Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. I SA/Gl 1286/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędzia WSA Anna Rotter, Asesor WSA Katarzyna Stuła-Marcela, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi M. J. na postanowienie Poczty Polskiej S.A. Centrum Obsługi Finansowej w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] r. Znak: [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. 2021. 735) i art. 144 k.p.a. w związku z art. 18, art. 34 § 3 i art. 17 § 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. 2020. 1427 z późn. zm.) dalej ustawa egzekucyjna oraz w związku z art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (t.j. Dz. U. 2020. 1689) dalej ustawa abonamentowa, Dyrektor Centrum Obsługi Finansowej Poczty Polskiej S.A. (dalej Dyrektor lub organ), po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez panią M. J. (dalej zobowiązana lub strona) utrzymał w mocy własne postanowienie znak: [...] z dnia [...] r.

Uzasadniając rozstrzygnięcie Dyrektor wskazał, że postanowieniem z dnia [...] r. oddalił zarzut strony nieistnienia obowiązku. Zaznaczył, iż postanowieniem z dnia [...] r. skorygował pomyłkę pisarską zawartą na stronie 2 postanowienia z dnia [...] r. gdzie pomyłkowo wskazał nazwę ulicy, nr domu i mieszkania rejestracji, której dotyczy egzekucja administracyjna i zaległości wykazane w tytule wykonawczym z dnia [...] r. Postanowienie zostało przesłane zobowiązanej jak również do wiadomości organu egzekucyjnego.

Następnie podniósł, że w zażaleniu strona wskazała, iż "radioodbiornik RTV" został przez nią wyrejestrowany w sierpniu 2000 r. w związku ze sprzedażą mieszkania oraz dokonaną rejestracją radioodbiornika pod nowym adresem. Zatem podtrzymała argumentację wyrażaną już wcześniej w prowadzonej z wierzycielem korespondencji. Organ podkreślił, iż przymus rejestracji odbiornika radiofonicznego lub telewizyjnego wynika z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy abonamentowej, zaś zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 tej ustawy, opłaty abonamentowe pobiera się za używanie odbiorników radiofonicznych oraz telewizyjnych, przy domniemaniu, że osoba która posiada odbiornik radiofoniczny lub telewizyjny w stanie umożliwiającym natychmiastowy odbiór programu, używa tego odbiornika. Oznacza to, że każdy, kto posiada odbiorniki radiowe i telewizyjne, musi je zarejestrować i opłacać abonament, jeżeli nie jest z tego obowiązku ustawowo zwolniony. Zaznaczył, iż ustawa ta jest aktualnym aktem prawnym regulującym kwestie związane z opłatami za korzystanie z odbiorników radiofonicznych/telewizyjnych i jako obowiązująca wskazywana jest w prowadzonych postępowaniach mających na celu wyegzekwowanie należności z tytułu abonamentu. Nie oznacza to jednakże, iż postępowania nie mogą być wszczęte wobec osób zobowiązanych, które dokonały rejestracji używanych odbiorników przed dniem jej wejścia w życie, bowiem obowiązująca wcześniej ustawa, tj. ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji ( t.j. Dz. U. 2020. 805), która weszła w życie z dniem 1 marca 1993 r. oraz wydane w celu jej wykonania rozporządzenia nakłady na użytkowników odbiorników radiofonicznych/telewizyjnych obowiązek ich rejestracji czy też zgłaszania zmian mających wpływ na dokonaną rejestrację (np. aktualizację danych adresowych, wyrejestrowanie odbiorników, zgłoszenie uprawnień do zwolnienia od opłat abonamentowych).