Wyrok NSA z dnia 26 lipca 2022 r., sygn. I OSK 508/22

Dnia 26 lipca 2022 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Po 754/21 w sprawie ze skargi K. R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 26 czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania; 2. odstępuje od zasądzenia od K.R. na rzecz Wojewody Wielkopolskiego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 listopada 2021 r. (sygn. akt I SA/Po 754/21), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu – orzekając na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "p.p.s.a." ) i na skutek rozpoznania skargi K. R. - uchylił decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 26 czerwca 2019 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty [...] z dnia 7 maja 2019 r. nr [...] o umorzeniu postępowania o zwrot nieruchomości, ujawnionej w księdze wieczystej KW nr [...], a stanowiącej lokal nr [...], znajdujący się w budynku położonym w [...] przy ul. [...] wraz z przynależnym do niego udziałem 665/1000 części nieruchomości wykazanej w księdze wieczystej KW nr [...], jako własność Miasta [...], a stanowiącej działkę nr [...] z arkusza mapy [...], obrębu [...].

W motywach wyroku Sąd Wojewódzki na wstępie wskazał, że pierwotnie, tj. postanowieniem z dnia 26 maja 2020 r. (sygn. akt IV SA/Po 242/20), Sąd odrzucił skargę K. R. na w/w decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia 26 czerwca 2019 r. nr [...], jako wniesioną z uchybieniem terminu, ale postanowieniem z dnia 21 października 2020 r. (sygn. akt I OZ 744/20), Naczelny Sąd Administracyjny uchylił to orzeczenie. Sąd II instancji stwierdził bowiem, że wprawdzie przesyłka zawierająca zaskarżoną decyzję została skierowana: pod właściwie oznaczony adres pocztowy, prawidłowo oznaczono miasto, ulicę i numer domu oraz lokalu, ale wątpliwości budziła prawidłowość imiennego oznaczenia samego jej adresata, jakim był pełnomocnik wnioskodawczyni. Zarówno bowiem na kopercie zawierającej decyzję, jak i na przyłączonym do niej blankiecie zwrotnego poświadczenia odbioru, nazwisko adwokata zostało poddane korekcie i w konsekwencji na kopercie zostało ono podane w dwóch zbliżonych brzmieniach. Zdaniem zatem Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie było w chwili obecnej możliwe ustalenie, na jakim etapie doszło do korekty nazwiska adresata a to prowadziło do braku możliwości rozstrzygnięcia wątpliwości, czy pismo zostało prawidłowo zaadresowane i czy możliwe było przyjęcie w tym przypadku fikcji jego doręczenia. W tej więc sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że Sąd I instancji nie miał podstaw do przyjęcia, że doręczenie zaskarżonej decyzji nastąpiło w terminie ustalonym na podstawie art. 44 § 3 k.p.a. i nie miał zatem podstaw do ustalania początku biegu terminu do wniesienia skargi z uwzględnieniem daty wynikającej z przyjętej fikcji doręczenia.