Interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.861.2023.2.AK
Opodatkowanie dochodów uzyskiwanych z tytułu emerytury otrzymywanej z Francji oraz z tytułu emerytury otrzymywanej z Polski.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 14 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 stycznia 2024 r. (wpływ 29 stycznia 2024 r.) oraz pismem z 7 lutego 2024 r. (wpływ 7 lutego 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
(...). Zarówno zgoda na osiedlenie jak i zgoda na opuszczenie Polski zostały przez Pana otrzymane. Po 6 latach pobytu we Francji wystąpił Pan o przyznanie obywatelstwa francuskiego i to obywatelstwo zostało Panu przyznane, a jednocześnie nie został Pan pozbawiony obywatelstwa polskiego.
W 2000 roku Pana żona J. zmarła. Pana dzieci ukończyły studia i opuściły dom rodzinny.
W wieku emerytalnym postanowił Pan żyć we Francji i w Polsce jednocześnie, jednak Pana zamiar okazał się nie do realizacji.
W Polsce wybudował Pan dom i ożenił się Pan. Po otrzymaniu prawa do emerytury w Polsce przyznano Panu prawa do opieki zdrowotnej jak i uprawnienia osoby (…). Wskazuje Pan na powyższe ze względu na istotne, specjalne uprawnienia do opieki zdrowotnej. Uprawnienia te są respektowane w zależności od woli poszczególnych instytucji zdrowotnych.
Obecnie zwrócił Pan się do: Tresor Public – Urząd Skarbowy, Securite Social – Fundusz Ochrony Zdrowia, (…) – Fundusz Emerytalny i poinformował Pan te urzędy o swojej decyzji opuszczenia Francji i zamieszkania w Polsce. Działania te napotykają na duże trudności, a deklaracje „on line” są dla Pana trudne do realizacji.
Będzie mieszkał Pan w Polsce w T. Dochody z Francji chciałby Pan deklarować we Francji, a dochody polskie chciałby Pan opodatkować w Polsce.
Spowodowane jest to składką na opiekę zdrowotną we Francji, i w związku z tym prawem do opieki zdrowotnej.
Po uzyskaniu przez Pana żonę prawa do emerytury poważnie rozważa Pan możliwość osiedlenia się we Francji. Pana decyzja o przesiedleniu wynika z trudności jakie napotyka Pan w Polsce. Mówi Pan bez akcentu, ale Pana słownictwo jest ograniczone. Nie pozwala Pan sobie na „mieszanie” języków, co powoduje całkowitą blokadę komunikacji w wielu dziedzinach. Z tego powodu spotyka się Pana z niezrozumieniem i problemami w stosunkach z pracownikami różnych instytucji.
Mieszkał Pan xx lat we Francji i tam został uformowany zawodowo, administracyjnie, etc. Mając 70 lat trudno Panu nabyć nowe doświadczenia.
W związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu emerytury z Francji i z Polski, chciałby Pan uniknąć podwójnego opodatkowania.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pana, że w Polsce mieszka Pan od 1 stycznia 2024 roku. Jest to stan faktyczny już zaistniały. Zdarzenia przyszłe to ewentualny powrót do Francji. Tymczasem data powrotu nie jest zdefiniowana.
Pana zapytanie dotyczy jedynie pobytu w Polsce od dnia 1 stycznia 2024 r. i opodatkowania Pana dochodów emerytalnych z Polski i z Francji. Dochody wynikające z przyznania Panu przez (…) nie podlegają opodatkowaniu.
Do 1-go stycznia 2024 roku mieszkał Pan we Francji. Podatek od dochodów (emerytura) we Francji płacił Pan we Francji, a podatek od dochodów w Polsce (emerytura) płacił Pan w Polsce.
Od 1-go stycznia 2024 roku na stałe mieszka Pan w Polsce.
Decyzja o przyznaniu Panu emerytury polskiej została podjęta dnia 24 września 2019 roku.
W Polsce, w okresie którego dotyczy wniosek nie uzyskiwał Pan innych dochodów oprócz emerytalnych.
Z Francji, w okresie którego dotyczy wniosek nie uzyskiwał Pan innych dochodów oprócz emerytalnych.
Chciałby Pan podatki od Pana dochodów uzyskiwanych z Francji płacić we Francji, natomiast w Polsce płacić podatki od dochodów uzyskiwanych w Polsce.
Na podstawie posiadanych przez Pana informacji (umowy bilateralne) Francja i Polska przekazują sobie prawo do opodatkowania w zależności od miejsca zamieszkania danej osoby.
W urzędzie podatkowym we Francji uzyskał Pan informację, że Pana podstawowymi dochodami są dochody wynikające z emerytury francuskiej, pozostaje więc Pan podatnikiem francuskim.
Dodatkowo wskazał Pan, że posiada Pan obywatelstwo polskie i francuskie. Natomiast Pana emerytura uzyskiwana z Francji pochodzi z pracy w jednostkach prywatnych.
Pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Gdzie ma Pan złożyć deklarację podatkową od momentu zamieszkania w Polsce – dotyczy to dochodów pochodzących z Francji i Polski?
Pana stanowisko w sprawie (wynikające z uzupełnienia wniosku)
Chciałby Pan, aby Pana deklaracje podatkowe zostały złożone w Polsce i we Francji.
Pana zdaniem, dochody z Francji zostają opodatkowane we Francji, a dochody z Polski w Polsce.
W Pana ocenie wynika to z nieuszanowania Pana praw jako podatnika w Polsce. Według Pana centrum życiowe nie polega jedynie na miejscu zamieszkania. Mają być zachowane warunki do utrzymania należytego szacunku, a takie warunki, Pana zdaniem, spełnione nie są. W Pana ocenie pozbawia to Pana poczucia przynależności do społeczeństwa, co Pana zdaniem znaczy, że centrum życiowe jest pozbawione podstaw.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie to treści art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Jak stanowi art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się więc osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego zawartą w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.
We wniosku wskazał Pan, że od 1 stycznia 2024 r. mieszka Pan na stałe w Polsce. W Polsce wybudował Pan dom i ożenił się Pan. Po otrzymaniu prawa do emerytury w Polsce przyznano Panu prawa do opieki zdrowotnej jak i uprawnienia osoby represjonowanej ze względów politycznych. Po uzyskaniu przez Pana żonę prawa do emerytury rozważa Pan możliwość osiedlenia się we Francji. Ewentualna data powrotu do Francji nie jest zdefiniowana.
Zatem z uwagi na fakt, że Pana miejsce zamieszkania od 1 stycznia 2024 r. znajduje się w Polsce, tym samym w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie odpowiednie uregulowania umowy z dnia 20 czerwca 1975 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (t. j. Dz. U. z 1977 r. Nr 1 poz. 5; dalej: „Umowa polsko-francuska”).
Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. umowy polsko-francuskiej:
W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 18 ww. Umowy polsko-francuskiej:
Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. a) Umowy polsko-francuskiej:
Renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 2 lit. b) ww. Umowy polsko-francuskiej:
Jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo.
W myśl art. 19 ust. 3 ww. Umowy polsko-francuskiej:
Publiczny charakter usług świadczonych Umawiającemu się Państwu, jego jednostkom samorządu lokalnego albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego jest określony zgodnie z prawem wewnętrznym tego Państwa.
Zgodnie art. 19 ust. 4 ww. Umowy polsko-francuskiej:
Postanowienia artykułów 15, 16 i 18 stosuje się do wynagrodzeń lub rent i emerytur przekazywanych z tytułu usług świadczonych w ramach działalności przemysłowej lub handlowej wykonywanej przez jedno z Umawiających się Państw albo przez jedną z ich jednostek samorządu lokalnego lub przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego.
Z powołanych powyżej przepisów wynika jednoznacznie, że – co do zasady – emerytury wypłacane z Francji osobie fizycznej, która ma miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.
Wyjątek dotyczy tylko emerytur i rent otrzymywanych z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych na rzecz państwa, jednostek samorządu lokalnego tego państwa albo jednej z ich osób prawnych prawa publicznego – świadczenia te podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie (we Francji).
Wskazał Pan, że uzyskiwana przez Pana emerytura z Francji pochodzi z pracy w jednostkach prywatnych, zatem w tej sytuacji nie będzie miał zastosowania wyjątek, o którym mowa w przepisie art. 19 ust. 2 Umowy polsko-francuskiej, zgodnie z którym świadczenie emerytalne uzyskiwane z Francji podlegałoby opodatkowaniu we Francji.
W roku 2024 przeprowadził się Pan na stałe do Polski, będzie przebywał Pan więc w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym i w tym czasie będzie uzyskiwał Pan dochody z emerytury z Francji jak i dochody z emerytury w Polsce.
Zatem w Polsce, będzie posiadał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy, gdyż w tej sytuacji spełniony zostanie jeden z warunków, od których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce – fakt zamieszkania w Polsce powyżej 183 dni w roku podatkowym.
Mając powyższe na względzie wskazuję, że zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w tej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Z kolei stosownie do treści art. 11 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Natomiast z treści art. 12 ust. 7 ww. ustawy wynika, że:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz.U. poz. 658).
Stosownie do treści art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali podatkowej. W skali tej podane są obowiązujące w danym roku stawki podatkowe i kwoty progów podatkowych.
Przepis art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.
W sytuacji, gdy emerytura wypłacana jest podatnikowi przez płatnika (bank), to na płatniku ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do treści art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy − od wypłacanych przez nie emerytur i rent.
Natomiast w sytuacji, gdy emerytura z zagranicy jest otrzymywana bez pośrednictwa płatnika należy mieć na uwadze przepis art. 44 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:
Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z emerytur i rent z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy:
Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Ponadto, w myśl art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Stosownie do przepisu art. 45 ust. 1b ww. ustawy:
Urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1-1aa, jest urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w dniu składania zeznania wykonuje swoje zadania, a gdy zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustało przed złożeniem zeznania – urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według ostatniego miejsca zamieszkania na jej terytorium wykonuje swoje zadania, z zastrzeżeniem ust. 1c, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku, urząd skarbowy, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym według miejsca zamieszkania na dzień otwarcia spadku zmarłego przedsiębiorcy wykonuje swoje zadania.
Zatem, biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzam, że zarówno dochody z tytułu emerytury otrzymywanej przez Pana z Francji jak i dochody, które uzyskuje Pan z tytułu emerytury w Polsce powinien Pan wykazać i opodatkować w urzędzie skarbowym właściwym według Pana miejsca zamieszkania w Polsce.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).
POTRZEBUJESZ POMOCY?