Interpretacja indywidualna z dnia 14 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.713.2023.1.DK

Czy Spółka może dokonywać amortyzacji budynku handlowo – usługowego zakwalifikowanego do KŚT 103, przedstawionego w opisie stanu faktycznego, na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT tj. dokonywać amortyzacji przez okres nie krótszy niż 3 lata?

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 grudnia 2023 r. w sprawie możliwości amortyzacji budynku handlowo-usługowego zakwalifikowanego do KŚT 103 na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo-akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką zarejestrowaną w Polsce, polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka w (…) 2022 roku nabyła aktem notarialnym nieruchomość składającą się z gruntu, na którym posadowiony jest budynek handlowo - usługowy. Budynek handlowo-usługowy został wybudowany w 2000 roku. Budynek posiada 5 kondygnacji naziemnych oraz 2 podziemne. Powyższy budynek przed nabyciem przez Wnioskodawcę był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Nabytą nieruchomość Wnioskodawca wprowadził pierwszy raz do ewidencji środków trwałych w (…) 2022 roku i zakwalifikował ją w KŚT jako grupa 1, rodzaj 103 - „budynki handlowo - usługowe”, natomiast rachunkowo Wnioskodawca nabytą nieruchomość wykazał w sprawozdaniu finansowym za 2022 rok w aktywach bilansu w pozycji „inwestycje długoterminowe - nieruchomości” jako nieruchomość inwestycyjną.

Budynek w dniu przyjęcia był kompletny i zdatny do użytku. Przewidywany okres używania ww. budynku jest dłuższy niż rok. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są począwszy od stycznia 2023 r.

W związku z powyższym Spółka chciała potwierdzić czy może dokonywać amortyzacji podatkowej ww. budynku na podstawie art. 16j ust 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT tj. czy może zastosować okres amortyzacji nie krótszy niż 3 lata dla budynku handlowo-usługowego trwale związanego z gruntem, zakwalifikowanym do KŚT 103.

Spółka podkreśla, że na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca nie jest spółką nieruchomościową.

Pytanie

Czy Spółka może dokonywać amortyzacji budynku handlowo - usługowego zakwalifikowanego do KŚT 103, przedstawionego w opisie stanu faktycznego, na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT tj. dokonywać amortyzacji przez okres nie krótszy niż 3 lata?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może dokonywać amortyzacji podatkowej przez okres nie krótszy niż 3 lata na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT, w związku z tym, że zakupiony budynek handlowo - usługowy mieści się w KŚT 1 w podgrupie 103 i spełnia warunek określony w ww. przepisie tj. jest używany i wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy oraz trwale związany z gruntem.

Swoje twierdzenie Wnioskodawca opiera na poniższym uzasadnieniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.”

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie przez podatnika w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach podatnik powinien zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.”

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały natomiast wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

Stosownie natomiast do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.”

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - przy czym ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - przy czym o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o CIT „składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.”

W myśl natomiast art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT „ odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.”

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT „ podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.”

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych.

W związku z tym, aby ustalić stawkę amortyzacyjną, konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym Wnioskodawca zakwalifikował budynek handlowo - usługowy do grupy 1 KŚT, rodzaj 103 - „budynki handlowo - usługowe”. Budynek w dniu przyjęcia był kompletny i zdatny do użytku. Przewidywany okres używania ww. budynku jest dłuższy niż rok. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są począwszy od stycznia 2023 roku.

Stosownie natomiast do treści art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT „podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż, dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - 10 lat, z wyjątkiem:

a)trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,

b)kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata;”

Natomiast zgodnie z art. 16j ust. 3 ustawy o CIT:

„środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1.używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez podmiot inny niż podatnik co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub;

2.ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.”

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że cytowane przepisy przewidują nie krótszy niż 3 letni okres amortyzacji m.in. dla trwale związanych z gruntem innych budynków niemieszkalnych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji.

Przekładając powyższe na stan faktyczny w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że skoro:

1)po nabyciu budynek został wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki,

2)przed nabyciem budynku przez Spółkę był on wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy,

3)budynek został zaliczony do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych,

- to należy uznać, że wszystkie przesłanki uprawniające Spółkę do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT zostały spełnione, co oznacza, że Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania amortyzacji podatkowej dla ww. budynku handlowo – usługowego przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca pragnie przytoczyć przykładowe interpretacje indywidualne:

• interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.680.2021.1.PC

„Należy wskazać, że cytowane przepisy przewidują nie krótszy niż 3 letni okres amortyzacji m.in. dla trwale związanych z gruntem innych budynków niemieszkalnych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji. Analizując zdarzenie przyszłe i biorąc pod uwagę wykazane we wniosku okoliczności faktyczne należy stwierdzić, że skoro:

1.po nabyciu budynku zostanie on wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki,

2.przed nabyciem budynku przez Spółkę był on wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy,

3.budynek zostanie zaliczony do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych, - to należy uznać, że wszystkie przesłanki uprawniające Spółkę do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p., zostaną spełnione.

W konsekwencji należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonywać amortyzacji budynku przedstawionego w opisie na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p. (budynki handlowo-usługowe trwale związane z gruntem, wymienione w rodzaju 103 KŚT- okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata), jest prawidłowe.”

• interpretacja indywidualna z dnia 20 lipca 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.220.2020.1.ŚS

„Należy wskazać, że cytowane przepisy przewidują nie krótszy niż 3 letni okres amortyzacji m.in. dla trwale związanych z gruntem innych budynków niemieszkalnych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji. Analizując zdarzenie przyszłe i biorąc pod uwagę wykazane we wniosku okoliczności faktyczne należy stwierdzić, że skoro:

1.po nabyciu budynku zostanie on wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki,

2.przed nabyciem budynku przez Spółkę był on wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy,

3.budynek zostanie zaliczony do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych, - to należy uznać, że wszystkie przesłanki uprawniające Spółkę do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a u.p.d.o.p., zostaną spełnione.

W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca otrzymał z GUS informację, z której wynika że ww. budynek został zakwalifikowany do grupy 1 i rodzaju 103 KŚT jako "budynek handlowo-usługowy", to Spółka będzie miała prawo indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną wskazanego we wniosku budynku zakwalifikowanego do rodzaju 103 KŚT, z tym że okres amortyzacji nie będzie mógł być krótszy niż 3 lata. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.”

W konsekwencji powyższego Spółka stoi na stanowisku, że może dokonywać amortyzacji budynku handlowo - usługowego zakwalifikowanego do KŚT 103, przedstawionego w opisie stanu faktycznego, na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT tj. dokonywać amortyzacji podatkowej przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 upodp, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie został wymieniony w art. 16 updop.

Podkreślić należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop,

W myśl art. 16a ust. 1 updop,

Stosownie do art. 16d ust. 2 updop,

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 updop,

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 updop,

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop,

Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym, aby ustalić stawkę amortyzacyjną, konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w (…) 2022 roku nabyła aktem notarialnym nieruchomość składającą się z gruntu, na którym posadowiony jest budynek handlowo - usługowy. Budynek handlowo-usługowy został wybudowany w 2000 roku. Budynek posiada 5 kondygnacji naziemnych oraz 2 podziemne. Powyższy budynek przed nabyciem przez Spółkę był wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy. Nabytą nieruchomość Spółka wprowadziła pierwszy raz do ewidencji środków trwałych w (…) 2022 roku i zakwalifikowała ją w KŚT jako grupa 1, rodzaj 103 - „budynki handlowo - usługowe”, natomiast rachunkowo Spółka nabytą nieruchomość wykazała w sprawozdaniu finansowym za 2022 rok w aktywach bilansu w pozycji „inwestycje długoterminowe - nieruchomości” jako nieruchomość inwestycyjną. Budynek w dniu przyjęcia był kompletny i zdatny do użytku. Przewidywany okres używania ww. budynku jest dłuższy niż rok. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są począwszy od stycznia 2023 r.

Na tle opisanego stanu faktycznego oraz obowiązujących w jego zakresie przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że w odniesieniu do budynków i budowli, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w określonych warunkach mogą być stosowane wyższe – od zwykłych – indywidualne stawki amortyzacyjne. Kwestie te zostały uregulowane w art. 16j ust. 1 pkt 3 i 4 oraz w ust. 3 updop.

Stosownie do treści art. 16j ust. 1 pkt 3 updop,

Natomiast zgodnie z art. 16j ust. 3 updop,

Należy wskazać, że cytowane przepisy przewidują nie krótszy niż 3 letni okres amortyzacji m.in. dla trwale związanych z gruntem innych budynków handlowo - usługowych, wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji.

Analizując zdarzenie przyszłe i biorąc pod uwagę wykazane we wniosku okoliczności faktyczne należy stwierdzić, że skoro:

1)po nabyciu budynku zostanie on wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych Spółki,

2)przed nabyciem budynku przez Spółkę był on wykorzystywany przez okres co najmniej 60 miesięcy,

3)budynek zostanie zaliczony do rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych,

- to należy uznać, że wszystkie przesłanki uprawniające Spółkę do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a updop, zostaną spełnione.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka może dokonywać amortyzacji budynku przedstawionego w opisie na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a updop ( budynki handlowo-usługowe trwale związane z gruntem, wymienione w rodzaju 103 KŚT- okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata), jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).