Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.519.2023.1.MD

Przekazywanie utargu za pośrednictwem konta bankowego wspólnika na konto bankowe spółki nie podlega opodatkowaniu PCC jako czynność niewymieniona w ustawie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych dokonywania wpłat utargu na konto spółki za pośrednictwem konta wspólnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pana działalność gospodarcza polega na detalicznym i hurtowym handlu opałem.

Planuje Pan dokonać przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: Spółka z o.o.), w trybie art. 551 § 5 Kodeksu spółek handlowych. Jedynym udziałowcem Spółki z o.o. bezpośrednio po przekształceniu będzie Pan. Następnie do Spółki z o.o., już po przekształceniu, przystąpi drugi wspólnik, przy czym większościowym udziałowcem pozostanie Pan. Spółka z o.o. działać będzie pod firmą (…). Spółka z o.o. powstała z przekształcenia będzie kontynuować działalność w dziedzinie handlu opałem. Członkiem zarządu Spółki z o.o. będzie Pan.

W związku z faktem, że opłaty bankowe i prowizje od wpłat na konto firmowe są bardzo wysokie i sięgają kilkudziesięciu tysięcy złotych rocznie, planuje Pan dokonywać wpłat utargu Spółki z o.o. za pomocą należącego do Pana rachunku. W modelu tym, będzie Pan wpłacał utarg (gotówkę) najpierw na należący do Pana wyodrębniony rachunek w banku, a następnie dokonywał przelewu tych środków na rachunek bankowy Spółki z o.o. Ten specjalnie wyodrębniony rachunek bankowy należący do Pana będzie służył wyłącznie dla dokonywania wpłat utargu Spółki, a następnie do przelewów tego utargu na rachunek Spółki z o.o.

Nie będzie Pan uprawniony do rozporządzania ani korzystania wpłacanymi kwotami. Świadczenie powyższych czynności opisane zostanie w umowie Spółki z o.o., jako świadczenie niepieniężne na rzecz Spółki z o.o., do którego zobowiązany jest Pan jako wspólnik spółki, w trybie art. 176 Kodeksu spółek handlowych.

Za wykonywane czynności będzie Pan otrzymywał od Spółki z o.o. wynagrodzenie w wysokości rynkowej, adekwatne do rodzaju wykonywanych czynności oraz przepracowanych, miesięcznie godzin.

Pytanie

Czy wyżej opisana transakcja, polegająca na wpłacaniu utargów na Pana specjalnie wyodrębniony rachunek i następnie ich przelewanie na rachunek firmowy Spółki z o.o. będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, opisana wyżej transakcja, polegająca na wpłacaniu utargów na Pana specjalnie wyodrębniony rachunek i następnie ich przelewanie na rachunek firmowy Spółki z o.o., nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W szczególności, transakcja ta nie będzie stanowiła umowy depozytu nieprawidłowego, który podlega opodatkowaniu podatkiem czynności cywilnoprawnych.

Przywołując art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazał Pan, że katalog czynności z art. 1, podlegających opodatkowaniu jest zamknięty, a zatem o opodatkowaniu decydować będzie treść danej czynności i to, czy można ją zakwalifikować do danego typu. Znaczenie będą wobec tego miały konkretne prawa i obowiązki, które przesądzają o kwalifikacji transakcji do jednej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. A contrario, opodatkowaniu nie będą podlegać czynności podobne do tych z art. 1 tej ustawy, które nie zostały wprost wskazane w tym przepisie. Zatem nawet jeśli umowa jest podobna i wywołuje w sferze gospodarcze skutki podobne do czynności wskazanych w art. 1 ww. ustawy, ale nie jest wprost wymieniona w tym katalogu, to nie będzie rodziła skutków w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na względzie należy uznać, że czynności wykonywane przez Pana, a opisane w zdarzeniu przyszłym, nie znajdują się w katalogu z art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności czynności te nie mają charakteru depozytu nieprawidłowego z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) tej ustawy.

Jak stanowi art. 845 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli z przepisów, umowy albo okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce. Umowa taka nosi nazwę depozytu nieprawidłowego.

W umowie Spółki z o.o., zobowiązującej Pana do świadczenia opisanych wyżej czynności na rzecz Spółki z o.o. wyraźnie będzie wskazane, że nie może Pan rozporządzać powierzonymi Panu pieniędzmi z utargu. Środki pieniężne Spółki będą przekazywane przez Pana, za pomocą należącego do Pana konta, które będzie służyło wyłącznie do wpłat utargu oraz do przekazywania tych środków dalej na rachunek firmowy Spółki z o.o. Na rachunku tym nie będą dokonywane żadne inne operacje – nie będzie Pan zarówno wpłacał tam innych środków niż te z utargu Spółki z o.o., jak i nie będzie dokonywał przelewów na rachunek inny niż rachunek firmowy Spółki z o.o.

Tymczasem depozyt nieprawidłowy to umowa, która łączy w sobie cechy zarówno przechowania jak i pożyczki. Zgodnie z tą umową, osoba biorąca pieniądze w depozyt nieprawidłowy, ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy, ale niekoniecznie tę samą. Prawo do rozporządzania pieniędzmi oddanymi w depozyt stanowi kluczową cechę, która przesądza o tym, że mamy do czynienia z depozytem nieprawidłowym.

W sprawie niniejszej nie może zatem być mowy o umowie depozytu nieprawidłowego, skoro będzie Pan wyraźnie pozbawiony prawa do rozporządzania środkami pieniężnymi Spółki z o.o. Będzie Pan uprawniony tylko do wpłaty tych środków na wyodrębniony w tym celu rachunek i następnie do ich przelewu na rachunek firmowy.

Opisana czynność nie będzie także stanowić umowy pożyczki z art. 720 Kodeksu cywilnego. Istota umowy pożyczki zawiera się w tym, że dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na biorącego pożyczkę określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Biorący pożyczkę uzyskuje zatem uprawnienie do korzystania z przedmiotu pożyczki przez pewien czas z następczym obowiązkiem zwrotu na rzecz dającego pożyczkę.

Nie uzyska Pan własności środków pieniężnych Spółki z o.o., nie będzie również posiadał uprawnienia do korzystania z tych środków.

Pana stanowisko potwierdza również interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 27 stycznia 2015 r. (ILPB2/436-306/14-2/WS).

W związku z powyższym, Pana zdaniem, Pana stanowisko uznać należy za prawidłowe w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 170 ze zm.):

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a) umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b) umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c) (uchylona)

d) umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e) umowy dożywocia,

 f) umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g) (uchylona)

h) ustanowienie hipoteki,

 i) ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

 j) umowy depozytu nieprawidłowego,

k) umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają:

- zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;

- orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają więc wyłącznie czynności, które zostały wymienione w ustawie.

Stosownie do powołanego już powyżej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są umowy pożyczki pieniędzy oraz depozytu nieprawidłowego, do których to czynności odnosi się Pan we wniosku.

Jak stanowi art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego - na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.):

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przepisy o przechowaniu zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 835 cyt. Kodeksu:

Przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie.

W myśl art. 837 ww. Kodeksu:

Przechowawca powinien przechowywać rzecz w taki sposób, do jakiego się zobowiązał, a w braku umowy w tym względzie, w taki sposób, jaki wynika z właściwości przechowywanej rzeczy i z okoliczności.

Stosownie do art. 839 cyt. Kodeksu:

Przechowawcy nie wolno używać rzeczy bez zgody składającego, chyba że jest to konieczne do jej zachowania w stanie niepogorszonym.

Zgodnie z art. 845 ww. Kodeksu:

Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

Depozyt nieprawidłowy, o którym mowa w art. 845 ww. Kodeksu, uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści wniosku wynika, że planuje Pan dokonać przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Jedynym udziałowcem Spółki z o.o. bezpośrednio po przekształceniu będzie Pan. Następnie do Spółki z o.o., już po przekształceniu, przystąpi drugi wspólnik, przy czym większościowym udziałowcem pozostanie Pan. Członkiem zarządu Spółki z o.o. będzie Pan. W związku z faktem, że opłaty bankowe i prowizje od wpłat na konto firmowe są bardzo wysokie i sięgają kilkudziesięciu tysięcy złotych rocznie, planuje Pan dokonywać wpłat utargu Spółki z o.o. za pomocą należącego do Pana rachunku. W modelu tym, będzie Pan wpłacał utarg (gotówkę) najpierw na należący do Pana wyodrębniony rachunek w banku, a następnie dokonywał przelewu tych środków na rachunek bankowy Spółki z o.o. Ten specjalnie wyodrębniony rachunek bankowy należący do Pana będzie służył wyłącznie dla dokonywania wpłat utargu Spółki, a następnie do przelewów tego utargu na rachunek Spółki z o.o. Nie będzie Pan uprawniony do rozporządzania ani korzystania wpłacanymi kwotami. Świadczenie powyższych czynności opisane zostanie w umowie Spółki z o.o., jako świadczenie niepieniężne na rzecz Spółki z o.o., do którego zobowiązany jest Pan jako wspólnik spółki, w trybie art. 176 Kodeksu spółek handlowych. Za wykonywane czynności otrzymywał będzie od Spółki z o.o. wynagrodzenie w wysokości rynkowej, adekwatne do rodzaju wykonywanych czynności oraz przepracowanych miesięcznie godzin.

Skoro zatem nie otrzyma Pan pieniędzy na własność, co jest elementem koniecznym dla zaistnienia umowy pożyczki, ani nie będzie Pan miał możliwości dysponowania środkami, co jest konieczne zarówno dla pożyczki jak i dla depozytu nieprawidłowego, to tym samym dokonywane przez Pana czynności nie mogą być zakwalifikowane ani jako umowy pożyczki, ani jako umowy depozytu nieprawidłowego.

W konsekwencji, skoro nie będzie to czynność wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, nie będzie ciążył na Panu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informujemy, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – została wydana wyłącznie dla Pana i tylko Pan może czerpać z niej ochronę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.