Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 października 2023 r., sygn. I SA/Ol 129/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska asesor WSA Anna Janowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 18 października 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2023 r., nr 378000-COP.4103.39.2022.SK.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2019 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 5 września 2022 r., Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako: "Organ I instancji", "Naczelnik WMUCS") określił A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (dalej jako: "Strona", "Skarżąca", "Spółka", "A."), w oparciu o ustalenia kontroli celno-skarbowej oraz postępowania podatkowego przeprowadzonych w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług za lipiec 2019 roku, organ dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za lipiec 2019 r. w wysokości innej niż deklarowała Spółka.

Organ I instancji stwierdził, że Strona w lipcu 2019 r. zadeklarowała świadczenie usług, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od towarów i usług jest usługobiorca. Wykonywanie tych usług przez Stronę miało miejsce na rzecz spółki A1. z siedzibą w H. (dalej również: "A1."). Jak ustalił organ I instancji, ww. podmiot posiadał jednak na terenie Polski niezbędne zaplecze personalne i techniczne umożliwiające mu odbiór i wykorzystanie dla własnych potrzeb usług świadczonych przez spółkę A., a zatem posiadał w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Usługi realizowane przez Stronę na jego rzecz powinny być więc opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Ponadto, w oparciu o art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), dalej jako: "ustawa o VAT", Organ I instancji pozbawił Spółkę prawa do odliczenia podatku naliczonego w łącznej wysokości 18 442,60 zł, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie artykułów spożywczych. Organ ustalił, że artykuły te przeznaczone były do wykorzystania przez pracowników i współpracowników Strony, służyły ich osobistym celom i co do zasady nie miały związku z czynnościami Skarżącej podlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT.