Wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2022 r., sygn. I FSK 1014/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Dominik Mączyński (spr.), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "A." Sp. z o. o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3325/16 w sprawie ze skargi "A." Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 2 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od lutego do grudnia 2013 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna.

1.1. A. Sp. z o. o. z siedzibą w W., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, pismem z dnia 19 marca 2018 r., wniosła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2017 r., III SA/Wa 3325/16. Wyrokiem tym Sąd uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 2 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od lutego do grudnia 2013 r.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że postępowanie organów podatkowych w części narusza przepisy procesowe w zakresie gromadzenia i oceny materiału dowodowego, co miało wpływ na wynik sprawy, a konsekwencji także przepisy materialne art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o PTU) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w ustalonym stanie faktycznym sprawy. Sąd zaaprobował ustalenia organów odnoszące się do kwestii nabyć tworzyw sztucznych dokumentowanych 90 fakturami wystawionymi przez P. na rzecz Skarżącej w kontrolowanym okresie. W ocenie Sądu prawidłowe jest zaprezentowane w decyzji i oparte na zebranym materiale dowodowym stanowisko organów dotyczące funkcjonowania P. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że P. w rzeczywistości nie nabyła od swoich kontrahentów tworzyw sztucznych, które mogłyby być przedmiotem dalszej odsprzedaży. Zasadna w ocenie Sądu była też ocena DIS, że towar, na który opiewają sporne faktury wystawione przez P. i którego istnienia organy nie kwestionują, był w rzeczywistości towarem niewiadomego pochodzenia. Sąd podzielił również ocenę organów w zakresie niedochowania przez Skarżącą należytej staranności w relacjach z P.