Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 maja 2022 r., sygn. I SA/Kr 402/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Inga Gołowska Sędziowie WSA Piotr Głowacki WSA Urszula Zięba (spr.) Protokolant Julia Mejer po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 maja 2022 r. sprawy ze skargi G. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 4 stycznia 2022 r., nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2021 r. skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 stycznia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpatrzeniu odwołania G. G., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta T. z dnia 1 września 2021 r. ustalającą ww. wysokość podatku od nieruchomości na 2021 r. w kwocie 51 010 zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Kolegium zacytowało mające w sprawie zastosowanie przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm.), dalej "u.p.o.l.", tj. art. 2 ust. 1 i ust. 2, art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 6 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2020 r., poz. 2052 ze zm.), dalej "p.g.k.". Podało następnie, że z akt sprawy wynika, że kwestionowany przez podatnika sposób ustalenia podatku od nieruchomości położonej w T. przy ul. [...] dotyczy działek sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako Tr (tereny różne) i dr (drogi – tereny komunikacyjne). Zatem, wbrew twierdzeniu podatnika, przedmiotowe działki nie stanowią nieużytku, który w ewidencji gruntów i budynków oznaczony jest symbolem N. Organ odwołał się w szczególności do uzasadnienia wyroku NSA z dnia 16 listopada 2021 r., sygn. akt III FSK 3825/21, z którego wynika, że unormowanie zawarte w art. 21 ust. 1 P.g.k. stanowi podstawę wymiaru podatków, o czym przesądził także ustawodawca podatkowy w art. 1a ust. 3 u.p.o.l., nadając normatywne (podatkowe) znaczenie gruntom wymienionym w tej regulacji poprzez sklasyfikowanie w ten sposób w ewidencji gruntów i budynków. Organ odwoławczy podał, również odnosząc się do orzecznictwa NSA, że dopóki dane zawarte w ewidencji, takie jak przeznaczenie, klasyfikacja gruntu, nie zostaną zmienione we właściwym dla tego postępowaniu zachodzi związanie tymi danymi. Kolegium odwołało się także do regulacji zawartej w art. 22 ust. 2 P.g.k., z której wynika obowiązek (między innymi właścicieli gruntów) zgłaszania właściwemu staroście wszelkich zmian danych objętych ewidencją gruntów i budynków w terminie 30 dni od dnia powstania tych zmian. Przepis ten ma na celu zapewnienie aktualności danych w przedmiotowej ewidencji, która – jak zaznaczył organ – jest dokumentem urzędowym i jej funkcją jest poświadczanie danych prawdziwych i aktualnych.