Interpretacja indywidualna z dnia 21 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.28.2024.1.PS

Skutki podatkowe odpłatnego zbycia działek wprowadzonych do ewidencji środków trwałych a niewykorzystywanych w działalności.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 8 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jest Pan obywatelem polskim i podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W ramach prowadzonej działalności zajmuje się Pan przede wszystkim (...).

Transakcje dotyczące zakupu lub sprzedaży nieruchomości dokonywane są jedynie okazjonalnie w sposób nieprofesjonalny.

Jest Pan właścicielem nieruchomości gruntowych położonych w A objętych następującymi księgami wieczystymi:

1)1 o powierzchni (...) ha, w skład której wchodzi działka ewidencyjna nr 1/1, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) grudnia 2015 r., (...);

2)2 o powierzchni (...) ha, w skład której wchodzą działki ewidencyjne nr 2/2 oraz 2/1, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) maja 2016 r., (...);

3)3 o powierzchni (...) ha, w skład której wchodzą działki ewidencyjne nr 3/3, 3/2, 3/1 oraz 3/4, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) października 2001 r., (...).

Działki nr 3/1 i 3/4 wskazane w pkt 3 powyżej powstały w wyniku podziału działki nr 4/1 dokonanej decyzją Burmistrza A z dnia (...) sierpnia 2023 r., znak: (...). W wyniku rzeczonego podziału powstały również działki o numerach 3/3 i 3/2. Na działkach nr 3/1 i 3/4 nie jest postawiony budynek.

(...) maja 2023 r. zawarł Pan w formie aktu notarialnego ((...)) umowę przedwstępną sprzedaży działek: 1/1 (pkt 1 powyżej), 2/1 (pkt 2 powyżej) oraz 3/4 (pkt 3 powyżej). Umowa przyrzeczona nie została jeszcze zawarta.

Wszystkie przeznaczone do sprzedaży działki są ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jednak żadna z tych działek nie była faktycznie wykorzystywana na potrzeby związane z Pana działalnością gospodarczą. Działki o numerach 2/1 (pkt 2 powyżej) oraz 3/4 (pkt 3 powyżej) są wpisane do ww. ewidencji jako elementy składowe nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...). Fakt ujęcia działek, o których jest mowa w zdaniu poprzednim w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wynika z okoliczności, że były w przeszłości składnikiem jednej działki, na której znajdował się budynek wykorzystywany w Pana przedsiębiorstwie. Działka o numerze 1/1 (pkt 1 powyżej) została wpisana do w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ zamierzał Pan wykorzystywać tą nieruchomość na potrzeby związane z Pana działalnością gospodarczą, jednak faktycznie działka ta, od momentu jej zakupu, z przyczyn biznesowych, nie była wykorzystywana do tych celów. Precyzując powyższe, należy podnieść, że jedynie na części działki nr 4/1 (obecnie są to fragmenty działek 3/1 i 3/4) nieformalnie parkowali Pana pracownicy. W pozostałym zakresie działki są porośnięte trawą i nie prowadzono na nich żadnej działalności. Są to tzw. nieużytki, które w żaden sposób nie miały wpływu na osiągane przez Pana przychody. Przedmiotowe grunty zgodnie z obowiązującymi przepisami nie podlegają amortyzacji. W wykonaniu umowy przedwstępnej zamierza Pan zawrzeć umowę przyrzeczoną sprzedaży działek wyszczególnionych powyżej. Transakcja planowana jest na rok 2024. Przed sprzedażą grunt zostanie wysprzątany i przekazany bez jakichkolwiek przynależności.

Pytania

Czy na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego, w przypadku zbycia działek o numerach: 1/1 (kw nr 1), 2/1 (kw nr 2) oraz 3/4 (kw nr (...)) powstanie po Pana stronie przychód w rozumieniu ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w opisanym stanie faktycznym [winno być: zdarzeniu przyszłym], w przypadku zbycia przez Pana działek o numerach: 1/1 (kw nr 1), 2/1 (kw nr 2) oraz 3/4 (kw nr 3) nie powstanie po Pana stronie przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT”). Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, źródłem przychodów jest m. in. odpłatne zbycie nieruchomości, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Pierwszym warunkiem rozstrzygającym o braku obowiązku podatkowego w PIT w przypadku sprzedaży nieruchomości jest upływ pięciu lat od jej nabycia, co w przypadku nieruchomości wyszczególnionych w opisie zdarzenia przyszłego bezspornie nastąpiło.

Kolejną przesłanką istotną dla oceny skutków podatkowych w zakresie PIT transakcji jest ocena, czy dana sprzedaż następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Legalną definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, stanowiąc, że (pozarolniczą) działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową (lit. a), polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż (lit. b), polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych (lit. c) prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły (...).

Pana zdaniem zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Katalog przychodów z działalności gospodarczej zawarty jest w art. 14 ustawy o PIT. Zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a tego przepisu, do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się także m. in. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które są wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej - zgodnie z przywołanym w poprzednim akapicie przepisem - niezbędne jest spełnienie łącznie trzech przesłanek:

1)sprzedaż musi dotyczyć środka trwałego,

2)podlegającego ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3)wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Fakt wprowadzenia działek do ewidencji środków trwałych sam z siebie nie przesądza o tym, że są one związane z działalnością gospodarczą (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 26 maja 2022 r., sygn. akt: I SA/Rz 43/22), zwłaszcza w przypadku jednoosobowej działalności, gdzie brak jest ścisłego podziału na mienie prywatne i firmowe. Dla klasyfikacji danego składnika majątku jako związanego z działalnością gospodarczą kluczowe znaczenie ma więc nie tyle formalne zaszeregowanie danej rzeczy (które jest dokonywane w przypadku ewidencji środków trwałych przez biuro rachunkowe, często bez wiedzy samego przedsiębiorcy), ale rzeczywisty sposób jej wykorzystania. W tym przypadku grunty będące przedmiotem sprzedaży faktycznie nie były wykorzystywane na cele związane z działalnością gospodarczą, a ich posiadanie nie przyczyniło się i nie przyczynia nawet pośrednio do uzyskania przez Pana jakiegokolwiek zysku.

Pana stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2015 r. (sygn. akt: II FSK 1365/13) wskazano: „Ustawodawca wyraźnie rozróżnia okoliczność ujęcia środka trwałego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od faktycznego wykorzystywania tego środka na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Tymczasem wnioskodawca wyraźnie wskazał, że mimo wprowadzenia działek gruntu do ewidencji działalności gospodarczej, nie były one wykorzystywane na jej potrzeby, nie zostały zabudowane, ani też nie zostały oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Nie została zatem spełniona jedna z przesłanek, warunkujących - w świetle art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. - możliwość rozpoznania uzyskanego przychodu ze sprzedaży nieruchomości gruntowej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Rację ma zatem Sąd pierwszej instancji akcentując, że wpis do ewidencji środków trwałych nie ma charakteru konstytutywnego i sam w sobie nie przesądza o tym, że dany grunt stanowi środek trwały, skoro jednym z warunków, zawartych w art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., uznania danej nieruchomości za środek trwały jest jej wykorzystywanie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 u.p.d.o.f., a co nie miało miejsca. Zwrócić należy również uwagę na systematykę źródeł przychodów z art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f., w którym odrębnie wymieniono w pkt 3) pozarolniczą działalność gospodarczą oraz w pkt 8) odpłatne zbycie: nieruchomości (lit. a, określonych ograniczonych praw rzeczowych (lit. b, prawa wieczystego użytkowania (lit. c i innych rzeczy (lit. d - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. "a-c" - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, (...). Sam zatem ustawodawca wskazuje, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Szczegółowego zaś wskazania, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej dokonuje legislator podatkowy w art. 14 u.p.d.o.f.".

Natomiast w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 września 2017 r., sygn. akt: I SA/Lu 605/17 wskazano: „Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależnia zaliczenia przychodu z odpłatnego zbycia składników majątku do przychodów z działalności gospodarczej od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też od dokonywania odpisów amortyzacyjnych". Dodatkowo w cytowanym orzeczeniu zawarto istotną dyrektywę dla organów interpretacyjnych: „Prawnopodatkowa ocena sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działek gruntu, które nigdy nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, nie może być nakierowana wyłącznie na jeden element stanu faktycznego, a mianowicie wynikające z aktu notarialnego dokumentującego czynność nabycia nieruchomości, oświadczenie o jej nabyciu do celów działalności gospodarczej, z pominięciem oceny w kontekście dalszych elementów takich jak: brak korzystania z nieruchomości na cele prowadzenia przedsiębiorstwa.”

Również w doktrynie aprobowane jest stanowisko o wtórnym charakterze wpisu do ewidencji środków trwałych. Podnosi się, iż „Przychód ze zbycia takiej nieruchomości nie powinien być traktowany jako przychód z działalności gospodarczej, bo przepisy wyraźnie uzależniają uznanie składnika majątkowego za środek trwały albo wartość niematerialną i prawną od jego faktycznego wykorzystania do działalności. Innymi słowy, samo wpisanie składnika do ewidencji nie ma charakteru konstytutywnego" (K. Janczukowicz, Zbycie nieruchomości wykorzystywanej przez przedsiębiorcę - osobę fizyczną, LEX/el. 2021.).

Końcowo należy podkreślić, że nie miał Pan możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nieruchomości, nie dokonywał tez żadnych nakładów na nieruchomość, które mogłyby być ujęte w kosztach podatkowych. Zatem nie poniósł Pan żadnej korzyści podatkowej z faktu ujęcia ich w ewidencji środków trwałych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Art. 5a pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) stanowi, że:

Ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach - rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera bezpośredniej definicji „środków trwałych”, dokonuje natomiast ich podziału na podlegające i niepodlegające amortyzacji.

Definicja pojęcia „środki trwałe” wywodzi się z ustawy o rachunkowości, gdzie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych - rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Zalicza się do nich w szczególności nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, (…).

Co wymaga podkreślenia w niniejszej sprawie to fakt, że grunt jest zdatny do użytku z chwilą nabycia. Na jego wartość początkową wpływa wyłącznie cena należna sprzedającemu oraz koszty związane z zakupem (koszty aktu notarialnego, itp.). Co istotne, w przypadku nabycia nieruchomości zabudowanej - oddzielnymi środkami trwałymi będą grunty oraz posadowione na tym gruncie budynki i budowle.

W myśl bowiem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), grunty klasyfikuje się do grupy 0 „Grunty”, a budynki do grupy 1 „Budynki i lokale oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego i spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego”. Ponadto, oddzielne ujęcie w ewidencji jest konieczne również dlatego, że grunty nie podlegają amortyzacji.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów

–– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje więc generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości oraz ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast ich odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z kolei, w myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W art. 14 ust. 2 ww. ustawy, wymienione zostały szczególne kategorie przychodów, które w przypadku uzyskania ich przez podatnika, stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Takimi przychodami są m.in. przychody uzyskane z odpłatnego zbycia środków trwałych, co wynika z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy.

W myśl przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów należy zauważyć, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten nie powstałby jedynie, gdyby sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość została wycofana z działalności.

O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 przedmiotowej ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b)maszyny, urządzenia i środki transportu,

c)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do art. 22d ust. 2 ustawy podatkowej:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że w ramach prowadzonej działalności zajmuje się Pan przede wszystkim (...).

Ponadto wskazał Pan, że okazjonalnie i w sposób nieprofesjonalny dokonuje Pan transakcji dotyczących zakupu lub sprzedaży nieruchomości.

Jak wskazał Pan we wniosku, jest Pan właścicielem nieruchomości gruntowych położonych w A, między innymi działki nr 1/1, nabytej na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) grudnia 2015 r., działek nr 2/2 oraz 2/1, nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) maja 2016 r. oraz działek nr 3/3, 3/2, 3/1 oraz 3/4, nabytych na podstawie umowy sprzedaży z dnia (...) października 2001 r..

(...) maja 2023 r. zawarł Pan w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną sprzedaży działek: 1/1, 2/1 oraz 3/4. Umowa przyrzeczona nie została jeszcze zawarta.

Z Pana wniosku wynika również, że:

•wszystkie przeznaczone do sprzedaży działki są ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

•fakt ujęcia działek o numerach 2/1 oraz 3/4 w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wynika z okoliczności, że były one w przeszłości składnikiem jednej działki, na której znajdował się budynek wykorzystywany w Pana przedsiębiorstwie;

•na części działki 3/4 nieformalnie parkowali Pana pracownicy;

•działka o numerze 1/1 (pkt 1 powyżej) została wpisana do w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ponieważ zamierzał Pan wykorzystywać tą nieruchomość na potrzeby związane z Pana działalnością gospodarczą, jednak faktycznie działka ta, od momentu jej zakupu, z przyczyn biznesowych, nie była wykorzystywana do tych celów;

•działki są porośnięte trawą, są to tzw. nieużytki;

•przed sprzedażą grunt zostanie wysprzątany i przekazany bez jakichkolwiek przynależności.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że w związku z tym, że przedmiotowe działki nie zostały wycofane z działalności gospodarczej (jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności faktycznych zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i w niej pozostają) to przychód z planowanej ich ze sprzedaży stanowić będzie zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezalenie od tego czy w kosztach uzyskania przychodów były uwzględniane odpisy amortyzacyjne.

Art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy wprowadza „mechanizm” wyodrębnienia z majątku prowadzonej działalności gospodarczej i „przesunięcia” jej do majątku prywatnego przedsiębiorcy z jednoczesnym określeniem po upływie jakiego czasu do jej odpłatnego zbycia stosuje się przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można też zgodzić się z Pana argumentem, że działki te nigdy nie były wykorzystywane na cele związane z działalnością gospodarczą, gdyż już samo zwiększenie majątku przedsiębiorstwa stanowi bierne wykorzystanie tych nieruchomości, chociażby poprzez postrzeganie finansowej solidności firmy przez kontrahentów.

Ponadto, jak wynika z wniosku, na części działki 3/4 nieformalnie parkowali Pana pracownicy, a ponadto działki o numerach 2/1 oraz 3/4 były w przeszłości składnikiem jednej działki, na której znajdował się budynek wykorzystywany w Pana przedsiębiorstwie.

Wobec powyższego ‒ wbrew Pana twierdzeniom ‒ przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie będzie mieć w niniejszej sprawie zastosowania.

W świetle powyższego, mając na względzie przedstawiony opis sprawy oraz cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, że przychód uzyskany z odpłatnego zbycia opisanych we wniosku niezabudowanych nieruchomości stanowić będzie przychód uzyskany z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, będzie to przychód ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie – wbrew Pana twierdzeniu – z art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pana do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

•Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).