Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. III FSK 269/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Dominik Gajewski, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 9 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 1030/21 w sprawie ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 1030/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Skarbu Państwa

- Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2018 rok. Wyrok ten (jak i inne przytoczone w niniejszym uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych) jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Nadleśnictwo, działając za pośrednictwem pełnomocnika będącego radcą prawnym, zaskarżyło powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Jednocześnie skarżący złożył oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy w sprawie.

W skardze kasacyjnej podniesiono, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.); dalej: "p.p.s.a.", zarzut naruszenia art. 1 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym w zw. z art. 2 ust. 1, art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w zw. z art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, poprzez błędne przyjęcie, że na skarżącym ciążył obowiązek podatkowy za grunty, nad którymi przebiegają napowietrzne linie elektroenergetyczne, według stawek jak za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.