Wyrok NSA z dnia 31 maja 2022 r., sygn. II FSK 2540/19

W przypadku zakwestionowania przez organy podatkowe zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciężar dostarczenia wiarygodnych dowodów potwierdzających faktyczne wykonanie usług oraz ich wpływ na przychody spoczywa na podatniku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA - del. Jolanta Strumiłło, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 2 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 270/19 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 2 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 270/19 oddalił skargę I. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z 11 marca 2019 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 r. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/

Pełnomocnik skarżącej spółki zaskarżył powyższy wyrok w całości. Na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "P.p.s.a.") zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej "u.p.d.o.p.") przez jego niewłaściwe zastosowanie, będące efektem błędnego przyjęcia, że faktury wystawione na rzecz spółki przez J. R., obejmujące wynagrodzenie prowizyjne z tytułu usług świadczonych na podstawie umowy agencyjnej, nie dokumentowały rzeczywistych czynności oraz, że powzięte przez organy podatkowe wątpliwości, co do podstaw wypłaty na rzecz J. R. wynagrodzenia prowizyjnego, pozwala na zakwestionowanie prawa spółki do zaliczenia wydatków z tego tytułu do kosztów uzyskania przychodu, z powołaniem się na argument, że usługi nie zostały wykonane,