Interpretacja indywidualna z dnia 12 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.655.2023.PP

Ustalenie czy Spółka ma obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu: (i) zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (…) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (…) oraz (ii) nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2023 roku wpłynął Państwa wniosek z 27 listopada 2023 roku o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu: (i) zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...) oraz (ii) nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 grudnia 2023 r. (data wpływu z 22 grudnia 2023 r.) oraz pismem z 27 grudnia 2023 r. (data wpływu z 27 grudnia 2023 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A S.A. z siedzibą w (...) („Wnioskodawca”/„Spółka”): (i) jest spółką prawa handlowego, (ii) posiada siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz (iii) posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT. Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku VAT.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest: (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa i będzie nabywać od zagranicznych kontrahentów następujące usługi:

1)usługi związane z monitoringiem sprawności wentylacji na naczepach (...) - w ramach usługi Spółka uzyskuje dostęp do platformy (...) (usługa nabywana od kontrahenta z siedzibą w Czechach),

2)licencja (subskrypcja) bazy danych zdjęć (...) na potrzeby reklamowe Spółki na platformie (...) (usługa nabywana od kontrahenta z siedzibą w Stanach Zjednoczonych).

Zapłata z tytułu ww. usług świadczonych przez podmioty zagraniczne następuje w walutach obcych i nie jest pomniejszana o tzw. podatek u źródła w rozumieniu art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT.

Szczegółowy opis nabywanych usług:

Ad 1) Dostęp do systemu monitorowania (...)

Usługa dostępu do systemu monitorowania (...), jest następstwem transakcji zakupu specjalistycznych naczep do przewozu (…) (zakup naczepy wraz z zamontowanym modułem umożliwiającym monitorowanie sprawności wentylacji na naczepach (...)). Spółka nie zawierała odrębnej umowy z dostawcą naczep na usługę monitoringu sprawności wentylacji na naczepach.

System monitorowania (...) przy pomocy technologii (...) zapewnia możliwość sprawdzenia wszystkich parametrów pojazdu i towaru. System monitorowania dostarcza dane w czasie rzeczywistym i rejestruje wszystkie funkcje i warunki podczas każdej podróży. W ramach usługi dostępny jest również pokładowy system ostrzegania, który zapewnia kierowcom i Spółce pełne informacje o pracy naczepy i sygnalizuje za pomocą zainstalowanego oprogramowania wszelkie nieprawidłowości.

Spółka ma dostęp do ww. danych oraz odpowiednich raportów za pośrednictwem platformy (...). Dane na platformie gromadzone są za pomocą modułu zainstalowanego na naczepie, który wysyła informacje na serwery dostawcy. Dostęp do gromadzonych informacji Spółka uzyskuje poprzez zalogowanie się na platformie (...). Dodatkowo, usługa ta w ramach modułów komunikacyjnych umożliwia przesyłanie odpowiednich danych oraz komunikatów (wiadomości) pomiędzy Spółką a jej pojazdami.

W związku z powyższym Spółka w ramach usługi związanej z monitoringiem sprawności wentylacji nabywa dostęp do bazy danych tj. wgląd do prezentowanych tam informacji i zestawień. W zakresie świadczonej usługi Spółka nie korzysta z żadnego urządzenia, które wynajmuje (dzierżawi) od dostawcy usługi.

Ad 2) Licencja (subskrypcja) bazy danych zdjęć

Spółka wykupiła dostęp do bazy danych zdjęć na portalu (...) (...) wykorzystywanych na potrzeby reklamowe Spółki m.in. na stronach internetowych, w serwisach społecznościowych. Spółka nie dokonuje odsprzedaży materiałów, w których wykorzystywane są nabywane przez spółkę zdjęcia, bowiem zdjęcia nabywane są wyłącznie w celach marketingowych Spółki.

Ponadto, uzyskanie dostępu do bazy zdjęć wiązało się z akceptacją regulaminu działania portalu stockowego i warunkami świadczenia usługi (umowy licencyjnej (...)). Zgodnie z warunkami świadczenia usługi (...) dostępnymi na stronie internetowej (…) i. Zapewnienie dostępu. Usługodawca niniejszym w okresie subskrypcji Klienta, wyłącznie do użytku przez Klienta zgodnie z niniejszymi warunkami. Takie użycie jest ograniczone do użytku przez Klienta w celu prowadzenia własnej działalności gospodarczej, a nie na wyraźna korzyść jakiejkolwiek strony trzeciej (pod warunkiem, że korzystanie przez Klienta w celu świadczenia usług przez Klienta na rzecz stron trzecich jest dozwolone), ii. Ograniczenia użycia. Klient nie będzie korzystał z Usług w żadnych celach wykraczających poza zakres dostępu przyznanego w niniejszej Umowie. Klient nie może w żadnym momencie, bezpośrednio ani pośrednio:

(i) kopiować, modyfikować ani tworzyć prac pochodnych Usług, w całości lub w części; (ii) wynajmować, wydzierżawiać, wypożyczać, sprzedawać, udzielać licencji, udzielać podlicencji, cedować, rozpowszechniać, publikować, przenosić lub w inny sposób udostępniać Usługi stronom trzecim; (iii) dokonywać inżynierii wstecznej, rozmontowywać, dekompilować, dekodować, dostosowywać lub w inny sposób próbować czerpać lub uzyskać dostęp do dowolnego składnika oprogramowania Usług, w całości lub w części; (iv) usuwać wszelkich informacji o prawach własności z Usług; lub (v) korzystać z Usług lub Dokumentacji w jakikolwiek sposób lub w jakimkolwiek celu, który narusza, przywłaszcza lub w inny sposób łamie jakiekolwiek prawa własności intelektualnej lub inne prawa jakiejkolwiek osoby bądź narusza obowiązujące prawo.

Zgodnie z ww. warunkami świadczenia usługi, w ramach dokonanego zakupu rocznej subskrypcji nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich na Spółkę, a prawa autorskie do zakupionej fotografii pozostają przy właścicielu portalu albo autorze. Zgodnie z warunkami świadczenia usługi do umowy licencyjnej: Spółka otrzymuje prawo do korzystania z fotografii wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności może wykorzystywać zakupione zdjęcia we własnych celach biznesowych i komercyjnych m.in. na stronach internetowych, w reklamach w Internecie, w serwisach społecznościowych, w reklamach na urządzeniach mobilnych, aplikacjach mobilnych, oprogramowaniu, e-kartkach, e-publikacjach (e-bookach, e-magazynach, blogach itp.), w marketingu e-mailowym oraz w mediach internetowych, opakowaniach i etykietach, katalogach. Spółka nie ma prawa by zakupione prawo do korzystania z fotografii odsprzedawać czy na jego podstawie udzielać dalszej licencji.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, Spółka nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu:

(i)zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...), oraz

(ii)nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, Spółka nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu:

(i)zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...), oraz

(ii)nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych.

Zakup usług dostępu do systemu monitorowania (...).

W ocenie Spółki należności wypłacane z tytułu zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...) nie stanowią należności licencyjnych, z tytułu użytkowania urządzenia przemysłowego, o których mowa w art. 21 ust 1 pkt 1 Ustawy o CIT, a zatem Spółka nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się od uzyskanych przez nierezydentów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

Jak wynika z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich, filmów lub taśm transmitowanych w radiu lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego a także urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W zakresie świadczonych usług Wnioskodawca nie korzysta z żadnego urządzenia, które wynajmuje (dzierżawi) od dostawcy usługi, a wyłącznie ma dostęp do danych zamieszczonych na platformie, do której dostęp Spółka ma przez przeglądarkę (...) na serwerach dostawcy.

Uznać zatem należy, że płatność na rzecz podmiotu świadczącego usługi związane z monitoringiem danych na pojazdach nie ma charakteru należności licencyjnej za udostępnienie urządzenia przemysłowego, ani też należności z innego tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT,

Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 maja 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-114/16-3/MK).

„Natura świadczonej przez spółkę szwedzką usługi polega na pobieganiu przez nią (a nie przez Wnioskodawcę) odpowiednich danych z urządzeń zainstalowanych w pojazdach klientów oraz umożliwienie dostępu do tych danych oraz odpowiednich raportów za pośrednictwem portalu internetowego. Dodatkowo, usługa ta w ramach modułów komunikacyjnych umożliwia przesyłanie odpowiednich danych oraz komunikatów (wiadomości) pomiędzy siedzibą klienta a jego pojazdem. W żadnym momencie Wnioskodawca nie uzyskuje dostępu do urządzeń, za pomocą których odbywa się komunikacja pomiędzy pojazdem a serwerami Usługi 1 oraz portalem internetowym umożliwiającym dostęp do pozyskanych danych. W tym zakresie finalny klient nabywa swego rodzaju usługę telekomunikacyjną. Nie zarządza on jednakże, czy też nie otrzymuje dostępu do urządzeń spółki szwedzkiej wykorzystywanych w procesie przesyłania danych pomiędzy pojazdem a odpowiednimi serwerami. Jednocześnie, ani Wnioskodawca, ani jego klienci nie uzyskują dostępu do jakiegokolwiek patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego. Stosowane przez spółkę szwedzką rozwiązania techniczne, sprzętowe i programistyczne wykorzystywane przy świadczeniu przedmiotowej Usługi 1 stanowią jej wewnętrzną własność”.

Nabywanie na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych

W ocenie Spółki zakup licencji (subskrypcji) bazy danych zdjęć na potrzeby reklamowe Spółki na platformie (...) nie stanowi należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, a zatem Spółka nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się od uzyskanych przez nierezydentów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Jak wynika z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza: (i) wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego, naukowego lub innego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radio lub telewizji), patentu, znaku towarowego wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii, lub procesu produkcyjnego, lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; (ii) zyski osiągane z tytułu przeniesienia jakiejkolwiek własności, o której mowa w lit. a), w zakresie, w jakim zysk jest uzależniony od produktywności, wykorzystania lub rozporządzenia własności; oraz (iii) jakiekolwiek płatności otrzymane za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U z 2022 r. poz. 2509), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Jednocześnie zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory (i) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); (ii) plastyczne; (iii) fotograficzne; (iv) lutnicze; (v) wzornictwa przemysłowego; (vi) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; (vii) muzyczne i słowno-muzyczne; (viii) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; (ix) audiowizualne (w tym filmowe).

Z powyższego wynika, że zdjęcie jest przedmiotem praw autorskich, a zatem sprzedaż prawa autorskiego do zdjęcia stanowić będzie należność licencyjną w rozumieniu art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT.

Wskazać jednak należy, że zgodnie z warunkami licencji, Spółka wykupując dostęp do bazy danych zdjęć nie nabywa prawa autorskiego tj. zakupuje zdjęcia tylko i wyłącznie na własny użytek tj. w celach prowadzonej przez siebie działalności marketingowej. Na żadnym etapie świadczonej przez zagranicznego kontrahenta usługi dostępu do bazy danych zdjęć nie dochodzi do przeniesienia prawa autorskiego do zdjęcia z jego twórcy na Spółkę. Dodatkowo, wskazać należy, że wybrane przez Spółkę zdjęcie może być jednocześnie pobrane przez innych użytkowników portalu stockowego.

W tym miejscu odnieść się również należy do interpretacji pojęcia „należności licencyjnych” według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, który odgrywa szczególną role przy interpretacji poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza, wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji. Z powyższego wynika, że za należności licencyjne nie mogą być uznawane te należności, które ponoszone są za licencję, w związku z którą jej nabywca: (i) nie nabywa praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji; (ii) nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży praw bądź nie będzie udzielał sublicencji; (iii) może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb, w tym do tworzenia własnych produktów i czerpania korzyści z ich sprzedaży

W analizowanym stanie faktycznym w ramach dokonanego zakupu rocznej subskrypcji nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich na Spółkę, a prawa autorskie do zakupionej fotografii pozostają przy właścicielu portalu albo autorze. Zgodnie z warunkami świadczenia usługi do umowy licencyjnej: Spółka otrzymuje prawo do korzystania z fotografii wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności może wykorzystywać zakupione zdjęcia we własnych celach biznesowych i komercyjnych min. na stronach internetowych, w reklamach w Internecie, w serwisach społecznościowych, w reklamach na urządzeniach mobilnych, aplikacjach mobilnych, oprogramowaniu, e-kartkach, e-publikacjach (e-bookach, e-magazynach, blogach itp.), w marketingu e-mailowym oraz w mediach internetowych, opakowaniach i etykietach, katalogach.

Spółka nie ma prawa by zakupione prawo do korzystania z fotografii odsprzedawać czy na jego podstawie udzielać dalszej licencji.

Ponadto, zgodnie z jednolitą linią interpretacyjną w sytuacji, gdy podmiot krajowy nabywa od zagranicznego kontrahenta licencje dostępu do bazy zdjęć jako ich końcowy użytkownik (zdjęcie będzie użytkowane wyłącznie na własne potrzeby bez prawa do odsprzedaży oraz przekazania do używania podmiotom trzecim praw do korzystania z zakupionego zasobu) to wówczas zapłata za nabywane licencje dostępu do bazy zdjęć nie stanowi należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT. Zatem przychód zagranicznego kontrahenta nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła. Tak m.in.: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowe w interpretacji indywidulanej z dnia 10 maja 2019 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.109.2019.1.MW „Jeżeli zakupione zostało np. samo zdjęcie, czyli produkt, który będzie wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem użytkownika końcowego (zdjęcie będzie użytkowane wyłącznie na własne potrzeby bez prawa do odsprzedaży oraz przekazania do używania podmiotom trzecim praw do korzystania z zakupionego zasobu), podatek u źródła nie jest naliczany ani pobierany. Zdaniem tut. organu podatkowego nie są wówczas spełnione przesłanki uznania należności za taki zakup za podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wynika to z faktu, że przy nabyciu produktu cyfrowego jako treści na własny użytek nie dochodzi do powstania należności licencyjnych. Nie stanowią ich bowiem takie opłaty, w zamian za które nie nabywa się praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji, nabywca nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży przedmiotu licencji bądź nie będzie udzielał sublicencji i może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb. Spółka nie musi zatem w szczególności uzyskiwać od kontrahentów certyfikatów ich rezydencji podatkowej.” oraz Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidulanej z dnia 14 lutego 2018 r. nr 0115-KDIT2-3.4010.389.2017.1.MJ „Należy zatem stwierdzić, iż zakup licencji uprawniających Wnioskodawcę do użytkowania fotografii i czcionek, w sytuacji, gdy Spółka zgodnie z regulaminami portali (...) nie nabywa jednocześnie praw autorskich do tych materiałów, lecz ma jedynie możliwość korzystania z nabytych fotografii i czcionek na własny użytek, nie stanowi należności licencyjnych, w myśl Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Tym samym, w przedstawionym stanie faktycznym i przyszłym, nie wystąpi po stronie Wnioskodawcy obowiązek pobrania podatku u źródła. Wnioskodawca nie ma również obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji i składania informacji IFT2/IFT2R.”oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidulanej z dnia 14 kwietnia 2016 r. nr ILPB4/4510-1-36/16-4/DS „jeżeli zatem w ramach transakcji Spółka nabywa prawo do elektronicznego skopiowania produktu cyfrowego (np. obrazu fotograficznego) dla własnego użytku/korzyści, bez prawa do odsprzedania, to płatności z tego tytułu dokonywane są w zamian za nabycie danych przekazywanych w formie sygnału cyfrowego, wobec czego nie są one traktowane jako należności licencyjnej”.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy Spółka jest użytkownikiem końcowym (zdjęcie jest/ będzie używane wyłącznie na własne potrzeby), a płatności dokonywane na rzecz zagranicznego kontrahenta nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, bowiem w wyniku uzyskania dostępu do bazy zdjęć Spółka nie nabywa praw autorskich do zdjęć dostępnych w bazie, a jedynie możliwość do ich wykorzystania na własny użytego, zgodnie z regulaminem świadczenia usług portalu stockowego. W związku z czym Spółka nie była oraz nie będzie zobowiązana do pobrania od dokonywanych płatności podatku u źródła.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „ustawa o CIT”):

Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Zgodnie art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Z treści ww. przepisów wynika, iż od niektórych osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przychodów pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Ad. 1

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. ustalenia, czy mają Państwo obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...).

Jak wynika z opisu sprawy nabywają i będą Państwo nabywać od zagranicznego kontrahenta usługi związane z monitoringiem sprawności wentylacji na naczepach (...) - w ramach usługi uzyskują Państwo dostęp do platformy (...) (usługa nabywana jest od kontrahenta z siedzibą w Czechach). Usługa dostępu do systemu monitorowania (...), jest następstwem transakcji zakupu specjalistycznych naczep do przewozu (…) (zakup naczepy wraz z zamontowanym modułem umożliwiającym monitorowanie sprawności wentylacji na naczepach). Nie zawarli Państwo odrębnej umowy z dostawcą naczep na usługę monitoringu sprawności wentylacji na naczepach. System monitorowania zapewnia możliwość sprawdzenia wszystkich parametrów pojazdu i towaru. Mają Państwo dostęp do ww. danych oraz odpowiednich raportów za pośrednictwem platformy (...). W ramach usługi związanej z monitoringiem sprawności wentylacji nabywają Państwo dostęp do bazy danych tj. wgląd do prezentowanych tam informacji i zestawień. W zakresie świadczonej usługi nie korzystają Państwo z żadnego urządzenia, które wynajmuje (dzierżawi) od dostawcy usługi.

Mając na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do właściwych przepisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (dalej: umowa polsko-czeska) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Czechy dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja MLI”) w usługi związane z monitoringiem sprawności wentylacji na naczepach od kontrahenta z Czech.

Zgodnie art. 12 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko-czeskiej:

Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 umowy polsko-czeskiej:

Przy czym, z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika, aby kontrahent czeski posiadał zakład w Polsce (w rozumieniu ww. umowy) – zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 umowy polsko-czeskiej, zgodnie z którym:

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-czeskiej należy również zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Jak Państwo wskazują, nie korzystają Państwo z żadnego urządzenia, które wynajmują (dzierżawią) od dostawcy usługi. Mają Państwo wyłącznie dostęp do danych zamieszczonych na platformie, a dostęp odbywa się przez przeglądarkę (...) na serwerach dostawcy. Dostęp do bazy danych polega jedynie na wglądzie do prezentowanych tam informacji i zestawień.

Zatem należy zbadać, czy usługa dostępu do bazy danych, w której podatnik otrzymuje jedynie prawo wglądu w prezentowane tam informacje i zestawienia podlega podatkowi u źródła.

W pierwszej kolejności należy rozważyć kwestię uznania dostępu do bazy danych jako należności za know-how. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 11 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD): „wyrażenie know-how odsyła w zasadzie do informacji publicznie nieujawnionych o charakterze przemysłowym, handlowym lub naukowym, mających związek z nabytym doświadczeniem, które mają praktyczne zastosowanie w działalności przedsiębiorstwa i których ujawnienie może przynieść korzyści ekonomiczne.” Mając na uwadze powyższą definicję, nie mieści się w niej opłata za zakup subskrypcji na dostęp do wersji elektronicznych baz informacyjnych, gdyż nie mają one związku z nabytym doświadczeniem, a są jedynie odzwierciedleniem stanu rzeczywistego. Użyty w powołanych powyżej przepisach termin „doświadczenie” odnosi się jednoznacznie do wiedzy praktycznej warunkującej prowadzenie działalności przemysłowej, handlowej lub naukowej. Danych pozwalających na identyfikację podmiotową lub/i przedmiotową zdarzeń prawnych (gospodarczych) mogących rodzić dochody nie można uznać za „doświadczenie”. Tym samym dostęp do bazy danych nie może być uznany za know-how w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zauważyć należy także, że w katalogu usług objętych podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wymienione zostały usługi badania rynku, za które uznać można m.in. usługi rozpoznania rynku. Niemniej jednak by dana usługa została zakwalifikowana jako badanie rynku musiałaby mieć ona charakter zindywidualizowany, dedykowany konkretnemu kontrahentowi, zawierając opracowanie danych istotnych z punktu widzenia tylko jednego podmiotu. Typowa baza danych zawierająca jedynie zbiór danych nie posiada takiego charakteru.

Odnieść należy się także do usług przetwarzania danych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Zgodnie z przyjętą powszechnie definicją, przetwarzanie danych, to przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Podobnie jednak jak w przypadku usługi badania rynku, by zakwalifikować daną usługę jako usługę przetwarzania danych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT musiałaby ona mieć charakter zindywidualizowany, dedykowany konkretnemu odbiorcy. Przekazanie dostępu do bazy danych, w postaci zbioru informacji, które nie podlegają dodatkowej analizie nie spełnia przesłanek uznania za usługę przetwarzania danych. Nie dochodzi bowiem w takim przypadku do przekształcania treści, a jedynie do ich ujawnienia.

Analizie należy także poddać czy dostęp do bazy danych spełnia przesłanki uznania za świadczenie o podobnym charakterze do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych. Brak jednak przesłanek do uznania dostępu do bazy danych jako usług o podobnym charakterze. Jak bowiem wskazano powyższej usługa ta nie zawiera cech istotnych i charakterystycznych dla świadczeń wymienionych w art. 21 ust 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Z powyższego opisu sprawy, można wywnioskować, że nie dochodzi do opracowywania danych monitoringu sprawności wentylacji na naczepach, a także nie dochodzi do jakiegokolwiek przekształcania treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej – co mogłoby świadczyć o przetwarzaniu danych. Prezentowane dane odzwierciedlają jedynie stan rzeczywisty, czyli stan sprawności wentylacji na naczepach.

Również, nie można uznać, że płatność na rzecz podmiotu świadczącego usługi związane z monitoringiem danych na pojazdach (czyli w gruncie rzeczy do dostępu do bazy danych), ma charakteru należności licencyjnej za udostępnienie urządzenia przemysłowego.

Tym samym usługa dostępu do bazy danych, w której podatnik otrzymuje jedynie prawo wglądu w prezentowane tam informacje i zestawienia nie będzie podlegało podatkowi u źródła.

Zatem Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz kontrahenta czeskiego z tytułu zakupu usługi dostępu do systemu monitorowania (...) - usługi monitoringu sprawności wentylacji na naczepach (...).

Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Ad. 2.

Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy mają Państwo obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydentów z tytułu nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że nabywają i będą Państwo nabywać od zagranicznego kontrahenta licencję (subskrypcję) bazy danych zdjęć (...) na Państwa potrzeby reklamowe, na platformie (...), (usługa nabywana jest od kontrahenta z siedzibą w Stanach Zjednoczonych). Zakupili Państwo dostęp do bazy danych zdjęć na portalu (...) wykorzystywanych na potrzeby reklamowe spółki m.in. na stronach internetowych, w serwisach społecznościowych. Zgodnie z ww. warunkami świadczenia usługi, w ramach dokonanego zakupu subskrypcji nie dochodzi do przeniesienia na Państwa praw autorskich, lecz prawa autorskie do zakupionej fotografii pozostają przy właścicielu portalu albo autorze. Otrzymują Państwo prawo do korzystania z fotografii wyłącznie na swój własny użytek, w szczególności mogą wykorzystywać zakupione zdjęcia we własnych celach biznesowych i komercyjnych. Nie mogą Państwo również odsprzedawać zakupionego prawo do korzystania z fotografii czy też udzielać dalszej licencji.

Natomiast w związku z nabywaniem licencji od kontrahenta z siedzibą w Stanach Zjednoczonych zasadne jest odwołanie się do właściwych przepisów umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178; dalej: umowa polsko-amerykańska).

Zgodnie art. 13 ust. 1 i ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej:

Stosownie do postanowień art. 13 ust. 3 lit. a) umowy polsko-amerykańskiej:

Przy czym, z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie wynika, aby kontrahent amerykański posiadał zakład w Polsce (w rozumieniu ww. umowy) – zatem w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 13 ust. 4 umowy polsko-amerykańskiej, zgodnie z którym:

Również interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-amerykańskiej należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia Komentarza do niej.

Według Komentarza do transakcji dotyczących wytworów cyfrowych, takich jak obrazy, dźwięki lub teksty, należy stosować odpowiednio konstrukcje przewidziane dla programów komputerowych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej. W Komentarzu zwrócono również uwagę na licencje polegające na elektronicznym zdalnym nagrywaniu utworów. Dla ich rozliczenia przyjęto zasady podobne jak dla programów komputerowych. W punkcie 17.3 Komentarza wskazano, że elektroniczne zdalne nagrywanie wytworów cyfrowych (obrazy, dźwięki lub tekst) dla własnego użytkowania lub na czerpanie korzyści jest wyłącznie zakupem danych, a nie nabyciem licencji. Odmiennie należy traktować wyłącznie prawo do użytkowania praw autorskich zawartych w produkcie cyfrowym, które konieczne jest dla używania wytworów cyfrowych. W tym przypadku nabywca wytworów cyfrowych musi posiadać odpowiednie prawo do praw autorskich, aby móc wykorzystać utwór dla potrzeb prowadzonej działalności (np. wytworzenia wyrobu gotowego) oraz wprowadzenia danego wytworu cyfrowego do obrotu oraz jego upublicznienia.

Innymi słowy Komentarz odnosi się do transakcji określanych jako licencje na miejsce/przedsiębiorstwo/sieć (network licenses), które nie powinny być traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa. Kluczowe znaczenie ma prawidłowe ustalenie przedmiotu, za który płatność jest dokonywana. Jeżeli płatność nie dotyczy prawa autorskiego, to znaczy jest ograniczone do prawa, jakie jest niezbędne dla skopiowania obrazu i obsługi przez klienta w ramach wyłącznie jego zasobów, to takie użytkowanie nie powinno być traktowane jako wchodzące w zakres definicji należności licencyjnych. Jeżeli zatem w ramach transakcji Spółka nabywa prawo do elektronicznego skopiowania produktu cyfrowego (np. obrazu fotograficznego) dla własnego użytku/korzyści, bez prawa do odsprzedania, to płatności z tego tytułu dokonywane są w zamian za nabycie danych przekazywanych w formie sygnału cyfrowego, wobec czego nie są one traktowane jako należności licencyjne, a jako zyski przedsiębiorstwa (z komentarza B. Brzezińskiego Model Konwencji OECD Komentarz, wyd. OPP Wiedza i Praktyka, Warszawa 2010 r.).

Z kolei zgodnie z punktem 17.4 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji, transakcje, w których podstawowym świadczeniem za zapłatą jest przyznanie prawa do użytkowania prawa autorskiego do wytworu cyfrowego, który jest elektronicznie zdalnie nagrywany w tym celu, prowadzą do powstania należności licencyjnych. Ma to na przykład miejsce wtedy, gdy wydawca płaci za prawo odtworzenia obrazu objętego prawem autorskim, który on zdalnie nagrywa w celu umieszczenia go na okładce wydanej przez siebie książki. W takiej transakcji podstawowym świadczeniem za dokonanie płatności jest nabycie prawa do użytkowania praw autorskich zawartych w produkcie cyfrowym, to znaczy prawa do odtworzenia i powielenia obrazu, a nie tylko nabycie treści wytworu cyfrowego.

Tym samym Komentarz do Modelowej Konwencji OECD za przykład prawa wykraczającego poza korzystanie z utworu charakterystyczne dla użytkownika końcowego podaje nabycie prawa do zdjęć przez wydawnictwo, które płaci za odtworzenie obrazu poprzez umieszczenie go na okładce wydawanej przez siebie książki. W tej sytuacji wydawnictwo uzyskuje prawo do odtworzenia i powielania zdjęcia.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że Multimedia (w szczególności zdjęcia) zakupione na zagranicznych portalach mogą podlegać obowiązkowi naliczenia i poboru podatku u źródła według aktualnie obowiązujących stawek (20%), należy jednak brać pod uwagę fakt, że tak naprawdę naliczenie lub nie podatku u źródła w przypadku multimediów zależy przede wszystkim od tego, jakie dokładnie prawa uzyskuje polska firma oraz w jaki sposób zamierza zakupione materiały wykorzystać.

Jeżeli zakupione zostało np. samo zdjęcie, czyli produkt, który będzie wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem użytkownika końcowego (zdjęcie będzie użytkowane wyłącznie na własne potrzeby bez prawa do odsprzedaży oraz przekazania do używania podmiotom trzecim praw do korzystania z zakupionego zasobu), podatek u źródła nie jest naliczany ani pobierany. Nie są wówczas spełnione przesłanki uznania należności za taki zakup za podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła. Wynika to z faktu, że przy nabyciu produktu cyfrowego jako treści na własny użytek nie dochodzi do powstania należności licencyjnych. Nie stanowią ich bowiem takie opłaty, w zamian za które nie nabywa się praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji, nabywca nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży przedmiotu licencji bądź nie będzie udzielał sublicencji i może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb.

Zatem Spółka nie będzie miała obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz kontrahenta amerykańskiego z tytułu nabycia na portalach (...) prawa do używania zdjęć wyłącznie na własny użytek do celów marketingowych.

Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).