Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 lipca 2022 r., sygn. I SA/Kr 575/22

Sygn. akt I SA/Kr 575/22. [pic] WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 29 lipca 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Wiesław Kuśnierz Sędziowie: sędzia WSA Inga Gołowska sędzia WSA Piotr Głowacki (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 29 lipca 2022 r. sprawy ze skarg E. S. - M. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 15 marca 2022 r., nr [...], w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek od zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2007-2009 oraz nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek od zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2009 r. ; oddala skargi.

Uzasadnienie

E. S. wniosła do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olkuszu o umorzenie odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2007 – 2009 oraz odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2007 oraz od stycznia do grudnia 2009 r., uzasadniając wniosek trudną sytuacją finansową, zdrowotną i rodzinną.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olkuszu, decyzjami z 10 listopada 2021 r., nr 1219-SEW.4261.65.2021.14 i nr 1219-SEW.4263.41.2021.16, odmówił udzielenia wnioskowanej ulgi, z uwagi na brak przesłanek ważnego interesu podatnika jak i interesu publicznego.

W odwołaniach zarzucono:

• naruszenie art. 187 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy,

• naruszenie art. 191 ww. ustawy Ordynacja podatkowa poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodów, co miało istotny wpływ na wynik sprawy,

• naruszenie art. 67a ww. ustawy Ordynacja podatkowa poprzez błędną wykładnię przepisu, prowadzącą do wniosku, że przepis ten nigdy nie może być zastosowany.

W uzasadnieniu powołano się na brak możliwości podjęcia pracy, z uwagi na stan zdrowia i podeszły wiek. W przekonaniu skarżącej, osoby starsze w Polsce nie są zatrudniane, natomiast tracąc źródło zarobkowania skarżąca utraciła zasadnicze źródło wpływów do majątku osobistego, które pozwalało jej na utrzymanie siebie, męża i spłatę roszczeń od organu podatkowego pierwszej instancji. Dalej skarżąca podała, że organ podatkowy żądając spłacenia niemożliwych dla skarżącej kwot, jako starszej, ciężko schorowanej osoby, mającej na utrzymaniu rodzinę, przeciwdziała wartości, jaką jest bezpieczeństwo obywatela, co oznacza, że także przeciwdziała zasadzie budowania zaufania obywatela do państwa.