Wyrok NSA z dnia 13 kwietnia 2022 r., sygn. III FSK 2076/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Stachurski, Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 27 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 993/19 w sprawie ze skargi A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2019 r., nr [...], 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie na rzecz A. kwotę 14 267 (słownie: czternaście tysięcy dwieście sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 27 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 993/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę A. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z 14 listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2019 r. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) – dalej jako: "P.p.s.a."

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.

Zaskarżoną decyzją z 14 listopada 2019 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Szczecinie utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy K. z 25 czerwca 2019 r. określającą A. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2019 r. w kwocie 457 764 zł., od przedmiotów opodatkowania położonych w Gminie K. Organ odwoławczy podał, że w sprawie nie ma sporu co do powierzchni przedmiotów opodatkowania. Sporna zaś w sprawie kwestia stawki podatkowej oraz A. jako podatnika, została prawidłowo rozstrzygnięta przez organ podatkowy pierwszej instancji. A. prowadziła w roku podatkowym działalność gospodarczą, tym samym wszystkie grunty A. podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, z wyjątkiem gruntów związanych z budynkami mieszkalnymi - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785 ze zm.); dalej: "u.p.o.l." - najwyższymi stawkami podatku od nieruchomości. Odnosząc się do zarzutu podważającego status A. jako podatnika podatku od nieruchomości, organ odwoławczy powołał art. 3 ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. i stwierdził, że A. będąca osobą prawną jest podatnikiem podatku od nieruchomości z racji posiadania nieruchomości na podstawie innego niż umowa tytułu prawnego, który A. określa jako stosunek powiernictwa, zaś organ zarządem nieruchomościami Skarbu Państwa. Wskazując na brzmienie art. 336 k.c. oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 lipca 2015 r. o Agencji Mienia Wojskowego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1456 ze zm.); dalej: "u.a.m.w.", organ stwierdził, że posiadaniem zależnym jest posiadanie nieruchomości na podstawie określonego stosunku prawnego, którym w przypadku A. jest wskazane w art. 6 ust. 1 u.a.m.w. powierzenie przez Skarb Państwa A. wykonywania w jego imieniu i na jego rzecz prawa własności i innych praw rzeczowych.