Wyrok NSA z dnia 31 marca 2022 r., sygn. II FSK 2006/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA - del. Małgorzata Bejgerowska (sprawozdawca), Protokolant Mateusz Rumniak, po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 14/19 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2018 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.377.2018.1.MG w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz P. S.A. z siedzibą w B. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2019 r., o sygn. akt I SA/Wr 14/19, w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w B. (dalej jako: "Spółka"), na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej zwana: "P.p.s.a."), uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2018 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.377.2018.1.MG, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w zaskarżonym zakresie (co do pytania oznaczonego we wniosku numerem 3). Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

1.2. Sąd pierwszej instancji przedstawił w wyroku następujący stan faktyczny.

Przedmiotem skargi Spółki była interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego, w świetle art. 15c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm. - dalej zwana: "u.p.d.o.p."). We wniosku Spółka wskazała, że posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p. podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Posiada również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej jako: "SSE"), wydane w 2013 r. Działalność realizowana na terenie SSE korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawiera z podmiotami powiązanymi oraz podmiotami niezależnymi różnego rodzaju transakcje, związane z pozyskiwaniem finansowania działalności gospodarczej prowadzonej zarówno na terenie SSE, jak i poza nią. Z tego względu spółka przyporządkowuje koszty finansowania odpowiednio do działalności opodatkowanej oraz działalności zwolnionej. Spółka przypuszcza, że nadwyżka kosztów finansowania dłużnego Spółki, o której mowa w art. 15c ust. 1 u.p.d.o.p., może przekroczyć w roku podatkowym kwotę 3 000 000 zł. Na tle tak przedstawionego opisu Spółka zadała pięć pytań, z których oznaczone we wniosku numerem 2, 3 i 4 (poniżej numeracja odpowiednio: 1), 2) i 3) są przedmiotem zaskarżonej interpretacji, a mianowicie: