Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. III OW 129/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Maciej Kobak po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Łódzkiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Łódzkiego a Starostą Zgierskim w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów postanawia: wskazać Marszałka Województwa Łódzkiego jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie

Pismem z 20 września 2023 r. Marszałek Województwa Łódzkiego (dalej: "Marszałek") wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Starostą Zgierskim (dalej: Starosta) poprzez wskazanie Starosty jako organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenie [...] zlokalizowanej w S., przy ul. [...] (działki o nr ewidencyjnych[...], [...] oraz [...]).

W uzasadnieniu wniosku podał, że Starosta pismem z 10 lutego 2023 r. przekazał Marszałkowi do rozpoznania wniosek S. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej: spółka, wnioskodawca) dotyczący wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenie [...] zlokalizowanej w S., przy ul. [...] (działki o nr ewidencyjnych: [...], [...] oraz [...]). W uzasadnieniu wyjaśniono, iż wnioskodawca będzie przetwarzał odpady o kodach: 17 03 02 – mieszanki bitumiczne inne niż wymienione w 17 03 01 poza instalacjami i urządzeniami w procesie przygotowania do ponownego użycia metodą R12, natomiast w ocenie Starosty niedopuszczalne jest prowadzenie procesu R13 tj. magazynowania odpadów, poprzedzającego którykolwiek z procesów wymienionych w pozycji R1-R12 (z wyjątkiem wstępnego magazynowania odpadów wytwórcy odpadów) poza instalacjami, a więc tereny przeznaczone przez spółkę do magazynowania odpadów (w tym przypadku jest to utwardzony plac magazynowy) należy uznawać za instalację do przetwarzania odpadów. Starosta stwierdził zatem, iż proces R13 jest odrębnym procesem odzysku odpadów i jeśli zdolność magazynowania takiej instalacji przekracza 10 ton, to taką instalację należało zakwalifikować jako przedsięwzięcie zawsze mogące oddziaływać na środowisko zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 47 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2019 r., poz. 1839 ze zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie przedsięwzięć). W ocenie Marszałka, Starosta całkowicie jednak pominął stanowisko samego wnioskodawcy, który wyraźnie i wielokrotnie podkreślał, iż cały proces przetwarzania odpadów będzie prowadzony poza instalacjami i spółka nie dysponuje instalacją do magazynowania ani przetwarzania odpadów – podstawą jego wniosku jest Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2015 r. w sprawie odzysku odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz.U. z 2015 r., poz. 796; dalej: rozporządzenie w sprawie odzysku).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00