Postanowienie NSA z dnia 5 kwietnia 2022 r., sygn. II OSK 503/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skarg kasacyjnych K. K. i P. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 sierpnia 2021 r., sygn. akt II SA/Kr 422/21 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skarg K. K. i P. S. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "B. - Rejon ulicy W." postanawia: oddalić skargi kasacyjne

Uzasadnienie

K. K. w piśmie z dnia 1 marca 2021 r. (dalej jako skarżąca) oraz P. S. w piśmie z tej samej daty odrębnie wnieśli, za pośrednictwem Rady Miasta K., skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] czerwca 2018 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]", domagając się stwierdzenia jej nieważności w części dotyczącej terenu oznaczonego symbolem MN/MWn.1.

Wykazując naruszenie ich interesu prawnego wskazali na fakt bycia właścicielami odpowiednio działki nr [...] (K. K.) i działki nr [...] (P. S.), dla których skarżony plan określa przeznaczenie terenu oznaczone symbolem MN.5. Podnoszą, że działki te bezpośrednio graniczą z terenem oznaczonym MN/MWn.1 czyli terenem, w zakresie którego wnoszą o stwierdzenie nieważności uchwały. Twierdzą, że został naruszony ich interes prawny - rozumiany jako uchybienie obowiązującym przepisom prawnym w taki sposób, że miały one wpływ na ich prawa. W ocenie skarżących każdorazowo kiedy ograny gminy przekroczyły przyznane im prawa do ingerowania w prawo własności w ramach władztwa planistycznego lub nie dopełniły obowiązku określenia wymogów jakie postawił przed nimi ustawodawca naruszyły ich interes prawny.

Skarżący zarzucili naruszenie zaskarżoną uchwałą art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293 ze zm.) w zakresie w jakim obliguje on organy gminy do określenia w planie miejscowym przeznaczenia terenu oraz linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Skarżący podnoszą, że ustalenia planu miejscowego powinny być szczegółowe i nie powinny pozostawiać żadnych wątpliwości co do przeznaczenia poszczególnych terenów. Ich zdaniem przedmiotowy plan dla terenu "MN/MWn.1" nie pozwala zdekodować określonego przeznaczenia. Analiza przepisów planu w zakresie przeznaczenia terenu wywołuje wątpliwości. Przepis § 5 ust. 1 pkt 11 lit. c oraz przepis § 18 ust. 1 skarżonej uchwały stanowią, że teren oznaczony symbolem MN/MWn.1 to teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i wielorodzinnej niskiej intensywności, o podstawowym przeznaczeniu pod: zabudowę jednorodzinną lub zabudowę budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi niskiej intensywności. Nie wiadomo jak należy rozumieć określenie "zabudowa budynkami mieszkalnymi wielorodzinnymi niskiej intensywności". Przepisem § 18 ust. 2 skarżonej uchwały wskazano, że na przedmiotowym terenie w ramach przeznaczenia uzupełniającego istnieje możliwość lokalizacji wolnostojącej zabudowy usługowej, której udział w obrębie działki budowlanej nie przekroczy 10%. Wskazano, że teren MN/MWn.1 obejmuje obszar ponad 3 ha, z czego prawie cały obszar odpowiada obszarowi jednej działki, która na dalszym etapie inwestycji może być traktowana jako działka budowlana. Oznacza to, że na tym terenie może powstać zabudowa usługowa zajmująca obszar ok. 3000 m2. Przepis § 18 ust. 3 pkt 1-7 dopuszcza na tym terenie możliwość lokalizacji innych inwestycji w tym infrastruktury technicznej oraz ciągów komunikacyjnych. Skarżący uważają, że z powyższych zapisów planu wynika, że na ponad 3 ha działce może zostać zrealizowana 1) zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, 2) zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, 3) zabudowa usługowa, 4) infrastruktura techniczna, 5)układ komunikacyjny - a wszystko zależne tylko i wyłącznie od woli właściciela terenu. Skarżący uważają, że to nie Rada Miasta K. określiła przeznaczenie terenu lecz to inwestor będzie sobie wybierał w jaki sposób chce zagospodarować ten teren. Podkreślono, że wskazane przeznaczenia są od siebie różne a to powinno pociągać ze sobą poprowadzenie stosownych linii rozgraniczających. Czym innym jest mieszane oznaczenie terenów np. kolorów na rysunku lub liter określających przeznaczenie a czym innym jest mieszane przeznaczenie terenów. Nie mają wątpliwości, że Rada Miasta zamiast jednoznacznie ustalić różne przeznaczenia dla terenu MN/MWn.1 pozostawiła woli właścicieli lub inwestorów przesądzenie w jaki sposób zostanie zagospodarowany stosowny teren. Pomieszane zostały różne przeznaczenia terenu w ramach jednego terenu objętego liniami rozgraniczającymi, które to przeznaczenia jednocześnie wzajemnie się wykluczają. Dopuszczenie różnego przeznaczenia na tym samym terenie stanowi naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 1 upzp. Skarżący nie wiedzą w jaki ostateczny sposób będzie zagospodarowany teren bezpośrednio graniczący z ich działkami. Skarżący oczekują od organów gminy jednoznacznego określenia przeznaczenia tego terenu. Wskazują, że art. 6 ust 2 upzp gwarantuje im ochronę własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych. W związku z tym uważają, że plan nie spełnia swej podstawowej roli - nie określa w sposób jednoznaczny przeznaczenia terenu nim objętego a jednocześnie narusza jej indywidualnie rozumiany interes prawny. K. K. jest właścicielką a nieruchomości w zabudowie jednorodzinnej bezpośrednio graniczącej za wskazanym terenem i zamieszkuje tam.