Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.581.2023.2.NF

Brk obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia operatorowi wyposażenia stołówek/kuchni.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia operatorowi wyposażenia stołówek/kuchni. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 stycznia 2024 r. (wpływ 15 stycznia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka”, „A” lub „Wnioskodawca”) jest członkiem (…). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja (…).

Zakłady Spółki mają charakter zamknięty co oznacza, że ścisłej kontroli podlegają osoby wchodzące na teren tych zakładów.

Zakłady pracują w systemie zmianowym, a pracownicy wykonujący pracę przy liniach produkcyjnych mają ściśle określone przerwy na spożycie posiłków.

Zgodnie z Rozdziałem 5 „Jadalnie” Załącznika Nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy:

§ 29. 1. Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej „jadalnią”.

Opisany wyżej obowiązek z zakresu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, Spółka wykonuje m.in. poprzez organizowanie stołówek zakładowych, zlokalizowanych na terenie zakładów produkcyjnych. Dostęp do tych stołówek mają pracownicy Spółki oraz inne osoby uprawnione do przebywania na terenie zakładów A. W stołówkach tych sprzedawane są posiłki i artykuły spożywcze. W pomieszczeniach tych stołówek pracownicy mogą też spożywać własne posiłki.

Stołówki te organizowane są w taki sposób, że Spółka przygotowuje w pełni wyposażone pomieszczenia jadalni i kuchni, a następnie w drodze przetargu wyłania operatora tych stołówek, czyli podmiot, który z własnych artykułów spożywczych i przy zaangażowaniu własnych pracowników będzie, w ustalonym w umowie zawartej w wyniku przetargu, okresie przygotowywał posiłki i sprzedawał je pracownikom lub gościom Spółki.

Spółka nie zamierza pobierać od operatora stołówek opłat za korzystanie ze sprzętu i wyposażenia stołówek, które należy do Spółki. Co więcej Spółka będzie płacić operatorowi stołówek za utrzymywanie cen posiłków dla pracowników na możliwym najniższym, stabilnym poziomie.

Operator/operatorzy stołówek i Spółka nie są i nie będą podmiotami powiązanymi.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

1.Spółka udostępniając wyposażenie kuchni operatorowi dąży do maksymalnego obniżenia cen posiłków oferowanych pracownikom i współpracownikom przez operatorów, którzy zmieniają się co kilka lat; jeżeli chodzi o wyposażenie stołówki – sal jadalni, to sale te udostępniane są do spożywania posiłków nabywanych od operatora jak i posiłków własnych przygotowywanych przez pracowników – celem jest udostępnienie pracownikom zabezpieczonych pod względem higieny i estetycznych miejsc spożywania posiłków w trakcie dnia pracy;

2.Udostępnienie operatorowi wyposażenia kuchni i stołówek wywiera wpływ na cenę posiłków oferowanych pracownikom i współpracownikom, którzy płacą za posiłki. Nie ma natomiast wpływu na rozliczenie pomiędzy Spółką a operatorem stołówki.

3.Tak, organizacja stołówki ma ścisły związek z prowadzoną działalnością. Pracodawca zatrudniający powyżej 20 pracowników ma obowiązek zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej „jadalnią”. W sytuacji zakładów zamkniętych takich jak zakłady prowadzone przez Spółkę nie ma możliwości zamawiania posiłków z zewnątrz do miejsca pracy. Zamówione na zewnątrz posiłki dostarczane byłyby do portierni, a to jest zabronione, ponieważ zadaniem portierni zlokalizowanej przy bramach wjazdowych jest obsługa ruchu do i z zakładu, a nie przyjmowanie zamówień z żywnością od kurierów i poszukiwanie osób, które tego typu zamówienia złożyły. Tym samym, Spółka zapewniając pracownikom dobre i komfortowe warunki pracy organizuje stołówki, gdzie w przerwach pracownicy mogą nabywać gorące, zbilansowane i zdrowe posiłki.

4.Zgodnie z Załącznikiem 3 Rozdział 5 Jadalnie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy:

§ 29. [Jadalnia]

Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej „jadalnią”.

Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również pracodawców zatrudniających dwudziestu i mniej pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze szkodliwymi środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami biologicznie zakaźnymi albo przy pracach szczególnie brudzących.

W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu.

Przepis ust. 1 nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze biurowym.

§ 30. [Typy jadalni]

Ustala się następujące typy jadalni:

1)jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych (typ I);

2)jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych i wydawania napojów (typ II);

3)jadalnia z zapleczem – przeznaczona do spożywania posiłków profilaktycznych (typ III).

Dopuszcza się łączenie jadalni typu II i III.

§ 31. [Pomieszczenie jadalni typu I]

W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m² powierzchni na każdego z pracowników jednocześnie spożywających posiłek.

Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m².

§ 32. [Pomieszczenie jadalni typu II]

Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części:

1)jadalni właściwej odpowiadającej wymaganiom jadalni typu I oraz

2)pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów i zmywania naczyń stołowych.

§ 33. [Pomieszczenie jadalni typu III]

Jadalnia typu III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni typu II oraz powinna posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny z szatnią dla pracowników obsługi.

Czyli jadalnia typu III powinna składać się z dwóch części:

·jadalni właściwej i zaplecza do przygotowywania posiłków

·węzła sanitarnego dla konsumentów oraz szatni dla pracowników obsługi.

5.Stołówki Spółka organizuje jako pracodawca zobowiązany do zapewnienia pracownikom jadalni; Spółka swobodnie decyduje o tym jaki typ jadalni zorganizuje i w tym przypadku jest to typ III.

6.Wnioskodawca odliczył podatek naliczony VAT nabywając wyposażenie kuchni i stołówek (jadalni typu III).

Pytanie

Czy A zobowiązany jest naliczać podatek od towarów i usług z tytułu udostępnienia operatorowi wyposażenia stołówek/kuchni celem przygotowywania posiłków dla pracowników i współpracowników Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Praktyka polegająca na udostępnianiu wyłonionemu w przetargu operatorowi stołówek pomieszczeń jadalni i kuchni celem umożliwienia mu przygotowywania posiłków dla pracowników i współpracowników Spółki nie rodzi żadnych skutków w zakresie podatku od towarów i usług.

Jak wynika z przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, A udostępnia operatorowi pomieszczenia kuchni i jadalni wraz z wyposażeniem, celem wykonania obowiązków wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – zapewnienia dostępu do jadalni/stołówki, gdzie pracownicy mogą nie tylko spożyć własne posiłki, ale też nabyć gotowe posiłki przygotowywane przez operatora stołówki. Jest to zatem wykorzystanie powierzchni i sprzętu na cele działalności opodatkowanej Spółki – podatnika/pracodawcy, który zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązany jest zapewnić pracownikom dostęp do jadalni i stołówek.

Operator/operatorzy stołówek i Spółka nie są podmiotami powiązanymi co oznacza, że nie znajduje w tym stanie faktycznym zastosowanie art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1)niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

2)niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,

3)wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

– organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zastosowanie zatem znajdzie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z tym przepisem Spółka, nie otrzymując zapłaty stanowiącej podstawę opodatkowania, nie zamierza opodatkowywać czynności udostępnienia jadalni i stołówek podmiotom wyłonionym w drodze przetargów na operatów tych usług podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy:

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Orzecznictwo TSUE wskazuje, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę łączy z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności; wynagrodzenie jest wyrażalne w pieniądzu, co oznacza, że istnieje możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Wynagrodzenie (zapłata) może mieć postać zarówno świadczenia pieniężnego, jak i rzeczowego (określonego w naturze), np. w przypadku dostawy towaru w zamian za świadczenie usługi czy też w sytuacji zamiany towarów bądź usług. Zatem odpłatną dostawę towaru (odpłatne świadczenie usług) identyfikuje się zarówno w sytuacji klasycznej transakcji (pieniądze za towar/usługę), jak również w sytuacji np. wymiany barterowej.

Barter w rozumieniu powszechnym to wymiana bezgotówkowa, czyli zamiana towaru (bądź usługi) za towar (bądź usługę). Polega na wzajemnej wymianie, bez konieczności sięgania po pieniądze. Pomimo braku rozliczenia w środkach pieniężnych, ma charakter umowy odpłatnej. Istotne jest, aby wymieniane towary/usługi były sobie równe co do wartości. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego. Należy dodać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju oznacza wykonanie tych czynności za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty.

Z opisu sprawy wynika, że udostępniają Państwo operatorowi w pełni wyposażone pomieszczenia jadalni i kuchni. Operator wyłaniany jest w drodze przetargu i z własnych artykułów spożywczych i przy zaangażowaniu własnych pracowników będzie przygotowywał posiłki. Wskazaliście Państwo, że nie zamierzacie pobierać od operatora stołówek opłat za korzystanie ze sprzętu i wyposażenia stołówek. Państwa Spółka będzie płacić operatorowi stołówek za utrzymywanie cen posiłków na możliwie najniższym, stabilnym poziomie. Stołówki organizują Państwo jako pracodawca zobowiązany do zapewnienia pracownikom jadalni na podstawie załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą braku obowiązku naliczenia podatku VAT z tytułu udostępnienia operatorowi wyposażenia stołówek/kuchni.

W pierwszej kolejności należy przeanalizować zatem, czy jest to świadczenie nieodpłatne, tj. czy udostępnianie wyposażenia stołówek/kuchni odpowiada umowie użyczenia.

W kontekście niniejszej sprawy należy wskazać, że w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) określona została zasada swobody umów, w świetle której:

Należy zauważyć, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok umowy najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy. Umowa użyczenia jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno użyczającego, jak i biorącego w użyczenie – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z przepisu art. 710 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 713 Kodeksu cywilnego:

Odnośnie umowy użyczenia, należy wskazać, że istotnymi cechami takiej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C-412/03 Hotel Scandic Gåsabäck AB v Riksskatteverket, TSUE wskazał, iż według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Jak już wyżej wskazano, z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem).

Wynagrodzenie (zapłata) – jak wskazano powyżej – nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. Taki sposób rozliczania wzajemnych należności przedsiębiorców nie stanowi naruszenia dyspozycji zawartej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 221 ze zm.), który zastrzega jedynie, że bezpośrednie przepływy pieniężne powinny odbywać się w formie bezgotówkowej. Inne sposoby wykonania zobowiązań skutkujące zapłatą nie zostały wyłączone.

Świadczenia rzeczowe mogą również zostać uznane za transakcje barterowe. Barter w polskim prawie uważa się za jeden z rodzajów umowy zamiany. Celem umów barterowych jest niedokonywanie dodatkowych rozliczeń pieniężnych pomiędzy kontrahentami, a w konsekwencji maksymalne uproszczenie obrotu gospodarczego, w tym oczywiście rozliczeń podatkowych. Należy podkreślić, że barter polega nie tylko na równoważącej się wartościowo transakcji towar za towar, lecz również: usługa za usługę, towar za usługę lub usługa za towar.

Mając na uwadze okoliczności sprawy i aspekty gospodarcze transakcji w świetle powyższych wyjaśnień należy uznać – wbrew Państwa twierdzeniu – że udostępnianie wyposażenia stołówek/kuchni operatorowi ma charakter odpłatny. W okolicznościach sprawy można wyodrębnić świadczenia wzajemne w ramach tzw. wymiany barterowej. Państwo udostępnią majątek należący do Państwa Spółki w zamian za przejęcie Państwa obowiązków wynikających z prowadzenia jadalni/stołówki. Zatem, wyłonienie operatora na podstawie przetargu, a w konsekwencji zawarcie umowy w celu zapewnienia właściwej obsługi wraz z zakupami produktów spożywczych, aby przygotować posiłki w określonym okresie czasu, jednoznacznie przesądza o zobowiązaniu się operatora do świadczeń na Państwa rzecz. Tak skonstruowana transakcja pozwoli uniknąć Państwu ponoszenia kosztów związanych z zatrudnieniem pracowników, czy też zakupem artykułów spożywczych. Wskazali również Państwo, że będziecie płacić operatorowi za utrzymywanie cen posiłków dla pracowników na możliwym, najniższym stabilnym poziomie, a udostępnienie operatorowi wyposażenia kuchni i stołówek wywiera wpływ na cenę posiłków oferowanych pracownikom i współpracownikom. Tym samym, pewnym jest że Państwo jako podmiot, który postępuje w sposób racjonalny i ekonomiczny, tak skonstruował transakcję, że zapewnił obniżenie ceny usługi świadczonej przez operatora.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że przesłanką opodatkowania czynności, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, jest odpłatność dostawy towarów lub świadczenia usług. Warunek ten jest spełniony w tym przypadku. W ramach stosunku łączącego Państwa z operatorem można wyodrębnić świadczenia wzajemne, tj. udostępnienie wyposażenia stołówek/kuchni na rzecz operatora w zamian za przejęcie przez operatora obowiązków wynikających z prowadzenia jadalni/stołówek oraz obniżenie ceny usługi świadczonej przez operatora.

Zatem w tej sytuacji nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem polegającym na udostępnieniu wyposażenia stołówek/kuchni na rzecz operatora, lecz z czynnością odpłatną. Czynność ta stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, i ze względu na ich odpłatny charakter podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji należy uznać, że odpłatne udostępnienie przez Państwa wyposażenia stołówek/kuchni na rzecz operatora stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w stosunku do niektórych czynności. Jednak w tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu podkreślić należy, że świadczenie usług udostępnienia za odpłatnością wyposażenia stołówek/kuchni nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku.

Podsumowując, Spółka zobowiązana jest naliczać podatek od towarów i usług z tytułu udostępnienia operatorowi wyposażenia stołówek/kuchni celem przygotowania posiłków dla pracowników i współpracowników Spółki.

Zatem, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).