Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. I SA/Wr 1110/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SWSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędziowie: SWSA Tadeusz Haberka SWSA Jarosław Horobiowski po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 24 lutego 2022 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z/s we W. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia spod egzekucji. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami administracji.

1.1. Wnioskiem z dnia 18.05.2021 r. dotyczącym postępowania egzekucyjnego w zakresie VAT za 2012 r. prowadzonego na podstawie decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS/ organ drugiej instancji) z dnia 23.11.2020 r. A Sp. z o.o. (dalej: Spółka/ Skarżąca), która była podstawą wydania przez Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu (dalej: NDUS) tytułów wykonawczych z dnia 5.01.2021 r. o nr [...]; [...] oraz [...] wystąpiły o zwolnienie z egzekucji i uchylenie środków egzekucyjnych na podstawie art. 13 § 1 oraz art. 54b ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r., poz. 1427 ze zm.; dalej: upea). Spółka wniosła o zwolnienie z egzekucji w zakresie środków pieniężnych przysługujących Spółce od B S.A. (dalej: kontrahent) i w tym zakresie zmianę/ uchylenie zastosowanego środka egzekucyjnego podjętego na podstawie zawiadomienia o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego (nr [...]) oraz zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej (nr [...]) zmienionego zawiadomieniem o wysokości zajęcia z dnia 02.04.2021 r. (nr [...]).

Z uzasadnienia przedmiotowego wniosku odwołującego się do art. 7 § 1, art. 7a § 1, art. 13 upea wynika, że dokonanie zajęcia środków pieniężnych na rachunku bankowym oraz zajęcie wierzytelności pieniężnych Spółki przysługujących od kontrahenta w praktyce stanowi dla Spółki najbardziej uciążliwy środek egzekucyjny. Taki sposób egzekucji uniemożliwia bowiem Spółce de facto dalsze prowadzenie bieżącej działalności gospodarczej (brak możliwości dokonywania bieżących płatności, brak możliwości dokonywania zakupów towarów i ich części zamiennych do parku maszynowego koniecznych do realizacji usług). W wyniku tego rodzaju i tej formy środków egzekucyjnych Spółka nie jest w stanie regulować własnych zobowiązań oraz nie jest zdolna do zaciągania dalszych zobowiązań. Dokonane zajęcie wierzytelności Spółki od kontrahenta stanowi istotne utrudnienie działalności Spółki. Kontrahent jest dla Spółki głównym usługobiorcą, wstrzymanie realizowania płatności przez ten podmiot w sposób znaczący ogranicza możliwości sprzedaży i generowania przychodów. Analogiczne skutki dla działalności Spółki powoduje zajęcie środków pieniężnych na rachunku bankowym. Taka sytuacja powoduje istotne ryzyko utraty płynności finansowej. Taki stan rzeczy, w sytuacji utrzymywania się na przestrzeni czasu, może prowadzić do znaczącego pogorszenia sytuacji finansowej Spółki i faktycznego zaprzestania działalności operacyjnej Spółki. Zastosowanie ww. środków egzekucyjnych i związane z tym uniemożliwienie Spółce prowadzenia bieżącej działalności stwarza realne ryzyko pozbawienia także Skarb Państwa przyszłych dochodów z tytułu generowanych przez Spółkę obrotów. Z punktu widzenia egzekucji takie działanie jest niecelowe dla organu egzekucyjnego i wierzyciela ponieważ uniemożliwienie prowadzenia działalności gospodarczej w wyniku całkowitego zajęcia środków pieniężnych służących do bieżącej działalności operacyjnej w szerszym ujęciu może powodować nieskuteczność prowadzonej egzekucji ze względu na brak osiągania przez spółkę realnych wpływów z tej działalności, które mogłyby podlegać egzekucji. Strona podkreśliła, że taki stan rzeczy stwarza również wysokie ryzyko rozwiązania umów z pracownikami biorącymi udział w obsłudze Spółki, co również negatywnie przełoży się na rynek pracy oraz wartość podatków odprowadzanych przez Spółkę z tytułu opodatkowania pracowników. Zdaniem Spółki sytuacja staje się bardziej skomplikowana w czasach pandemii. Spółka wskazuje, że przedmiotowy wniosek nie narusza w żaden sposób interesów wierzyciela oraz organu egzekucyjnego, ponieważ nie podważa możliwości dalszego prowadzenia egzekucji. Spółka wskazuje, że dysponuje innym majątkiem wystarczającym do prowadzenia egzekucji ww. zobowiązań. Spółka jest właścicielem maszyn i urządzeń wykorzystywanych do produkcji wyrobów piekarniczych w stosunku do których NDUS dokonał już zajęcia zabezpieczającego Spółce na wartość przekraczającą wartość egzekwowanych należności (wartość zabezpieczonych maszyn na moment dokonania zajęcia zabezpieczającego przekraczała 8 mln zł) – co pokrywa wartość egzekwowanych należności sięga około 7,2 mln zł. Fakt zajęcia egzekucyjnego wskazanych maszyn i urządzeń potwierdza pismo NDUS z dnia 2.04.2021 r., który wskazuje, że zajęcie zabezpieczające ruchomości w Spółce uległy przekształceniu w zajęcia egzekucyjne z dniem 5.01.2021 r. Okoliczność istnienia dodatkowego zajęcia egzekucyjnego powoduje, że wnioskowane zwolnienie z egzekucji zmiana/ uchylenie zastosowanych środków egzekucyjnych nie będzie naruszać interesów wierzyciela dla którego wartość egzekwowanych kwot ma pokrycie w wartości zajętych ruchomości. Jednocześnie Spółka zaproponowała, że uwzględniając swoje możliwości płatnicze, przekazanie do organu egzekucyjnego całej kwoty nadwyżki VAT naliczonego nad należnym wynikającej z bieżących deklaracji JPK V7M w wysokości 365.417 zł (która to kwota była wykazywana jako kwota do przeniesienia); comiesięczna wpłata na rachunek organu egzekucyjnego w wysokości 10.000 zł miesięcznie; bieżące przekazywanie do organu egzekucyjnego ewentualnych pojawiających się nadwyżek VAT wynikających z przyszłych deklaracji JPK V7M do zwrotu.