Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2022 r., sygn. III FSK 152/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Borszowski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Lu 204/21 w sprawie ze skargi C. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie z dnia 16 marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie na rzecz C. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 2450 (słownie: dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Lu 204/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: spółka) w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lublinie (dalej: SKO) z dnia 16 marca 2021 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 27 stycznia 2014 r. spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości na 2014 r., w której wykazała m.in. podatek w kwocie 962 867 zł. Pismem z dnia 7 listopada 2016 r. spółka wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2014 w wysokości 374 933 zł. Złożyła też deklarację korygującą.

Prezydent Miasta L., po ponownym rozpoznaniu sprawy (poprzednia decyzja została uchylona przez SKO ze względu na braki dowodowe), decyzją z dnia 28 września 2020 r. stwierdził nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2014 r. w wysokości 195 547 zł, odmówił stwierdzenia nadpłaty w kwocie 179 386 zł, określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za budynki w kwocie 406 738,64, za budowle w kwocie 315 361 zł. Organ pierwszej instancji w oparciu o opinię biegłego przyjął, że obiekt znajdujący się w pasie drogi publicznej przy Al. W., posadowiony na działkach o nr [...], [...] i [...], jest drogowym obiektem inżynierskim, obiektem mostowym, a szczegółowo wiaduktem z dojazdami w nasypach ograniczonych murami oporowymi. Spełnia on funkcję zjazdu na teren działki o nr [...] oraz zapewnia możliwość ruchu pieszego. Zdaniem organu wiadukt wraz z instalacją odwodnienia, barierami energochłonnymi oraz oznakowaniem pionowym i poziomym należy uznać za budowlę, zaś spółka zobowiązana jest do opłacania podatku od nieruchomości od tej budowli.