Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 listopada 2023 r., sygn. I SA/Lu 610/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz-Roicka Sędziowie Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz, Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Ewelina Piskorek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2023 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 15 stycznia 2018 r. nr 0601-IOV-1.4103.120.2017.53 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od listopada 2012 r. do czerwca 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 15 stycznia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie (organ odwoławczy), po rozpatrzeniu odwołania R. C. (podatnik, strona lub skarżący), uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie (organ pierwszej instancji) z 21 grudnia 2016 r., zmieniającą rozliczenie podatnika w podatku od towarów i usług (VAT) oraz określającą kwoty, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa o VAT), podlegające wpłacie z tytułu wystawionych faktur VAT za miesiące od listopada 2012 r. do czerwca 2014 r. - w części dotyczącej określenia zobowiązania podatkowego za listopad 2012 r. i w tym zakresie umorzył postępowanie, zaś w pozostałej części utrzymał decyzję organu pierwszej instancji w mocy.

W jej uzasadnieniu wskazał, że w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy organ pierwszej instancji stwierdził, że podatnik w okresie od października 2012 r. do czerwca 2014 r., nie zatrudniając żadnych pracowników, nie posiadając własnych magazynów wykorzystywanych do składowania różnego rodzaju urządzeń elektronicznych, mających być przedmiotem dokonywanego przez niego obrotu, tj. telewizorów, konsol do gier czy telefonów komórkowych, stanowił ogniwo pośredniczące w 227 zidentyfikowanych łańcuchach dostaw sprzętu elektronicznego, w których występował przeważnie jako 2, 3 lub 4 podmiot (tzw. "bufor") po pierwszym w kraju podmiocie, który nie zapłacił VAT od wykazanych transakcji ("znikającym podatniku"), a poszczególne ustalone łańcuchy obrotu tym samym towarem miały międzynarodowy charakter, zaś ostatnim na terenie Polski uczestnikiem tych łańcuchów dostaw był podmiot, który rozliczał daną dostawę bez obciążania jej podatkiem od towarów i usług (jako wewnątrzwspólnotową dostawę lub eksport ze stawką 0%), deklarując zwroty podatku lub obniżając kwotę podatku przypadającą do wpłaty (tzw. broker). Ze zgromadzonego materiału wynika, że poszczególne łańcuchy dostaw realizowane były z wykorzystaniem zewnętrznych magazynów D. sp. z o.o. z siedzibą w W. i Ś. z siedzibą w G.. W konsekwencji uznał, że rejestry zakupu VAT podatnika za miesiące od października 2012 r. do czerwca 2014 r., w części zawierającej zapisy dokonane na podstawie faktur oraz faktur korygujących dotyczących zakupu sprzętu elektronicznego, są nierzetelne i nie stanowią dowodu tego, co z nich wynika, nie odzwierciedlają bowiem rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W pozostałej części - odpowiadającej zapisom dokonanym na podstawie faktur tzw. kosztowych - są wadliwe i nie stanowią dowodu tego, co z nich wynika, gdyż faktury te będące podstawą zapisów nie odzwierciedlają nabycia towarów i usług związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Ewidencje sprzedaży i zakupu prowadzone były nierzetelnie, bowiem bezpodstawnie ujęto w nich dane wynikające z faktur zakupu i sprzedaży ww. sprzętu elektronicznego oraz faktur zakupu nie związanych ze sprzedażą opodatkowaną.