Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 2930/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Sylwester Golec (spr.), Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej X S.A. z siedzibą w Y od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2019 r. sygn. akt I SA/Po 381/19 w sprawie ze skargi X S.A. z siedzibą w Y na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 lutego 2019 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.673.2018.1.BM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 lutego 2019 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.673.2018.1.BM, 3) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz X S.A. z siedzibą w Y kwotę 1394 (słownie: tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę X S.A. z siedzibą w Y. (wnioskodawca, skarżąca spółka) na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 lutego 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wyroku podniósł, że z wniosku z dnia 27 grudnia 2018 r. wynika, iż wnioskodawca zaprojektował, zbudował, sfinansował i eksploatuje odcinek autostrady. Koncesja została udzielona na 30 lat, a po jej wygaśnięciu wnioskodawca przekaże nieodpłatnie odcinek stronie publicznej. W efekcie wybudowania odcinka autostrady, wnioskodawca osiąga obecnie w całości na terytorium Polski dochody z tytułu udostępniania odcinka, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Źródłem finansowania projektu były/są w szczególności: 1) kredyty inwestycyjne, 2) pożyczki, 3) obligacje, 4) kredyt kupiecki, 5) kredyt refinansowy, 6) kredyt na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa. W przypadku tego ostatniego źródła finansowania wyjaśniono, że w 2018 r. wnioskodawca otrzymał kredyty przyznane przez niezależne instytucje finansowe z przeznaczeniem na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa z tytułu uzyskanej przez wnioskodawcę w latach 2005-2011 rzekomej nadpłaty pomocy publicznej. Konieczność uzyskania tych kredytów przez wnioskodawcę spowodowana była żądaniem Skarbu Państwa wynikającym z Decyzji Komisji Europejskiej, zwrotu bezprawnie otrzymanej w ocenie Komisji pomocy publicznej w postaci części rekompensaty z tytułu zmniejszonego ruchu samochodów ciężarowych, prawnie należnej wnioskodawcy zgodnie z załącznikiem do umowy koncesyjnej. Otrzymana przez wnioskodawcę pomoc publiczna miała na celu zrekompensowanie straty w przychodzie, powstałej w związku ze zmianami w krajowym ustawodawstwie dotyczącym płatnych autostrad. Otrzymane kwoty zostały rozpoznane jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawych z zastosowaniem stawki 19%. W ocenie Komisji Europejskiej, wartość otrzymanej przez wnioskodawcę rekompensaty została zawyżona, gdyż jej wysokość była ustalona z ówczesnym rządem na podstawie prognoz z 1999 r., zakładających wyższy ruch na autostradzie niż w bardziej aktualnych prognozach z 2004 r. Z uwagi na toczące się obecnie postępowania sądowe w tej sprawie, do czasu rozstrzygnięcia sporu, wnioskodawca był zobowiązany zabezpieczyć roszczenie Skarbu Państwa wynikające z nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy, w związku z realizacją przez Polskę Decyzji Komisji Europejskiej. W związku z powyższym wnioskodawca złożył na rachunek depozytowy Ministra Finansów kwotę zasądzoną nakazem zapłaty, którą z uwagi na brak środków finansowych pozyskał z przyznanych na ten cel kredytów. Uzyskanie przez wnioskodawcę kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa było niezbędne, gdyż w przypadku niezwrócenia przez wnioskodawcę zasądzonej kwoty istniało ryzyko zajęcia rachunku bankowego wnioskodawcy lub wypowiedzenia umowy koncesyjnej, co przyczyniłoby się do braku możliwości dalszej realizacji projektu, a tym samym kontynuacji działalności. Wnioskodawca będzie ponosić koszty finansowania związane z odsetkami od kredytów na zabezpieczenie roszczenia Skarbu Państwa.