Wyrok NSA z dnia 15 marca 2022 r., sygn. II FSK 1596/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia WSA - del. Alina Rzepecka (sprawozdawca), Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. K. i P. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2019 r. sygn. akt III SA/Wa 1074/18 w sprawie ze skargi M. K. i P.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od M. K. i P. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 900 (słownie: dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 26 lutego 2019 r., sygn. akt Ill SA/Wa 1074/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, Sąd pierwszej instancji, Sąd) po rozpoznaniu na rozprawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę P.K. i M. K. (dalej: strony) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: DIAS, organ) z 7 lutego 2018 r. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2015 r. Wyrok (podobnie, jak i pozostałe orzeczenia powołane w niniejszym uzasadnieniu) jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa. gov.pl/.

Strony w skardze kasacyjnej zaskarżyły powyższy wyrok w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciły naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.

1/ art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.), przez jego błędną wykładnię wyrażającą się przyjęciem, że warunkiem uznania danego przychodu za koszt z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, jest określenie w umowie o pracę, w jakiej proporcji przychód przypada na pracę twórczą, a w jakiej na pozostałą, podczas gdy po pierwsze wykładnia ta myli płaszczyzną faktyczno-dowodową z materialną, a po drugie wymóg taki nie wynika ani z przepisów ustawy, ani wykładni systemowej i funkcjonalnej.