Wyrok NSA z dnia 17 października 2023 r., sygn. III OSK 2830/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) sędzia del. WSA Maciej Kobak protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 17 października 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Po 569/19 w sprawie ze skargi S. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 9 maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Po 569/19, oddalił skargę S. D. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 9 maja 2019 r., nr [...], w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji.

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, decyzją z dnia 19 marca 2019 r., nr [...], odmówił S. D. - dalej: "skarżący", uchylenia decyzji własnej z dnia 16 sierpnia 2011 r. nr [...], utrzymującej w mocy decyzję z dnia 22 marca 2011 r. nr [...], odmawiającą przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia, organ wskazał, że skarżący, w dniu 28 grudnia 2017 r. wystąpił do organu z prośbą o ponowne przeanalizowanie jego wniosku o przyznanie uprawnień kombatanckich.

W ocenie organu, zgromadzone w sprawie skarżącego w sposób wyczerpujący dowody nie potwierdzają spełniania warunków określonych w art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 1255) – dalej: "ustawa o kombatantach". Obóz przy [...] Zakładach Samochodowych w P., w którym przebywał skarżący, nie został wymieniony w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 6 listopada 2014 r. w sprawie miejsc odosobnienia, w których były osadzone osoby narodowości polskiej lub obywatele polscy innych narodowości. Nadto zebrane w sprawie dowody nie potwierdziły istnienia w roku 1944 obozu P. G. Także Instytut Pamięci Narodowej powiadomił organ, że nie posiada materiałów pozwalających na potwierdzenie faktu, że w barakach po magazynach wojskowych, w których w 1939 r. i 1940 r., mieścił się obóz przesiedleńczy P. G., w maju i czerwcu 1944 r. istniał obóz pracy lub obóz o innym charakterze.