Postanowienie NSA z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. I OW 186/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia NSA Zygmunt Zgierski po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta B. z dnia 3 listopada 2021 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta B. a Prezydentem Miasta G. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosków S.S. o przyznanie świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej - zasiłku stałego i zasiłku celowego postanawia wskazać Prezydenta Miasta B. jako organ właściwy w sprawie

Uzasadnienie

Wnioskiem z 3 listopada 2021 r. Prezydent Miasta B., na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 i § 3 pkt 2 kpa w zw. z art. 4 i [art.] 15 § 1 pkt 4 ppsa, wniósł o wskazanie Prezydenta Miasta G. do rozpatrzenia wniosków S. S. o przyznanie świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej - zasiłku stałego i zasiłku celowego - jako organu właściwego według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc na podstawie art. 101 ust. 1 ups.

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że za miejsce zamieszkania S.S. (dalej zainteresowany) w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2268 ze zm., dalej ups) w zw. z art. 25 kc można uznać Miasto G. Ze względu na brak w ustawie o pomocy społecznej definicji legalnej "miejsca zamieszkania", uzupełniająco w tym zakresie stosuje się przepisy kodeksu cywilnego. W doktrynie prawniczej podkreśla się, że o miejscu zamieszkania decydują dwie przesłanki: 1. przebywanie w znaczeniu fizycznym (corpus, tj. czynnik zewnętrzny), 2. zamiar stałego pobytu (animus, tj. czynnik wewnętrzny). Czynniki te są ze sobą integralnie powiązane. Wyrażenie zamiaru stałego pobytu nie wymaga złożenia stosownego oświadczenia woli, wystarczy, że zamiar taki wynika z zachowania danej osoby, polegającego na ześrodkowaniu swoich czynności życiowych w danej miejscowości. W doktrynie wskazuje się, że o miejscu zamieszkania rozstrzyga całokształt okoliczności: zejście się stanu faktycznego przebywania z zamiarem takiego przebywania (W. Popiołek, Glosa do uchwały SN z 24.6.1993 r. Ill CZP 76/93, PS 1995/3/83). Okoliczności stanu faktycznego pozwalają przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosków, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej (postanowienie NSA z 30.3.2006 r. I OW 265/05, Lex 198360).