Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2022 r., sygn. I FSK 1409/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. sp. z o.o. z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Bd 9/19 w sprawie ze skargi E. sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od E. sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 1.800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Bd 9/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę E. sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z 22 października 2018 r. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. z 13 czerwca 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2013 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że organy podatkowe pozbawiły Skarżącą prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących nabycie usług transportowych wystawionych przez D. sp. z o.o. Organy te uznały mianowicie, że usługi te w rzeczywistości nie zostały wykonane przez ten podmiot. Prac tych nie wykonała również spółka N. sp. z o.o. – rzekomy przewoźnik, a w rzeczywistości podmiotem, transportującym odpady była Skarżąca - podmiot wskazany na kartach przekazania odpadu.

Organy podatkowe podkreśliły przy tym, że zarówno D. sp. z o.o., jak i N. sp. z o.o. nie zatrudniały w 2013 r. żadnych pracowników, nie dysponowały samochodami czy innym sprzętem koniecznym do załadunku, rozładunku i transportu odpadów oraz niezbędnymi w tym zakresie uprawnieniami czy pozwoleniami, nie składały deklaracji dla podatku od towarów i usług za 2013 r., nie zadeklarowały żadnego obrotu z tytułu sprzedaży towarów bądź usług. Ponadto spółka D. wykazała jako swoją siedzibę jedynie wirtualny adres, pod którym nie stwierdzono oznak prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie organ odwoławczy stanął na stanowisku, że uczestniczenie w fikcyjnych transakcjach nie mogło odbywać się bez wiedzy Skarżącej. Wobec świadomego działania w celu nadużycia prawa brak jest zatem podstaw do rozliczenia podatku naliczonego wykazanego w spornych fakturach.