Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. I SA/Wr 567/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Piotr Kieres, asesor WSA Iwona Solatycka, Protokolant: Starszy specjalista Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2022 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno Skarbowego we Wrocławiu z dnia 19 marca 2021 nr 458000-COP.4100.4.2020.29 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza na rzecz skarżące od Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno - Skarbowego we Wrocławiu kwotę 21 109 (dwadzieścia jeden tysięcy sto dziewięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 7 listopada 2019 r., nr 458000-CKK- 51.4100.5.2019.10, określającą A. Sp. z o. o. (dalej Podatnik, Strona) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 rok w kwocie 1 029 109,00 zł.

W toku postępowania organ ustalił, że:

- Spółka złożyła korekty deklaracji VAT-7 za okresy rozliczeniowe 2011 r. i 2012 r.. Wskutek dokonanych korekt Strona uzyskała zwroty różnicy podatku VAT, które wg ustaleń kontroli stanowiły przychód podatkowy Spółki w łącznej wysokości 16 533 969 zł, ponieważ nie zostały zwrócone klientom i były przysporzeniem majątkowym Spółki w dacie ich otrzymania. Organ uznał przy tym, że spółka nie korzysta z ochrony wynikającej z udzielonej interpretacji indywidualnej. Według ustaleń kontroli Spółka przedstawiła we wniosku o interpretację niezgodny z rzeczywistym stan faktyczny, bowiem zawierał on informacje, że zostały złożone wnioski o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT za poszczególne miesiące 2011 r. i 2012 r., podczas gdy zostały one złożone jedynie za miesiące od czerwca do grudnia 2012 r. Ponadto wskazano, że Strona nie podała istotnego faktu, iż środki otrzymane w wyniku korekty deklaracji VAT, dotyczyły zawyżenia podatku należnego pobranego od klientów restauracji zawartego w cenie zakupionych posiłków, który nie został i nie zostanie zwrócony klientom.