Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Łd 911/21
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda Sędziowie: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi A. W. i T. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie wymiaru łącznego zobowiązania pieniężnego na 2020 r. oddala skargę.
Uzasadnienie
Wójt Gminy R. (dalej jako: "organ I instancji") decyzją z dnia [...] r. ustalił A.W., T.Z. (dalej jako: "skarżący") i D.W. (dalej jako: "uczestnik postępowania") wymiar łącznego zobowiązania pieniężnego na 2020 r. w kwocie 4.332 zł od nieruchomości położonej w miejscowości R. 1, obręb nr [...], nr działki: [...]. Za podstawę opodatkowania organ I instancji przyjął: I. w podatku od nieruchomości: a) pozostałe budynki o pow. użytkowej 167,02 m2, stawka podatku 8,05 zł/m2 - podatek w kwocie 1.344,51 zł; b) grunty pozostałe o pow. 5.880,00 m2, stawka podatku 0,48 zł/m2 - podatek w kwocie 2.822,40 zł. II. w podatku leśnym - lasy o pow. ogółem 3,8582 ha, podstawa opodatkowania 3,8582 ha, stawka podatku 42,7328 zł, podatek w kwocie (164,87 zł). W sprawie ustalono, że skarżący i uczestnik są współwłaścicielami ww. nieruchomości, na której do 31 grudnia 2014r. prowadzona była działalność gospodarcza przez uczestnika. Od stycznia 2015 r. nieruchomość jest opuszczona. Wobec powyższego obowiązek podatkowy ciąży na współwłaścicielach, ponieważ nieruchomością nikt nie włada (ani nie miał zamiaru władać), co oznacza, iż brak było i jest jej posiadacza samoistnego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. (dalej jako: "SKO", "organ odwoławczy") na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej jako: "O.p.") utrzymało w mocy decyzję organu I instancji, uznając, że jest ona prawidłowa. Organ odwoławczy wyjaśnił, że powierzchnia nieruchomości oraz fakt, że jest ona w współwłasnością nie były kwestionowane przez strony. Postępowanie wykazało, że od stycznia 2015 r. D.W., wbrew twierdzeniom skarżących nie jest posiadaczem samoistnym opodatkowanej nieruchomości, gdyż nią faktycznie nie włada i nie przejawiał woli władania nią dla siebie.