Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Gd 346/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia Diana Trzcińska (spr.) Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2023 r. w Gdańsku w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 3 marca 2023 r., nr SKO Gd/5424/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

M. P., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego, w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z 26 stycznia 2022 r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej Lipuszu, działając z upoważnienia Wójta Gminy Lipusz, odmówił skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na żonę M. J.

Po rozpoznaniu wniesionego odwołania, decyzją z 10 czerwca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławczego w Gdańsku uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z 29 września 2022 r. organ pierwszej instancji, ponownie odmówił skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na żonę. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że skarżący - aby opiekować się niepełnosprawną żoną - zrezygnował od 1 października 2021 r. z pracy, którą zgodnie z umową zlecenia miał wykonać do 31 grudnia 2021 r. Skarżący w wywiadzie oświadczył, że żona nie powinna przebywać sama w domu, nie może pomagać w czynnościach domowych ze względu na powikłania, które wystąpiły po operacji. Według niego niepodejmowanie jakiejkolwiek pracy jest ściśle związane ze sprawowaną opieką nad żoną. W rezultacie organ I instancji, podtrzymał swoje wcześniejsze ustalenia, że zachodzi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy rezygnacją przez skarżącego z zatrudnienia (lub jego niepodejmowania) a koniecznością zapewnienia niepełnosprawnej żonie wymaganej opieki. Organ ten wskazał, że żona skarżącego posiadała orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności do 29 lutego 2022 r. Nie wystąpiła przy tym z wnioskiem do Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Kościerzynie o kolejne ustalenie stopnia niepełnosprawności. Nadto znaczący wpływ na rozstrzygnięcie ma orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 20 kwietnia 2022 r. wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku (wpływ 20 maja 2022 r.). Treść orzeczenia stanowi, że żona skarżącego jest całkowicie niezdolna do pracy od 17 września 2020 r. do 30 kwietnia 2023 r. W świetle art. 3 pkt 20 ppkt b ustawy o świadczeniach rodzinnych (u.ś.r.) całkowita niezdolność do pracy orzeczona na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oznacza umiarkowany stopień niepełnosprawności. Tymczasem art. 17 ust. 1 u.ś.r. zawiera wymóg, aby osoba wymagająca opieki legitymowała się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał także, że wnioskodawca jest mężem osoby wymagającej opieki, co oznacza, że jest osobą wymienioną w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. Wystąpiła więc negatywna przesłanka do przyznania świadczenia wymieniona w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r., gdyż osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim z osobą nie posiadającą orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności. Wobec powyższego, w ocenie organu pierwszej instancji, wnioskodawca nie spełnił przesłanek ustawowych przyznania wnioskowanego świadczenia.