Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 6 maja 2022 r., sygn. II SAB/Łd 25/22

Dnia 6 maja 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2022 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza K. w przedmiocie niewydania rozstrzygnięcia w sprawie wykupu pasa ziemi postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na rzecz skarżącej M. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi, zaksięgowaną w dniu [...] r., pod poz. [...]. E.S.

Uzasadnienie

M.P., reprezentowana przez opiekuna prawnego M.P., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza K. w przedmiocie niewydania rozstrzygnięcia w sprawie wykupu pasa ziemi usytuowanego przed nieruchomością w K., przy ul. A 1. Skarżąca stwierdziła, że wniosek o wykup został złożony do Urzędu Miasta w K. w dniu 15 sierpnia 2005 r. i do chwili obecnej nie został rozpoznany.

Skarżąca wniosła o:

1. stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania;

2. stwierdzenie bezczynności organu podczas prowadzonego postępowania;

3. stwierdzenie, że bezczynność oraz przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

4. zobowiązanie Burmistrza Miasta K. do rozpatrzenia sprawy o wykup w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt sprawy wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności;

5. przyznanie od Burmistrza Miasta K. na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w kwocie 88.830 zł na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a.;

6. zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi M.P stwierdziła, że postępowanie prowadzone przez organ należy uznać za przewlekłe i stwarzające niepewność co do sytuacji prawnej skarżącej. Od dnia złożenia wniosku upłynęło bowiem około 17 lat, a sprawa nie jest zakończona. W ocenie M.P., zachowanie organu świadczy o świadomym i celowym wydłużaniu postępowania, co narusza ogólne zasady postępowania administracyjnego. Organ nie tylko przekroczył termin załatwienia sprawy, ale również prowadził postępowanie w sposób opieszały, nie podejmując niezbędnych czynności, a jedynie takie, które nie zmierzały do zakończenia postępowania oraz czyniąc to nieefektywnie. M.P. stwierdziła, że wyczerpała wszelkie dostępne środki zaskarżenia. Ponadto wniosła zażalenie – skargę do organu wyższego stopnia – Starosty Powiatowego w P. z dnia 20 czerwca 2013 r. oraz wielokrotnie składała pisma ponaglające wykup.