Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2022 r., sygn. II FSK 9/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Stefan Babiarz, po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 477/20 w sprawie ze skargi B. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2. uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2014 r. nr [...], 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz B. S.o kwotę 1020 (słownie: tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 15 lipca 2020 r., o sygn. akt III SA/Wa 477/20 ze skargi B.S. (dalej: "Skarżący" "Podatnik" albo "Strona") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: "DIS" albo "Organ odwoławczy") z 23 grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej zwana: "p.p.s.a."), oddalił skargę.

1.2. Stan faktyczny przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przedstawiał się następująco. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. – W. (dalej: "NUS" albo "Organ pierwszej instancji") decyzją z 12 sierpnia 2013 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2009 r. w kwocie 2.381zł. Po rozpoznaniu odwołania, postanowieniem z 22 listopada 2013 r. DIS stwierdził jego niedopuszczalność uznając, że przekazany przy piśmie z 11 grudnia 2012 r. odpis pełnomocnictwa upoważniał doradcę podatkowego W. S. do reprezentowania Skarżącego przed DIS i NUS w przedmiotowej sprawie, a w konsekwencji do działania w postępowaniu prowadzonym przez Organ pierwszej instancji. Skoro przed wydaniem przez organ podatkowy decyzji z 12 sierpnia 2013 r. Strona ustanowiła pełnomocnika, to za nieskuteczne uznano doręczenie decyzji Stronie. NUS decyzją z 6 listopada 2014 r. określił wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2009 r. w kwocie 2.381 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Skarżący uzyskiwał w 2009 r. przychody z tytułu wynajmu: nieruchomości na działalność gospodarczą - Przedszkole Niepubliczne "K. " położonej w W. przy ul. [...], nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej położonej w W. przy ul. [...]. W oświadczeniu o wyborze formy opodatkowania na 2008 r. Podatnik wskazał, że przychód z tytułu najmu będzie opodatkowywał zryczałtowanym podatkiem dochodowym. NUS wyjaśnił, że prowadzona przez podatnika pozarolnicza działalność gospodarcza w zakresie budowy i sprzedaży nieruchomości oraz usług taksówkowych została opodatkowana podatkiem VAT. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana przez NUS decyzja, od której Skarżący wniósł odwołanie. W wyniku rozpatrzenia odwołania DIS stwierdził, że Organ pierwszej instancji prawidłowo określił podstawę opodatkowania i podatek należny z tytułu najmu nieruchomości na cele działalności gospodarczej za lata 2007-2009. Organ pierwszej instancji wskazał, że najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm., dalej zwana: "u.p.t.u.") i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. Wobec tego świadczenie usług najmu nieruchomości położonych w W. przy ul. [...] i ul. [....] na cele działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 u.p.t.u. Ustalono, że w 2009 r. Skarżący uzyskał przychód z tytułu najmu w kwocie brutto 24.000,00 zł (w tym VAT w kwocie 4.327,92 zł), w kwocie netto 19.672,08 zł. Do określenia należnego zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za 2009 r. przyjęto przychód z tytułu najmu w łącznej kwocie 19.672,08 zł, w tym: podlegający opodatkowaniu ryczałtem: wg stawki 8,5% w kwocie 13.510 zł, wg stawki 20% w kwocie 6.162,08 zł. i ustalono ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w kwocie 2.381,76 zł, w tym ryczałt: wg stawki 8,5% w kwocie 1.148,35 zł, wg stawki 20% w kwocie 1.232,41 zł. Kwota należnego ryczałtu wyniosła 2.381 zł. Z uwagi na fakt, że zobowiązanie wynikające ze złożonego zeznania PIT-28 za 2008 r. zostało uregulowane w kwocie 3.246 zł, nadwyżka podatku w wysokości 865,00 zł stanowiła nadpłatę w zryczałtowanym podatku dochodowym. Po rozpoznaniu odwołania Skarżącego, DIS decyzją z 23 grudnia 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję NUS z 6 listopada 2014 r.