Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 17 marca 2022 r., sygn. IV SO/Wr 37/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. T. o wymierzenie grzywny Wojewodzie Dolnośląskiemu za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: I. wymierzyć Wojewodzie Dolnośląskiemu grzywnę w kwocie 400 (czterysta) złotych; II. zasądzić od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz wnioskodawcy kwotę 100 (sto ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 29 kwietnia 2021 r. S. T. (dalej: strona skarżąca) wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu o wymierzenie Wojewodzie Dolnośląskiemu (dalej: organ) grzywny za nieprzekazanie tutejszemu Sądowi skargi z dnia 13 lutego 2021 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Uzasadniając swoje żądanie strona skarżąca wskazała, że w dniu 13 lutego 2021r. wystąpiła bezpośrednio do tut. Sądu ze skargą na bezczynność organu, który pismem z dnia 18 lutego 2021 r. przekazał ją właściwemu organowi. Mimo upływu 30 dni, organ nie przekazał Sądowi przedmiotowej skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. W ocenie skarżącego, powyższe uzasadnia wymierzenie organowi grzywny w wysokości 5000 złotych. Wnioskodawca na wezwanie sądu uiścił w zakreślonym terminie kwotę 100 zł tytułem wpisu od skargi. W odpowiedzi na wniosek organ wskazał, że pismem z dnia 16 listopada 2021r. przekazał skargę strony wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy. Wnosząc o oddalenie wniosku o wymierzenie grzywny organ wyjaśnił, że nieprzekazanie w terminie skargi wynikało z nadmiernego obciążenia organu ilością wpływających pism i związaną z tym komplikacją w obiegu dokumentów w sprawie, wynikającą z niewystarczających zasobów kadrowych i technicznych. Sądowi wiadomo z urzędu, że skarga strony z dnia 13 lutego 2021 r., której dotyczy wniosek strony o wymierzenie grzywny inicjujący postępowanie wpłynęła do organu w dniu 19 lutego 2021 r. a następnie przekazana osobiście do Sądu wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w dniu 18 listopada 2021 r. Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt IV SAB/Wr 1071/21, a wyrok w tej sprawie wydano w dniu 4 lutego 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje. Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 , dalej: p.p.s.a.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania (art. 54 § 2 p.p.s.a.). Zgodnie zaś z art. 55 § 1 p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ustawy. Zakreślenie przez ustawodawcę ram czasowych dopełnienia czynności przewidzianych w art. 54 § 2 p.p.s.a. stanowi odrębny, choć związany z pozostałymi powinnościami wskazanymi w tym przepisie, obowiązek działania organu administracji publicznej, który wyklucza jakąkolwiek swobodę w tym zakresie. Wprawdzie potencjalne przekroczenie terminu nie spowoduje bezskuteczności dokonanej czynności, ale ma ono kluczowe znaczenie z punktu widzenia art. 55 § 1 p.p.s.a. i określonego tam przedmiotu postępowania o wymierzenie grzywny (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt I OZ 996/10, dostępne - podobnie jak i pozostałe orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w tym uzasadnieniu - na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Celem grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., jest nie tylko funkcja dyscyplinująca (mająca na celu doprowadzenie do wykonania przez organ administracji ciążącego na nim obowiązku procesowego), ale również funkcja represyjna. Ta druga służy ochronie wyrażonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa strony do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki. Poza tym, grzywna pełni również funkcję prewencyjną, albowiem ukaranie nią służy także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ administracji, jak i przez inne organy administracji. W wymiarze indywidualnym ukarany organ administracji będzie wszak chciał uniknąć powtórzenia takiej sytuacji, choćby z uwagi na związane z tym uszczuplenie środków finansowych (por. uchwała 7 sędziów NSA z dnia 3 listopada 2009 r. sygn. akt II GPS 3/09 i postanowienie NSA z dnia 11 maja 2012 r. sygn. akt I OZ 328/12).Wskazać należy, że powołany przepis nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny. Kwestia ta pozostawiona jest jego uznaniu, o czym świadczy użycie sformułowania sąd "może" orzec o wymierzeniu organowi administracji grzywny. Oznacza to, że przy rozstrzygnięciu wniosku o wymierzenie grzywny należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, tj.: przyczyny niewypełnienia obowiązków, czas jaki upłynął od wniesienia skargi, okoliczność czy organ przed rozpatrzeniem wniosku wypełnił obowiązek i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Wymierzenie organowi administracji grzywny ma bowiem na celu nie tylko jego dyscyplinowanie, lecz ma również stanowić sankcję za naruszenie podstawowego prawa jednostki do rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd stwierdził, że wniosek jest zasadny. Z akt sprawy wynika, że skarga na bezczynność organu wpłynęła do organu w dniu 19 lutego 2021 r., zatem zgodnie z treścią art. 54 § 2 p.p.s.a., organ zobligowany był do jej przekazania wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy w termie 30 dni, tj. do dnia 22 marca 2021 r. Tymczasem skarga z dnia 13 lutego 2021 r. została przekazana Sądowi i wpłynęła do Sądu w dniu 18 listopada 2021 r., tj. z blisko ośmiomiesięcznym opóźnieniem. Mając na uwadze opisane okoliczności, Sąd uznał wniosek strony za uzasadniony i wymierzył organowi grzywnę w wysokości 400 zł. Określając wysokość grzywny w niniejszej sprawie, Sąd miał na względzie zarówno treść wniosku oraz charakter sprawy będącej przedmiotem skargi (bezczynność), okres uchybienia terminowi przekazania skargi, jak również fakt, że w dacie rozpoznawania wniosku skarga strony została przekazana Sądowi wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi sprawy. Sprawa została rozpoznana, a wyrok w tej sprawie wydano w dniu 4 lutego 2021 r. W ocenie Sądu, grzywna w ww. wysokości pozwala na osiągnięcie celów, dla których środek ten został przewidziany. Z powyższych względów, na podstawie art. 55 § 1 i art. 154 § 6 p.p.s.a., orzeczono jak w punkcie I sentencji postanowienia.