Wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 843/22

Przy ocenie, czy konkretna osoba ma uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, nie wystarczy samo stwierdzenie znacznego stopnia niepełnosprawności osoby będącej pod opieką zobowiązanego do alimentacji. Kluczowe jest istnienie związku przyczynowego pomiędzy koniecznością opieki a rezygnacją z pracy zarobkowej, gdzie konieczność opieki musi być przyczyną uniemożliwiającą podjęcie lub kontynuowanie pracy zarobkowej. Zweryfikowanie prawidłowości zastosowania tego przepisu prawa materialnego w skardze kasacyjnej możliwe jest tylko wtedy, gdy zarówno stan faktyczny, jak i kwestia istnienia wymaganego związku przyczynowego nie zostały skutecznie zakwestionowane.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Karol Kiczka Sędziowie: sędzia NSA Piotr Przybysz sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Dominik Więckowski po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 7 września 2021 r. sygn. akt III SA/Kr 631/21 w sprawie ze skargi J. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 26 lutego 2021 r., nr SKO-NP-4115-355/20 w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę kasacyjną.