Postanowienie WSA w Łodzi z dnia 4 stycznia 2024 r., sygn. III SAB/Łd 218/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Dańczak, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz, Asesor WSA Anna Dębowska (spr.), po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w przedmiocie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić na rzecz skarżącego A. H. z funduszu Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi kwotę 100,00 (sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi, zaksięgowaną w dniu 1 września 2023 r. pod poz. 3342.

Uzasadnienie

4 października 2023 r. A. H. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w sprawie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę argumentując, że wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy złożył 20 lipca 2023 r. Skarżący zaznaczył, że do wniosku dołączył dokumenty wystarczające, zgodnie z obecną praktyka organu, do załatwienia sprawy. Skarżący oczekiwał na bezzwłoczne wezwanie celem uzupełnienia braków formalnych wniosku, ale do dnia złożenia niniejszej skargi organ "nie odezwał się" do skarżącego. Wobec powyższego 19 września 2023 r. skarżący złożył ponaglenie.

Zdaniem skarżącego organ łamie w jego sprawie zasady sprawiedliwości proceduralnej. Nie wzywając do uzupełnienia braków formalnych złożonego wniosku "manipuluje" terminem załatwienia jego sprawy, który zacznie biec od chwili, gdy stawi się w siedzibie organu i uzupełni akta sprawy o niezbędne dokumenty. Zdaniem skarżącego, organ jedynie rejestrując wniosek oraz pismo pełnomocnika, nie przyczynia się do załatwienia sprawy, a zatem dopuścił się przewlekłości postępowania. Skarżący, znając treść przepisów zawartych w art. 100c i 100d ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, zawnioskował o odmowę zastosowania przez sąd przepisów zawartych w wyżej wymienionym artykule, a dotyczących zawieszenia terminu na załatwienie jego sprawy oraz niemożliwości wywodzenia środków prawnych dotyczących bezczynności i przewlekłości procedowania jego sprawy. Jego sprawa jest sprawą "unijną", a zatem może powoływać się na naruszenia art. 47 KPP UE. Skarżący zwrócił uwagę, że w obecnym stanie prawnym organ jest zobowiązany do niezwłocznego wezwania go do uzupełnienia braków formalnych złożonego wniosku. Z powodu postępowania organu poniósł i ponosi dalej szkody moralne, finansowe oraz zdrowotne. Organ wzbudził w nim poczucie tymczasowości, co już odbiło się na jego zdrowiu i pewnie przez wiele miesięcy będzie miało dla niego negatywne następstwa. Skarżący zaczął obawiać się o swoją przyszłość. Od chwili złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy jest narażony, z winy organu, na permanentny stres. W codziennym życiu (w różnym nasileniu), towarzyszą mu (nasilające się) następujące objawy: drażliwość, huśtawka nastrojów, gniew, zwiększona nerwowość, zwiększone spożycie kofeiny i alkoholu, zaburzenia snu oraz nieradzenie sobie z obowiązkami (na wszystko brakuje mu czasu). Skarżący coraz częściej zaczyna się zastanawiać, czy nie powinien skorzystać z pomocy lekarza, podejrzewając u siebie stan zbliżony do depresji. Organ utrudnił skarżącemu prowadzenie życia rodzinnego w wybrany przez siebie sposób. Skarżący posiada bliską rodzinę (córka, syn, siostra) w mieście N., [...] obwód, których poprzez złą pracę organu nie może odwiedzać, co z kolei godzi w jego dobra osobiste (więź rodzinną). Skarżący posiada nieruchomość (dom w mieście N., [...] obwód) w Ukrainie, z której nie może korzystać w sposób przynoszący wymierne korzyści (wynajem). Nie jest w stanie w sposób skuteczny nadzorować swojej własności, bo nie może swobodnie przekraczać granicy RP, a co za tym idzie doznaje strat finansowych. Czynności organu wykonane w sprawie mają charakter pozorny i nie prowadzą do załatwienia sprawy. Zdaniem skarżącego, powyższe upoważnia do postawienia organowi zarzutu, że naraża jego zdrowie na szwank, a zatem co najmniej narusza jego godność. Uprawnione wydaje się także postawienie organowi zarzutu traktowania poniżającego w rozumieniu art. 3 EKPCz. Przebieg postępowania z pewnością nie ma nic wspólnego z obowiązującą organ zasadą wzbudzania zaufania do władzy publicznej wyrażoną w art. 8 k.p.a. Wszystkie czynności organu wykonywane w jego sprawie mają charakter pozorny i nie prowadzą do załatwienia sprawy, a stan ten z pewnością wyczerpuje definicję rażącego naruszenia prawa.