Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 września 2022 r., sygn. VII SA/Wa 614/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, , Sędzia WSA Wojciech Sawczuk (spr.), Asesor WSA Anna Milicka - Stojek, Protokolant specjalista Monika Gąsińska – Goc, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2022 r. sprawy ze skargi K.Ł. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 13 lipca 2020 r. znak: DOZ-KiNK.4400.2.2019.AO w przedmiocie przyznania nagrody za odkrycie zabytku archeologicznego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zobowiązuje Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do wydania, w terminie miesiąca, decyzji przyznającej na rzecz K. Ł. nagrodę za odkrycie szkuty wiślanej z 2. poł. XV w. na terenie miejscowości C.; III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz K. Ł. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I.

Decyzją z 13 lipca 2020 r. znak DOZ-KiNK.4400.2.2019.AO Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, odmówił przyznania K. Ł.(dalej jako Skarżąca), nagrody za odkrycie szkuty wiślanej z 2 poł. XV wieku, na terenie miejscowości C. (gmina G., powiat p.).

W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu 15 maja 2014 r. za pośrednictwem Generalnego Konserwatora Zabytków, wpłynął do niego wniosek Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 13 maja 2014 r. o przyznanie K. Ł. nagrody za odkrycie zabytku archeologicznego - opisanej wyżej szkuty wiślanej. Wniosek został uzupełniony o dodatkowe wyjaśnienia pismem MWKZ z 3 czerwca 2014 r.

Jak dalej wyjaśniono, w dniu 25 września 2008 r., przedstawiciele Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku, przeprowadzili oględziny miejsca znalezienia wraku, w trakcie których stwierdzili obecność licznych, luźnych elementów konstrukcyjnych wykonanych z dębu oraz metalu. Rok później, 17 sierpnia 2009 r., archeolodzy z CMM rozpoczęli w C. badania archeologiczne. W ich wyniku ustalono, że na miejscu zalegają pozostałości płaskodennego, bezstępkowego statku rzecznego - szkuty, mierzącej 31,2 m długości i 7,26 m szerokości, datowanej na przełom XV i XVI wieku. Po zakończeniu badań została ona ponownie zatopiona w miejscu dotychczasowego położenia. Poza kadłubem statku w rejonie badań nie natrafiono na pozostałości innych obiektów archeologicznych.