Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.22.2024.1.DW

Ustalenie, czy praca zdalna wykonana przez pracowników podczas pandemii COVID-19 oraz praca zdalna wykonana przez pracowników po pandemii COVID-19 powoduje niemożnośc korzystania z zwolnienia przedmiotowego z SSE

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 13 stycznia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w okresie od momentu wejścia w życie:

-ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych tj. od dnia 7 marca 2020 r. do dnia 6 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę swojemu pracownikowi wykonywania, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna) powoduje utratę możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę do dochodów uzyskanych z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy,

-przepisów art. 67(18) - 67(34) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy tj. od dnia 7 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę pracownikowi całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą wykonywania pracy zdalnej powoduje utratę przez Wnioskodawcę możliwości zastosowania do dochodów uzyskanych przez niego z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) (dalej: „Wnioskodawca”) została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców KRS z dniem (…) pod numerem (…) i ma siedzibę na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w (…) (dalej: „SSE”). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i w związku z tym, że ma siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wnioskodawca uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Podstawą prawną wydanego zezwolenia nr 100/2011 z dnia 2 listopada 2011 r. był art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1604) w związku z § 1 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia (…) w sprawie powierzenia (…) sp. z o. o. udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) oraz wykonywanie kontroli realizacji warunków zezwolenia. Przedmiotowe zezwolenie dotyczy prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach PKWiU:

- (…)

Przedmiotowe zezwolenie zawiera następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1.Poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej (…);

2.Zatrudnienie przy prowadzeniu działalności na terenie strefy po dniu uzyskaniu zezwolenia co najmniej (…) pracowników do dnia (…);

3.Zakończenie inwestycji w terminie do dnia (…).

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych wyniesie:

1.w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji: (…)

2.w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy (…) nowo zatrudnionych pracowników.

Powyższe zezwolenie zostało zmienione na mocy decyzji nr (…). Na mocy decyzji zmieniającej Wnioskodawca został zobowiązany do zatrudnienia co najmniej (…) pracowników do dnia (…) i utrzymanie zatrudnienia na poziomie (…) pracowników do dnia (…). Ponadto fragment pierwotnej decyzji dotyczący maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy zostały zmieniony w ten sposób, że wyrazy „koszty pracy (…) nowo zatrudnionych pracowników” zastąpiono wyrazami „koszty pracy (…) nowo zatrudnionych pracowników”. Powodem dokonanej zmiany było odstąpienie klienta z (…) od dalszej współpracy z Wnioskodawcą, w związku z czym był on zmuszony zaprzestać dalszej rekrutacji personelu. Spółka spełniła warunki określone w zmodyfikowanym zezwoleniu. W chwili obecnej powyższe zezwolenie nadal obowiązuje, a Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o powyższe zezwolenie. W związku z uzyskaniem przedmiotowego zezwolenia Wnioskodawca korzystał w latach 2020-2023 i nadal korzysta w bieżącym roku podatkowym ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego od osób prawnych przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem dochody, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1604), są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych. Należy dodatkowo zaznaczyć, że Wnioskodawca prowadzi działalność także w ramach biur zlokalizowanych w (…) oraz w (…), jednakże działalność na terenie tych biur nie była objęta kiedykolwiek zwolnieniem na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Działalność Wnioskodawcy w ramach biura zlokalizowanego w (…) oraz  w (…) nie jest również przedmiotem niniejszego wniosku. Wnioskodawca utrzymuje na terenie SSE odpowiednią infrastrukturę biurową w postaci przestrzeni biurowej wraz  z wyposażeniem takim jak między innymi biurka, sieć telekomunikacyjna, drukarki i inne sprzęty biurowe. Przestrzeń biurowa stanowi także miejsce w którym możliwe jest odbywanie spotkań w wydzielonych pomieszczeniach. W związku z funkcjonowaniem w ramach siedziby Wnioskodawcy biura zlokalizowanego na terenie SSE Wnioskodawca zatrudnia pracowników, którzy są odpowiedzialni za prawidłowe świadczenie usług przez Wnioskodawcę. Wśród osób zatrudnionych można wskazać następujące stanowiska:

1.(…)

Jak wynika z powyższego (niewyczerpującego) zestawienia stanowisk, osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę mogą świadczyć co najmniej niektóre usługi w sposób zdalny tzn. bez bezpośredniego kontaktu fizycznego z klientem lub z innymi współpracownikami. Co więcej w określonych sytuacjach kontakt bezpośredni z klientem lub z osobami zainteresowanymi wiązałby się z dodatkowymi i niepotrzebnymi nakładami finansowymi, podczas gdy nowoczesne metody kontaktu bezpośredniego na odległość umożliwiają sprawne świadczenie usług na odpowiednim poziomie. W związku z wybuchem od marca 2020 r. epidemii COVID-19 Wnioskodawca zdecydował się na wprowadzenie pracy zdalnej w trybie ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1327 dalej: „Specustawa”). Podstawowym celem Wnioskodawcy było zapewnienie ciągłości prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Specustawy w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna). Przepisy Specustawy przewidują w dalszej kolejności m.in. że wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 4 Specustawy narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca. Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (art. 3 ust. 5 Specustawy). Wreszcie pracodawca może w każdym czasie cofnąć polecenie wykonywania pracy zdalnej (art. 3 ust. 8 Specustawy). Z uwagi na bardzo dużą elastyczność przepisów Specustawy w trakcie jej obowiązywania w przypadku Wnioskodawcy wykształciła się praktyka polegająca na zlecaniu w sposób nieformalny polecenia pracy zdalnej (ustnie, mailowo albo w komunikacji wewnątrzfirmowej). Z uwagi na brak obowiązku wprowadzenia regulaminu pracy zdalnej na gruncie Specustawy, zasady zlecenia pracy zdalnej nie zostały utrwalone w postaci dokumentu. Formalnie cały czas miejscem pracy pozostawała siedziba Wnioskodawcy, rozumiana jako biuro zlokalizowane na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zlecanie pracy w sposób zdalny pracownikom było odpowiedzią na poważne ograniczenia w życiu gospodarczym wynikające z następujących aktów prawnych w zakresie:

1.reżimu sanitarnego wprowadzonego w zakładach pracy na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 marca 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 566), w tym: zapewnienia odległości 1,5 m od poszczególnych stanowisk pracy;

2.ograniczeń w przemieszczaniu się ustanowionych m.in. na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 24 marca 2020 r. zmieniającym rozporządzenie Ministra Zdrowia z 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 522) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 861);

3.ograniczeń związanych z przemieszczaniem transportem zbiorowym (pojazdami powyżej 9 osób, transportem publicznym) wprowadzonych Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 878);

4.ograniczeń związanych z kierowaniem pracowników Spółki na kwarantannę, wynikających m.in. z rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r. poz. 491), a także do;

5.szeregu innych ograniczeń wynikających z licznych aktów prawnych związanych ze zwalczaniem epidemii COVID-19.

Z uwagi na rosnącą popularność świadczenia pracy w sposób zdalny przez pracowników, a także wiążące się z nią korzyści w postaci oszczędności czasu i wydatków, ustawodawca wprowadził na stałe do Kodeksu pracy regulację prawną dotyczącą pracy zdalnej, która weszła w życie z dniem 7 kwietnia 2023 r. W związku z tym, Wnioskodawca zdecydował się umożliwić swoim pracownikom świadczenie pracy w systemie stacjonarnym, hybrydowym lub całkowicie zdalnie, w zależności od indywidualnych ustaleń oraz możliwości świadczenia pracy w sposób zdalny na danym stanowisku. Z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy większość pracowników świadczy pracę w formie hybrydowej albo w formie pracy zdalnej. W związku z regulacjami Kodeksu pracy obowiązującymi od 7 kwietnia 2023 r. (por. art. 67(20) § 1 i § 4 Kodeksu pracy) konieczne stało się wprowadzenie przez Wnioskodawcę regulaminu pracy zdalnej. Najważniejsze postanowienia regulaminu pracy zdalnej obowiązującego w przypadku Wnioskodawcy są następujące:

1.Wszystkie stanowiska pracy kwalifikują się do objęcia pracą zdalną.

2.Co do zasady praca będzie świadczona zdalnie, a w razie konieczności zostanie ustalony grafik na podstawie którego pracownik będzie zobowiązany świadczyć pracę w biurze, według lokalizacji wskazanej w umowie o pracę. Grafik będzie ustalany przez przełożonych z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem.

3.W okresie wykonywania pracy zdalnej Pracownik ma obowiązek stawić się w siedzibie Pracodawcy wskazanej w umowie o pracę na każde wezwanie Pracodawcy w ustalonych godzinach wykonywania swojej pracy.

4.Każda ze stron umowy o pracę może wystąpić z wiążącym wnioskiem o zaprzestanie wykonywania pracy zdalnej i przywrócenie poprzednich warunków wykonywania pracy. Strony ustalają termin przywrócenia poprzednich warunków wykonywania pracy – 30 dni od dnia otrzymania wniosku. W razie braku porozumienia przywrócenie poprzednich warunków wykonywania pracy następuje w dniu następującym po upływie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. Dotyczy to przypadków pracy zdalnej wprowadzonej w trakcie zatrudnienia.

5.W przypadku pracy zdalnej wprowadzonej w umowie o pracę, zaprzestanie wykonywania pracy zdalnej może nastąpić na drodze porozumienia stron, lub wypowiedzenia zmieniającego.

6.Pracownik wykonujący pracę zdalną może przebywać na terenie zakładu pracy, kontaktować się z innymi pracownikami oraz korzystać z pomieszczeń i urządzeń pracodawcy, z zakładowych obiektów socjalnych i prowadzonej działalności socjalnej na zasadach przyjętych dla ogółu pracowników.

Ponadto, regulamin pracy zdalnej zawiera postanowienia dotyczące rozliczania kosztów pracy zdalnej, zasad bezpieczeństwa informacji i ochrony danych osobowych oraz zasad instalacji, inwentaryzacji, konserwacji, aktualizacji oprogramowania, serwisu i zwrotu powierzonych pracownikowi narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych. Niezależnie od możliwości wykonywania pracy przez część pracowników w sposób zdalny lub hybrydowy tzn. częściowo w biurze mieszczącym się na terenie SSE a częściowo zdalnie, wszystkie centralne funkcje Wnioskodawcy w zakresie zarządzania procesem świadczenia pracy przez pracowników, funkcje korporacyjne oraz wszystkie spotkania osobiste odbywają się na terenie siedziby Wnioskodawcy znajdującej się w SSE. W przypadku Wnioskodawcy w okresie od 7 kwietnia 2023 r. umożliwienie pracownikom świadczenia pracy w sposób zdalny wynika z kilku powodów, a mianowicie:

a)rozwoju przepustowości łączy internetowych oraz dostępności aplikacji do bezpośrednich spotkań on-line;

b)preferencji samych pracowników co do świadczenia pracy w sposób elastyczny tzn. bez konieczności codziennego dojeżdżania do biura;

c)natury wykonywanych obowiązków, których prawidłowe wykonanie wymaga odpowiedniej komunikacji oraz odpowiednich umiejętności, ale już nie fizycznej obecności w określonym miejscu oraz;

d)technicznych możliwości nadzoru nad pracownikami przez pracodawcę poprzez zainstalowane odpowiednie aplikacje na sprzęcie komputerowym, a nie poprzez bezpośrednią i osobistą weryfikację ich zachowania.

Niezależnie jednak od miejsca w którym fizycznie przebywa pracownik świadczący pracę, efekty jego pracy są wykorzystywane w ramach procesów biznesowych inicjalizowanych i prowadzonych w ramach siedziby Wnioskodawcy w SSE, która to siedziba jest także wskazywana jako miejsce z którego są świadczone usługi na rzecz zewnętrznych odbiorców tzn. nie jest identyfikowane jako miejsce świadczenia usługi miejsce pobytu pojedynczego pracownika zaangażowanego w danym proces, a jedynie siedziba Wnioskodawcy.

Pytania

1.Czy w okresie od momentu wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych tj. od dnia 7 marca 2020 r. do dnia 6 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę swojemu pracownikowi wykonywania, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna) powoduje utratę możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę do dochodów uzyskanych z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy?

2.Czy w okresie od momentu wejścia w życie przepisów art. 67(18) - 67(34) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy tj. od dnia 7 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę pracownikowi całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą wykonywania pracy zdalnej powoduje utratę przez Wnioskodawcę możliwości zastosowania do dochodów uzyskanych przez niego z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, podmioty posiadające zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawnione są do korzystania z pomocy w postaci zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym – w przypadku Wnioskodawcy dotyczy to podatku dochodowego od osób prawnych. Uprawnienie powyższe zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, dotyczy dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE. W efekcie pomocą publiczną udzielaną prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Z powyższego wynika zatem konieczność kumulatywnego wystąpienia dwóch przesłanek, a mianowicie: działalność gospodarcza musi być prowadzona:

1.na podstawie uzyskanego zezwolenia,

2.na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że dochód osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej, chociażby jej zakres wynikał z uzyskanego zezwolenia, będzie opodatkowany na zasadach ogólnych. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej zarówno na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak i poza nią należy dokonać dla celów podatkowych rozgraniczenia obydwu działalności. Działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, jeżeli przedsiębiorca prowadzi działalność również poza jej obszarem. Wnioskodawca podkreśla, że wykonywanie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie powinno być utożsamiane z nieprzerwaną, fizyczną obecnością pracowników na jej obszarze. Obsługa biznesowa, a nawet standardowa działalność produkcyjna, częstokroć oznacza wykonywanie przez pracowników części czynności poza terytorium SSE, jak chociażby w związku z delegacjami pracowników, podróżami służbowymi, czy pracą zdalną części załogi. Żadne z tych zjawisk nie oznacza jednak przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej poza obszar SSE. W przypadku Wnioskodawcy wszelkie funkcje biznesowe, korporacyjne oraz działalności operacyjne są zasadniczo skupione wokół infrastruktury biurowej, która znajduje się na terenie SSE. Pracownicy są także zobowiązani do stawiania się w biurze zgodnie z potrzebami pracodawcy, stosownie do jego potrzeb. W tych okolicznościach świadczenie pracy zdalnej nadal ma bezpośredni związek z działalnością prowadzoną na terenie SSE oraz nie oznacza to przeniesienia działalności poza jej teren. Warto przytoczyć niektóre wypowiedzi dotyczące przeniesienia części procesów biznesowych lub czynności funkcjonalnie związanych z działalnością strefową poza teren specjalnej strefy ekonomicznej, które jednak nie stanowią o przeniesieniu choćby części działalności poza teren SSE. I tak, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 listopada 2008 r. (IPPB3/423-1195/08-4/KB) wskazano, że „Korzystanie z magazynów usytuowanych poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej, należących do innych spółek z grupy albo od podmiotów trzecich, nie stanowi częściowego przeniesienia działalności gospodarczej poza obszar strefy”. Podobne stanowiska zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 1 sierpnia 2017 r. (0111-KDIB1-3.4010.178.2017.1.JKT). Analogicznie stwierdzono w wyroku NSA z 27 sierpnia 2015 r. (II FSK 541 / 14): „(…) dochody spółki z usług serwisowych polegających na naprawie poza terenem strefy maszyn i urządzeń wyprodukowanych przez nią na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a następnie, wydzierżawionych z wykorzystaniem części wyprodukowanych na terenie strefy, korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.”. Wreszcie w najnowszych interpretacjach Dyrektor KIS potwierdza, że świadczenie pracy zdalnej przez pracowników nie oznacza przeniesienia prowadzonej działalności gospodarczej poza teren specjalnej strefy ekonomicznej (por. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 10 maja 2022 r. (0111-KDIB1-3.4010.46.2022.2.PC). Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca uważa, że w okresie od momentu wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych tj. od dnia 7 marca 2020 r. polecenie przez Wnioskodawcę pracownikowi wykonywania, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna) nie powoduje utraty możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę do dochodów uzyskanych z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy. W tym wypadku działalność gospodarcza nadal jest wykonywana przez Wnioskodawcę na terenie SSE zgodnie z treścią obowiązującego Wnioskodawcę zezwolenia.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że również na gruncie stanu prawnego obowiązującego od dnia 7 kwietnia 2023 r., w związku z nakazaniem pracownikom świadczenia pracy zdalnej, Wnioskodawca zachowa nadal możliwość zastosowania do dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. Argumenty, które przemawiają za zajętym stanowiskiem są zasadniczo takie same jak w przypadku pytania ad. 1 i z tego względu zostaną przedstawione w skróconej formie:

1.cała infrastruktura biurowa pozostaje na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, a pracownicy zachowują nieprzerwane prawo dostępu do niej;

2.w razie konieczności pracownik może być zobowiązany do świadczenia pracy w biurze, jeżeli takie będą potrzeby Wnioskodawcy;

3.żaden przepis nie wymaga, aby wszyscy pracownicy byli stale obecni w procesie świadczenia pracy na terenie SSE, co jest uzasadnione np. tym, że mogą oni odbywać podróże służbowe;

4.w stosunku do podmiotów zewnętrznych to siedziba Wnioskodawcy, mieszcząca biuro na terenie SSE, jest identyfikowana jako punkt kontaktowy oraz faktyczne miejsce świadczenia usług.

W przypadku ostatniego ze wskazanych punktów Wnioskodawca wskazuje, że ustawa o CIT ani inne przepisy podatkowe nie zawierają obecnie definicji ani katalogu przesłanek, który pomagałyby określić, kiedy działalność gospodarcza jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Z całą pewnością łatwiej jest zidentyfikować miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli wiąże się ono z jakimś fizycznym procesem lub w wyniku takiego procesu powstają fizycznie identyfikowalne produkty. Natomiast, w przypadku działalności usługowej, tak jak ma to miejsce w sytuacji Wnioskodawcy, takim produktem jest efekt świadczenia usługi w postaci zmiany w otoczeniu w innej postaci niż wytworzenie, przetworzenie, ulepszenie lub inna zmiana fizycznie istniejącej rzeczy. Efektem świadczonej usługi może być zatem przykładowo przygotowanie projektu umowy, zawarcie umowy, uzgodnienie warunków polisy ubezpieczeniowej, poczynienie ustaleń faktycznych dotyczących spadkobierców, konfiguracja systemu oprogramowania itp. W dużej mierze efekty takiej usługi istnieją w oderwaniu od fizycznego miejsca, w którym znajdują się osoby zaangażowane w proces, ponieważ są one utrwalane np. na wspólnych dyskach sieciowych, które mogą znajdować się w innych kraju UE albo w ramach chmury publicznej replikowane pomiędzy wybranymi centrami danych (również zlokalizowanymi na terenie UE z uwagi na wymogi dotyczące przepisów odnośnie ochrony danych osobowych). W praktyce w przypadku usług jako miejsce świadczenia usługi jest identyfikowana główna, faktyczna siedziba danego przedsiębiorstwa, co jest widoczne np. w przypadku umów licencyjnych dotyczących korzystania z aplikacji zewnętrznych – niezależnie z jakiego źródła pobierane są pliki, to umowa licencyjna identyfikuje miejsce wykonania zgodnie z siedzibą licencjodawcy. Tak samo jest w przypadku Wnioskodawcy jako podmiotu świadczącego usługi oraz funkcjonującego w obrocie gospodarczym – każdorazowo miejscem wskazywanym w umowach jako miejsce świadczenia usługi w stosunku do podmiotów zewnętrznych jest siedziba i biuro mieszczące się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w okresie od momentu wejścia w życie przepisów art. 67(18) – 67(34) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465) tj. od dnia 7 kwietnia 2023 r. polecenie przez niego wykonywania pracy zdalnej pracownikowi całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą nie powoduje utraty możliwości zastosowania do dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT przez Wnioskodawcę, ponieważ działalność nadal będzie wykonywana na terenie SSE zgodnie z treścią obowiązującego zezwolenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”, „uCIT”),

W myśl art. 7 ust. 2 updop,

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop,

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop,

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1604, dalej: „ustawa o SSE”).

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE,

Zgodnie z art. 12 tej ustawy,

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

1.prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,

2.uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Organ podkreśla, że prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Odnosząc się do cytowanych przepisów, a także okoliczności przedstawionych we wniosku należy zgodzić się z Państwem, że wykonywanie przez pracowników pracy w trybie zdalnym nie oznacza przeniesienia miejsca prowadzenia działalności gospodarczej poza teren wskazany w wydanym Zezwoleniu.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

-w okresie od momentu wejścia w życie ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych tj. od dnia 7 marca 2020 r. do dnia 6 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę swojemu pracownikowi wykonywania, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna) powoduje utratę możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę do dochodów uzyskanych z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy,

-w okresie od momentu wejścia w życie przepisów art. 67(18) - 67(34) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy tj. od dnia 7 kwietnia 2023 r. polecenie przez Wnioskodawcę pracownikowi całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą wykonywania pracy zdalnej powoduje utratę przez Wnioskodawcę możliwości zastosowania do dochodów uzyskanych przez niego z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej zwolnienia przedmiotowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na świadczenie pracy przez niektórych pracowników w sposób zdalny na rzecz Wnioskodawcy

należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).