Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 października 2023 r., sygn. III SA/Gd 320/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Sudoł Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.) Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 5 października 2023 r. sprawy ze skargi B. O. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia 18 kwietnia 2023 r., nr PS-V.8640.110.2023.AM w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 lutego 2023 r. Starosta Słupski orzekł o utracie przez B. O. ( dalej jako "skarżący") statusu osoby bezrobotnej z dniem 16 lutego 2023 r. na okres 180 dni z powodu drugiego, nieusprawiedliwionego niestawienia się w wyznaczonym terminie.

Skarżący w odwołaniu od powyższej decyzji zarzucił, że termin stawiennictwa w PUP w Słupsku nie był wyznaczony - nie została wskazana żadna konkretna data i godzina stawiennictwa. Nawet przy przyjęciu, że skarżący nie stawił się w PUP , byłby to pierwsze niestawiennictwo, wobec czego pozbawienie statusu bezrobotnego powinno nastąpić na 120 dni. Zarzucił naruszenie art. 10 k.p.a. poprzez brak zapewnienia mu czynnego udziału w postępowaniu oraz uniemożliwienie wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji przez organ pierwszej instancji.

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2023 r. nr PS-V.8640.110.2023.AM Wojewoda Pomorski utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Organ wskazał, że do skarżącego wystosowano wezwanie do stawiennictwa w PUP w ciągu siedmiu dni od daty otrzymania wezwania , w godzinach od 8.00 do 14.00. Zatem termin stawiennictwa został określony. Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu 9 lutego 2023 r. Mimo to skarżący nie stawił się w PUP w dniach od 10 lutego do 16 lutego 2023 r., ani w terminie kolejnych 7 dni nie wskazał uzasadnionych przyczyn niestawiennictwa. Organ wskazał ponadto, że terminem początkowym, od którego ustala się liczbę niestawiennictw jest dzień wejścia w życie znowelizowanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, czyli dzień 1 lutego 2011 r. Z rejestru centralnego , prowadzonego na podstawie art. 4 ust.4a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wynika, że skarżący utracił status osoby bezrobotnej z dniem 21 sierpnia 2020 r. na okres 120 dni z powodu pierwszego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa i niepowiadomieniu w terminie 7 dni o przyczynach tego niestawiennictwa. Zatem obecne niestawiennictwo skarżącego w PUP jest drugim, nie zaś pierwszym niestawiennictwem. W tej sytuacji podstawą wydania wobec skarżącego decyzji był zasadnie art. 33 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 33 ust.4 pkt 3 lit. b ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Według organu odwoławczego zarzut naruszenia art. 10 § 1 k.p.a. jest bezpodstawny, bowiem zebrany materiał dowodowy dotyczył jedynie wyznaczenia skarżącemu terminu stawiennictwa w PUP. Organ wskazał ponadto, że skarżący nie usprawiedliwił w sposób prawnie skuteczny swojego niestawiennictwa w PUP, wobec czego zaistniały warunki do pozbawienia go statusu bezrobotnego na okres 180 dni.