Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Ol 127/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska asesor WSA Anna Janowska po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 5 lipca 2021 r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (dalej jako: "NUS", "Organ I instancji") określił M. K. (dalej jako: "Podatnik", "Strona", "Skarżący") za 2015 r. zobowiązanie w podatku dochodowym w wysokości 19% pobieranego od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej pod nazwą "A.", w kwocie 18.973,00 zł.

Jak wynika z akt podatkowych sprawy oraz uzasadnienia decyzji Organu I instancji, zakresem działalności gospodarczej Strony objęte były między innymi: sprzedaż detaliczna elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego, naprawa i konserwacja maszyn, wykonywanie instalacji elektrycznych, wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych.

W toku przeprowadzonego postępowania NUS ustalił, że w 2015 r. Podatnik:

zawyżył przychody z działalności gospodarczej o kwotę 20.823,35 zł, ponieważ w podatkowej księdze przychodów i rozchodów ujął podwójnie fakturę z 1 września 2015 r. nr [...], wystawioną na rzecz K. S.A., dokumentującą usługę wykonania instalacji monitoringu wizyjnego, na kwotę 20.823,35 zł netto (podatek VAT 4.789,37 zł);

zawyżył koszty uzyskania przychodów w łącznej kwocie 217.209,53 z tytułu:

- odliczenia odsetek w wysokości 1.809,53 zł, od kredytu zaciągniętego na nabycie samochodu ciężarowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej;

- zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów 9 faktur wystawionych przez U. (dalej również: "U.", "Podwykonawca"), na łączną kwotę 215.400,00 zł netto (VAT 49.542,00 zł), które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji pomiędzy podmiotami w nich wykazanymi;