej warunki zabudowy i przedłożył do uzgodnienia właściwym organom. Wyjaśniono, że w ramach planowanej inwestycji zostanie wykonana także niezbędna infrastruktura techniczna. Wskazano, że w decyzji określono parametry przestrzenne poszczególnych obiektów wchodzących w zakres inwestycji, a także wyjaśniono, że inwestycja nie zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w związku z czym nie wymaga ona przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W decyzji organu I instancji podano także, że z uwagi na to, że planowana inwestycja stanowi instalację odnawialnego źródła energii, odstąpiono od badania warunku tzw. dobrego sąsiedztwa oraz dostępu terenu inwestycji do drogi publicznej. Jednocześnie stwierdzono, że pozostałe warunki wymienione w art. 61 ust. 1 pkt 3-6 u.p.z.p. zostały spełnione. Wskazano, że od decyzji tej odwołał się K. J. (dalej jako: odwołujący), podnosząc zarzuty dotyczące potencjalnego negatywnego wpływu inwestycji na stan środowiska naturalnego i jakość życia okolicznych mieszkańców, a także niedogodności wynikających z realizacji planowanej inwestycji, związane z emisją szkodliwych gazów, substancji złowonnych, aerozoli bakteryjnych, jak również wzmożonym ruchem pojazdów ciężarowych. Kolegium wskazało, że z treści decyzji organu I instancji nie wynika, by organ uznał planowane przedsięwzięcie za inwestycję celu publicznego, a mimo to zastosował przewidziany dla procedury ustalania lokalizacji inwestycji celu publicznego sposób dokonywania doręczeń, gdyż w treści dokonanych obwieszczeń wskazano jako podstawę prawną przepis art. 49 k.p.a. w zw. z art. 53 ust. 1 u.p.z.p. Przepis ten nie ma jednak zastosowania w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy. Podniesiono, że wyjątkowo przepis art. 49a k.p.a. przewiduje możliwość dokonywania zawiadomienia o decyzjach i innych czynnościach w drodze obwieszczenia. Wymaga on jednak uprzedniego zawiadomienia stron o takim sposobie zawiadamiania w dalszym postępowaniu. Wyjaśniono, że w przedmiotowej sprawie organ I instancji od początku stosował tryb zawiadamiania stron o wszelkich czynnościach w formie obwieszczenia, ale z akt sprawy nie wynika, by uprzednio zawiadomił strony postępowania o zastosowaniu tej formy zawiadamiania. W związku z tym, w ocenie Kolegium, dokonywane w trybie obwieszczenia zawiadomienia nie mogą zostać uznane za skuteczne i skutkują wadliwością całego postępowania. Podniesiono także, że w aktach sprawy znajduje się wykaz stron postępowania obejmujący ponad 90 podmiotów, ale nie wiadomo, w jaki sposób tak szeroki krąg stron został ustalony. Wskazano, że w orzecznictwie wyjaśnia się, że właściciele nieruchomości w obszarze analizowanym, w tym właściciele działek niesąsiadujących bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji, mogą być stronami tego postępowania tylko wtedy, gdy wykażą swój interes prawny na podstawie art. 28 k.p.a. O interesie prawnym tych osób przesądza zasięg oddziaływania danej inwestycji na nieruchomości sąsiednie oraz stopień jej uciążliwości dla tych nieruchomości. Ponadto Kolegium wskazało, że wprawdzie do instalacji odnawialnego źródła energii przepisów art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. nie stosuje się, ale niezbędne jest ustalenie, czy inwestycja spełnia przesłanki określone w art. 61 ust. 1 pkt 3-6 u.p.z.p. Podniesiono, że w aktach sprawy brak jest dokumentów potwierdzających gotowość dysponentów poszczególnych sieci do zapewnienia niezbędnego uzbrojenia terenu inwestycji w zakresie poszczególnych elementów infrastruktury technicznej. W orzecznictwie zaś przyjmuje się, że jeśli uzbrojenie terenu jeszcze nie powstało, to umieszczenie na obszarze inwestycji właściwych urządzeń musi zostać zagwarantowane w drodze umowy pomiędzy inwestorem a właściwa jednostką organizacyjną, czyli przedsiębiorstwem zajmującym się dostarczaniem odpowiednich usług. Nie jest to tożsame z obowiązkiem posiadania takiej umowy już w momencie starania się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ale posiadanie zapewnienia, gwarancji, że taka umowa w przyszłości zostanie zawarta. Ponadto w ocenie Kolegium organ I instancji nie ustalił prawidłowo, czy inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi, w tym zwłaszcza z przepisami o ochronie przyrody. Wskazano, że teren inwestycji zlokalizowany jest na Obszarze Chronionego Krajobrazu, a w związku z tym projekt decyzji przedłożono do uzgodnienia Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska, który dokonał milczącego uzgodnienia. Jednakże – jak wskazano - niezajęcie stanowiska przez organ profesjonalny w zakresie ochrony przyrody, nie zwalnia organu administracji wydającego decyzję ustalającą warunki zabudowy od oceny, czy inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Jak podano, w decyzji organu I instancji nie wskazano nawet, na jakim obszarze chronionego krajobrazu znajduje się teren inwestycji ani jakie przepisy prawa miejscowego tam obowiązują.