Wyrok NSA z dnia 18 maja 2022 r., sygn. I FSK 2633/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Zbigniew Łoboda, Sędzia NSA Gabriela Zalewska-Radzik (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 czerwca 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 387/20 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 27 lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2012 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 11571 (jedenaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 24 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 387/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną przez J. G. (dalej: "Skarżący", "Strona") decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie (dalej: "Dyrektor Izby Administracji Skarbowej", "DIAS", "Organ odwoławczy") z 27 lutego 2020 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2012 r.

Wyrok podobnie, jak pozostałe powołane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych, jest dostępny na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl (dalej: "CBOSA").

Z ustaleń Sądu pierwszej instancji wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Krakowie (dalej: "Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej", "DUKS", "Organ pierwszej instancji") decyzją z 29 listopada 2016 r. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej: także "podatek VAT") za styczeń 2012 r. w kwocie 217 119 zł oraz za luty 2012 r. w kwocie 324 353 zł.

Organ pierwszej instancji zakwestionował rozliczenie wynikające ze złożonych przez Stronę deklaracji za ww. okresy, ponieważ stwierdził, że podmioty widniejące, jako sprzedawcy na wystawionych na rzecz Strony fakturach zakupu krajowego, jak i dokumentujące wewnątrzwspólnotowe nabycie nie były rzeczywistym źródłem pochodzenia "nabywanego" przez Skarżącego towaru. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w oparciu o zebrany materiał dowodowy uznał, że Skarżący świadomie zaangażował się w proceder tworzenia sztucznych konstrukcji gospodarczych, których jedynym celem było uzyskiwanie nienależnych korzyści podatkowych oraz był aktywnym członkiem grupy osób organizującej na terenie Unii Europejskiej proceder oszustw podatkowych z wykorzystaniem instytucji "znikającego podatnika", pełniąc w jej ramach funkcję podmiotu łączącego w sobie cechy zarówno "bufora", jak i "beneficjenta" uzyskiwanych w ten sposób korzyści finansowych. Tak nabyty towar, w ramach odgórnie zorganizowanego procederu karuzeli podatkowej, o której Skarżący miał pełną wiedzę, będąc w stałym kontakcie z jego ważnymi "osobistościami", "sprzedawał" na rzecz kontrahentów wewnątrzwspólnotowych pełniących najczęściej w całym procederze role znikających podatników. W związku z tym DUKS uznał, że Stronie nie przysługiwało prawo do obniżenia za badany okres podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez ww. krajowe podmioty.