Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 lipca 2022 r., sygn. III SA/Gd 1011/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść, Sędziowie Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.), Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Starszy asystent sędziego Konrad Milczanowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2022 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na uchwałę Rady Gminy Stężyca z dnia 20 marca 2007 r. nr V/38/2007 w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Gmina Stężyca 1. stwierdza nieważność § 3 ust. 2 zaskarżonej uchwały; 2. oddala skargę w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy w Kartuzach wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę, domagając się w niej stwierdzenia nieważności § 3 ust. 1 i ust. 2 oraz § 4 ust. 1 pkt 1 uchwały Rady Gminy Stężyca z dnia 20 marca 2007 r. nr V/3/2007 w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego dróg, których zarządcą jest Gmina Stężyca (Dz.Urz.Woj.Pom. z 2007 r., nr 114, poz. 1927), która to uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 oraz art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r., poz. 506 ze zm.) oraz art. 40 ust. 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.).

Skarżący zarzucił zaskarżonej części uchwały istotne naruszenie prawa:

- art. 7 w zw. z art. 94, art. 32 ust.1 i 2, art. 217 Konstytucji oraz art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych i art. 40 ust.1 ustawy o samorządzie gminnym poprzez przekroczenie granic upoważnienia ustawowego i dokonanie zróżnicowania w § 3 ust. 1 i ust. 2 oraz § 4 ust. 1 pkt 1 uchwały stawki opłaty za zajęcie pasa drogowego i ustalenia odrębnych stawek opłat za zajęcie pasa drogowego w zależności od zabudowanego bądź niezabudowanego charakteru obszaru, w sytuacji gdy takie zapisy uchwały wykraczają poza kompetencję Rady Gminy, która nie została upoważniona do zróżnicowania opłat w odniesieniu do ww. kryteriów, innych niż enumeratywnie wskazane w art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych;