Interpretacja indywidualna z dnia 25 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.560.2023.2.AKS

Gmina ma możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usługjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy wskazania, czy Gmina ma możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców Gminy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2023 r. (wpływ 13 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina posiada osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych.

Gmina otrzymała dofinansowanie w formie dotacji celowej oraz w formie pożyczki na realizację przedsięwzięcia pn. „(…)” ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

W ramach dofinansowania Wnioskodawca dokonał zakupu bezemisyjnego, elektrycznego autobusu do transportu miejskiego wraz z zewnętrzną ładowarką stacjonarną lub mobliną. Autobus dojeżdżał będzie do xx miejscowości zlokalizowanych w pobliżu A. Dzienny zaplanowany dystans, jaki będzie pokonywał autobus, to nieco ponad 120 km. Zakupiony autobus będzie kursował w dni robocze od poniedziałku do piątku na 4 trasach (tzw. pętlach) miejsko-wiejskich. Każda z tych tras będzie realizowana danego dnia dwukrotnie, z zachowaniem odstępu czasowego, który umożliwi pasażerom załatwienie spraw w miejscu docelowym i powrót do miejsca zamieszkania.

Zakup autobusu wraz z ładowarką udokumentowany został fakturą VAT wystawioną na Gminę. Gmina będzie także zarządzała ww. majątkiem po zakończeniu realizacji przedsięwzięcia. Autobus będzie udostępniony mieszkańcom bezpłatnie, w ramach komunikacji miejskiej, wykorzystywany będzie do obsługi pasażerów w transporcie zbiorowym.

Autobus wraz z ładowarką zostanie wydzierżawiony na podstawie umowy cywilnoprawnej podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny. Podmiot wydzierżawiający nie będzie miał prawa zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy, dokonywać w nim zmian, poprawek, udoskonaleń lub przeróbek, a także oddać go osobie trzeciej ani poddzierżawiać, bez zgody Gminy. Wydzierżawiający będzie wykorzystywał przedmiot umowy do wykonywania czynności związanych z przewozem mieszkańców.

Operatorem wykonującym przewozy w ramach transportu publicznego będzie B, któremu zostanie powierzone to zadanie na podstawie umowy transportowej. Podmiot ten zobligowany będzie do świadczenia nieodpłatnych przewozów dla mieszkańców Gminy – nie będzie obowiązywał system biletowania. Operator działa jako samodzielne przedsiębiorstwo, nie jest zakwalifikowany ani jako jednostka budżetowa, ani jako zakład budżetowy.

Nieodpłatne świadczenie usług przez B wobec mieszkańców ma charakter ulgi, które następnie Gmina będzie pokrywała w formie rekompensaty na podstawie wystawionych przez przewoźnika faktur VAT. Sposób rozliczeń pomiędzy B a Gminą będzie prezentował się w następujący sposób:

1.Przewoźnik wystawiać będzie na Gminę faktury za utracone dochody (forma rekompensaty za niepobieranie opłat od przewożonych pasażerów, w tym od sprzedaży biletów);

2.Gmina będzie wystawiała na przewoźnika faktury za dzierżawę autobusu.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

1.Wysokość wydatków poniesionych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. „(…)” to (…) zł netto + (…) zł VAT.

2.Gmina zakupiła autobus z zamiarem odpłatnego udostępniania go na rzecz Operatora, tj. z zamiarem jego wykorzystania wyłącznie do czynności opodatkowanych.

3.Po oddaniu w dzierżawę zakupionego autobusu Gmina nie będzie z niego korzystała w jakikolwiek sposób.

4.Po oddaniu w dzierżawę zakupionego autobusu jednostki organizacyjne Gminy nie będą z niego korzystały w jakikolwiek sposób.

5.W przypadku, gdyby Gmina nie oddała zakupionego autobusu w odpłatną dzierżawę Operatorowi, pojazd ten nie byłby wykorzystywany przez Gminę do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.). Gmina nie miałaby możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup autobusu zarówno w całości, jak i z wykorzystaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 1a-2h ww. ustawy.

6.Kwota czynszu dzierżawnego zakupionego autobusu będzie równa wartości jego miesięcznej amortyzacji.

7.Kwota czynszu dzierżawnego zakupionego autobusu będzie odpowiadać wartości jego miesięcznej amortyzacji.

8.Wysokość czynszu z tytułu dzierżawy zakupionego autobusu będzie uzależniona od obowiązującej stawki amortyzacji, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych oraz z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

9.Wysokość czynszu dzierżawnego zakupionego autobusu nie będzie uwzględniała realiów rynkowych. Kwota czynszu będzie odpowiadać wartości miesięcznej amortyzacji autobusu.

10.Na pytanie Organu:

Gmina wskazała:

11.Ustalona kwota czynszu dzierżawnego będzie stała.

12.Wysokość czynszu dzierżawnego zostanie skalkulowana z uwzględnieniem wartości wydatków poniesionych na zakup autobusu – na jej podstawie Gmina dokonuje obliczenia miesięcznej amortyzacji dla pojazdu, która odpowiadać będzie wysokości czynszu dzierżawnego.

13.Wysokość czynszu dzierżawnego będzie ustalana w oparciu o stawkę amortyzacji zakupionego autobusu, długość okresu użytkowania zakupionego autobusu nie będzie uwzględniana przy kalkulacji wysokości czynszu.

14.Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów za zakup autobusu w ciągu 5 lat od oddania pojazdu w dzierżawę Operatorowi.

15.Roczne wynagrodzenie należne Gminie wynikające z umowy dzierżawy zakupionego autobusu będzie stanowiło 20% wartości netto zakupionego autobusu.

16.Kwota czynszu dzierżawnego nie będzie znacząca dla budżetu Gminy.

17.Roczny dochód z tytułu dzierżawy zakupionego autobusu będzie odpowiadał jego rocznej amortyzacji.

18.Koszty bieżącej obsługi serwisowej wydzierżawionego autobusu będą pokrywane przez Operatora. Koszty obsługi gwarancyjnej w zakresie niepokrytym przez gwaranta lub ubezpieczyciela będzie ponosić Gmina.

Pytanie

Czy Gmina ma możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców Gminy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z realizacją zakupu autobusu wraz z ładowarką do przewozu mieszkańców, ponieważ występuje bezpośredni związek wykorzystania tego majątku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Majątek będzie zarządzany przez Wnioskodawcę i będzie generował dochody poprzez czynsz dzierżawny na podstawie umowy cywilnoprawnej. Dochody uzyskiwane z dzierżawy autobusu stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114 i art. 119.

Natomiast w myśl art. 659 paragraf 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zatem usługa wynajmu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzupełnienie Państwa stanowiska w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z realizacją zakupu autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców Gminy, ponieważ występuje bezpośredni związek wykorzystania tego majątku ze świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Według art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

-podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

-podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Natomiast art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi, że:

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina – będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – otrzymała dofinansowanie w formie dotacji celowej oraz w formie pożyczki na realizację przedsięwzięcia pn. „(…)” ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W ramach dofinansowania Wnioskodawca dokonał zakupu bezemisyjnego, elektrycznego autobusu do transportu miejskiego wraz z zewnętrzną ładowarką stacjonarną lub mobliną. Autobus dojeżdżał będzie do xx miejscowości zlokalizowanych w pobliżu A. Dzienny zaplanowany dystans, jaki będzie pokonywał autobus, to nieco ponad 120 km. Zakupiony autobus będzie kursował w dni robocze od poniedziałku do piątku na 4 trasach (tzw. pętlach) miejsko-wiejskich. Każda z tych tras będzie realizowana danego dnia dwukrotnie, z zachowaniem odstępu czasowego, który umożliwi pasażerom załatwienie spraw w miejscu docelowym i powrót do miejsca zamieszkania. Zakup autobusu wraz z ładowarką udokumentowany został fakturą VAT wystawioną na Gminę. Gmina będzie także zarządzała ww. majątkiem po zakończeniu realizacji przedsięwzięcia. Autobus będzie udostępniony mieszkańcom bezpłatnie, w ramach komunikacji miejskiej, wykorzystywany będzie do obsługi pasażerów w transporcie zbiorowym. Autobus wraz z ładowarką zostanie wydzierżawiony na podstawie umowy cywilnoprawnej podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny. Podmiot wydzierżawiający nie będzie miał prawa zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy, dokonywać w nim zmian, poprawek, udoskonaleń lub przeróbek, a także oddać go osobie trzeciej ani poddzierżawiać, bez zgody Gminy. Wydzierżawiający będzie wykorzystywał przedmiot umowy do wykonywania czynności związanych z przewozem mieszkańców. Operatorem wykonującym przewozy w ramach transportu publicznego będzie B, któremu zostanie powierzone to zadanie na podstawie umowy transportowej. Podmiot ten zobligowany będzie do świadczenia nieodpłatnych przewozów dla mieszkańców Gminy – nie będzie obowiązywał system biletowania. Operator działa jako samodzielne przedsiębiorstwo, nie jest zakwalifikowany ani jako jednostka budżetowa, ani jako zakład budżetowy. Nieodpłatne świadczenie usług przez B wobec mieszkańców ma charakter ulgi, które następnie Gmina będzie pokrywała w formie rekompensaty na podstawie wystawionych przez przewoźnika faktur VAT. Sposób rozliczeń pomiędzy B a Gminą będzie prezentował się w następujący sposób:

1.Przewoźnik wystawiać będzie na Gminę faktury za utracone dochody (forma rekompensaty za niepobieranie opłat od przewożonych pasażerów, w tym od sprzedaży biletów);

2.Gmina będzie wystawiała na przewoźnika faktury za dzierżawę autobusu.

Wysokość wydatków poniesionych przez Gminę w związku z realizacją projektu pn. „(…)” to (…) zł netto + (…) zł VAT.

Gmina zakupiła autobus z zamiarem odpłatnego udostępniania go na rzecz Operatora, tj. z zamiarem jego wykorzystania wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Po oddaniu w dzierżawę zakupionego autobusu Gmina ani jednostki organizacyjne Gminy nie będą z niego korzystały w jakikolwiek sposób.

W przypadku, gdyby Gmina nie oddała zakupionego autobusu w odpłatną dzierżawę Operatorowi, pojazd ten nie byłby wykorzystywany przez Gminę do działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.). Gmina nie miałaby możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zakup autobusu zarówno w całości, jak i z wykorzystaniem proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 1a-2h ww. ustawy.

Wysokość czynszu z tytułu dzierżawy zakupionego autobusu będzie uzależniona od obowiązującej stawki amortyzacji, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych oraz z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wysokość czynszu dzierżawnego zostanie skalkulowana z uwzględnieniem wartości wydatków poniesionych na zakup autobusu – na jej podstawie Gmina dokonuje obliczenia miesięcznej amortyzacji dla pojazdu, która odpowiadać będzie wysokości czynszu dzierżawnego. Kwota czynszu dzierżawnego zakupionego autobusu będzie równa wartości jego miesięcznej amortyzacji. Ustalona kwota czynszu dzierżawnego będzie stała.

Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów za zakup autobusu w ciągu 5 lat od oddania pojazdu w dzierżawę Operatorowi.

Roczne wynagrodzenie należne Gminie wynikające z umowy dzierżawy zakupionego autobusu będzie stanowiło 20% wartości netto zakupionego autobusu.

Koszty bieżącej obsługi serwisowej wydzierżawionego autobusu będą pokrywane przez Operatora. Koszty obsługi gwarancyjnej w zakresie niepokrytym przez gwaranta lub ubezpieczyciela będzie ponosić Gmina.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców Gminy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:

Analiza przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy prowadzi do stwierdzenia, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Należy zauważyć, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę.

W związku z tym należy uznać, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Analiza okoliczności sprawy i ww. przepisów prowadzi do stwierdzenia, że odpłatne udostępnianie przez Gminę Infrastruktury objętej zakresem wniosku na rzecz Spółki, na podstawie umowy dzierżawy, za które Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT (będzie czynnością cywilnoprawną).

Zatem – w odniesieniu do tej czynności – Gmina nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

W analizowanym przypadku Gmina będzie występować w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność (dzierżawa autobusów) – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na odpłatnym udostępnianiu (dzierżawie) autobusów na rzecz zewnętrznego podmiotu, za które Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, lecz będzie opodatkowana według właściwej stawki podatku.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego będą spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a autobus zakupiła z zamiarem odpłatnego udostępniania go na rzecz Operatora, tj. z zamiarem jego wykorzystania wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Ponadto, z wniosku wynika, że autobus wraz z ładowarką zostanie wydzierżawiony na podstawie umowy cywilnoprawnej podmiotowi zewnętrznemu w zamian za czynsz dzierżawny. Wydzierżawiający będzie wykorzystywał przedmiot umowy do wykonywania czynności związanych z przewozem mieszkańców. Wysokość czynszu dzierżawnego zostanie skalkulowana z uwzględnieniem wartości wydatków poniesionych na zakup autobusu – na jej podstawie Gmina dokonuje obliczenia miesięcznej amortyzacji dla pojazdu, która odpowiadać będzie wysokości czynszu dzierżawnego. Kwota czynszu dzierżawnego zakupionego autobusu będzie równa wartości jego miesięcznej amortyzacji, a wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów za zakup autobusu w ciągu 5 lat od oddania pojazdu w dzierżawę Operatorowi. Roczne wynagrodzenie należne Gminie wynikające z umowy dzierżawy zakupionego autobusu będzie stanowiło 20% wartości netto zakupionego autobusu.

Wobec powyższego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnych kwot podatku naliczonego od wydatków ponoszonych przez Gminę na realizację przedsięwzięcia pn. „(…)”, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Podsumowując, Gmina będzie miała możliwość odliczenia w całości podatku VAT naliczonego przy zakupie autobusu wraz z ładowarką dla przewozu mieszkańców Gminy. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).