Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 stycznia 2024 r., sygn. II SA/Kr 1576/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Sędziowie: Sędzia WSA Mirosław Bator (spr.) Sędzia WSA Monika Niedźwiedź Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Cyganik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi A. J. na uchwałę nr LXVI/1901/21 Rady Miasta Krakowa z dnia 22 września 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Dla wybranych obszarów przyrodniczych miasta Krakowa - etap B, podetap B13" oddala skargę.

Uzasadnienie

A. J. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Nr LXVI/1901/21 Rady Miasta Krakowa z dnia 22 września 2021 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Dla wybranych obszarów przyrodniczych miasta Krakowa" - etap B, podetap B13, zaskarżając ją w części. Zaskarżonej uchwale skarżąca zarzuciła naruszenie:

1/ art. 1 ust. 2 pkt 1, 2. 6 i 7, art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 140 ustawy - Kodeks cywilny w zw. z art. 31 ust. 3 i 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez przekroczenie granic przysługującego gminie władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie uprawnień skarżącej związanych z prawem własności nieruchomości położonej na terenie objętym planem miejscowym, z uwagi na wyłączenie spod zabudowy nieruchomości obejmujących działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...],

[...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] obr. [...] w K., pomimo tego, że nieruchomości te mają znaczny potencjał inwestycyjny i mogą zostać przynajmniej w części zabudowane bez uszczerbku dla realizacji celów o charakterze ogólnospołecznym,

2/ art. 1 ust. 2 pkt 6 i 7 i art. 6 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 12 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 21 ust. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji RP poprzez całkowicie dowolne określenie przeznaczenia terenu należącego do skarżącej, z przekroczeniem władztwa planistycznego, polegające na ustaleniu przeznaczenia terenu skarżącego jako teren rolniczy, co nie uwzględnia w jakimkolwiek stopniu istniejących uwarunkowań związanych z korzystaniem z tego terenu, nie uwzględnia faktu braku posiadania przez znaczną część tego terenu istotnych wartości przyrodniczych (teren jest silnie przekształcony, mało przydatny przyrodniczo), jak również nie uwzględnia istotnego potencjału inwestycyjnego tego terenu wynikającego z uzyskanych decyzji o warunkach zabudowy,