Wyrok WSA w Opolu z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. I SA/Op 326/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 stycznia 2024 r. sprawy ze skargi M. P. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 18 września 2023 r., nr 1601-IEW.7010.17.2023 w przedmiocie zaliczenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2022 r. na zaległość w podatku od towarów i usług za styczeń 2009 r. oraz odsetki za zwłokę I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z dnia 5 czerwca 2023 r., nr 1609-SER-7010.5725.2023, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 100,00 zł (słownie złotych: sto 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. P. (dalej jako: strona, skarżący, podatnik) jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z 12 września 2023 r., nr 1601-IEW.7010.17.2023, utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu z 5 czerwca 2023 r., nr 1609-SER-7010.5725.2023, którym to postanowieniem organ ten zaliczył skarżącemu z dniem 2 maja 2023 r. nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT-37 ) za 2022 r., w kwocie 825 zł na zaległość w podatku od towarów i usług za styczeń 2009 r. w kwocie 403 zł i odsetki za zwłokę w kwocie 422 zł.

Zaskarżone postanowienie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Postanowieniem z 5 czerwca 2023 r. nr 1609-SER-7010.5725.2023 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu zaliczył skarżącemu (z dniem 2 maja 2023 r.) nadpłatę podatku dochodowego od osób fizycznych za 2022 r. PIT-37 w kwocie 825 zł na poczet zaległości w podatku od towarów i usług za styczeń 2009 r.

Pismem z 3 lipca 2023 r., skarżący wniósł zażalenie na to postanowienie, zarzucając, że zaliczenie nadpłaty dotyczyło przedawnionych zobowiązań, które skarżący kwestionuje co do zasady i wysokości. Nadto zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na zaliczeniu nadpłaty na zaległość, która i tak uległaby już przedawnianiu (a zatem nie istnieje). Wskazał również na naruszenie art. 76 § 1 oraz art. 76a § 1 w związku z art. 53 § 1 i art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651, ze. zm.) - dalej zwana "O.p", poprzez zaliczenie nadpłaty na poczet rzekomej należności w podatku od towarów i usług za styczeń 2009 r., w sytuacji gdy zaległość nie istnieje.