Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.761.2023.1.AWO

Możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych nabytych lokali.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 grudnia 2023 r. wpłynął do tutejszego organu Pana wniosek z 3 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji lokali niemieszkalnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą A (NIP: (...)), której przedmiotem jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD: 68.20.Z). Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

(...) października 2023 r. w Kancelarii Notarialnej X, pod adresem ul. B 1 w C, przed notariuszem (Panią D) zawarł Pan dwie umowy:

• ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży wraz z udzieleniem pełnomocnictwa, a dotyczącą lokalu niemieszkalnego numer 10 o powierzchni użytkowej (...) m² usytuowanego na (...), przy ul. E 2 w F, na nieruchomości stanowiącej działkę numer 111, o obszarze (....) ha, objętej księgą wieczystą numer (....), co w konsekwencji doprowadziło do sprzedaży na Pana rzecz wyżej wskazanego lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem wynoszącym (....) części w nieruchomości wspólnej przez Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G (akt notarialny z (...) października 2023 r., Repertorium G),

• ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży wraz z udzieleniem pełnomocnictwa, a dotyczącą lokalu niemieszkalnego numer 20 o powierzchni użytkowej (...) m² usytuowanego na (...) przy ul. E 2 w F, na nieruchomości stanowiącej działkę numer 111, o obszarze (....) ha, objętej księgą wieczystą numer (....), co w konsekwencji doprowadziło do sprzedaży na Pana rzecz wyżej wskazanego lokalu niemieszkalnego wraz z udziałem wynoszącym (...) części w nieruchomości wspólnej przez Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G (akt notarialny z (...) października 2023 r., Repertorium (...)).

Nabyte przez Pana wyżej wskazane lokale wraz z udziałami w części nieruchomości wspólnej znajdują się w budynku zrealizowanym w ramach przedsięwzięcia deweloperskiego, a obejmującego budowę budynku (...) wraz z infrastrukturą techniczną zlokalizowanego na nieruchomości, przy ul. E 2 w F.

Opisany budynek usług (...) został pobudowany na podstawie ostatecznej decyzji numer: (...), znak (...). wydanej (...) sierpnia 2021 r. przez Starostę V udzielającej pozwolenia na budowę budynku (...) wraz z infrastrukturą techniczną.

Budynek został oddany do użytkowania zgodnie z pismem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w V z (...) maja 2023 r., z którego wynika, że organ nie wniósł sprzeciwu w sprawie przyjęcia zawiadomienia o zakończeniu budowy budynku wraz z (...).

Przedsięwzięcie obejmowało realizację łącznie (...).

(...) czerwca 2023 r. Wójt Gminy W, referat Planowania Przestrzennego wydał zaświadczenie (znak (...)), w którym stwierdził, że działka o numerze geodezyjnym 111 w obrębie I (na której pobudowany jest wyżej wskazany budynek), położona jest na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym uchwałą numer (...) Rady Gminy W z (...) października 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy W części miejscowości I i (…).

Pismem z (...) lipca 2023 r. Starostwo Powiatowe w H, w sprawie znak (...), wskazało, że działka oznaczona numerem 111 obręb I, gmina W, stanowi wyłącznie grunty o symbolu (...).

Zgodnie z posiadanym przez Pana wypisem z kartoteki budynków (według stanu na dzień (...) lipca 2023 r.) budynek, w którym znajdują się zakupione przez Pana lokale oznaczony został jako (...)- klasa według (...).

W dacie nabycia przez Pana lokali, protokolarnie odebrał Pan zarówno lokal numer 10 (...) i numer 20 (...).

(...) października 2023 r. zawarł Pan również ze Spółką Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G, numer KRS: (...) (dalej jako: „Najemca”) umowy najmu lokali numer 10 i numer 20. Najemca jako przedmiot swojej działalności gospodarczej wskazuje m.in. (...).

Obie umowy najmu zostały zawarte na czas oznaczony 10 lat od dnia przekazania przedmiotu najmu z możliwością ich przedłużenia. Na mocy przedmiotowych umów najmu, oddaje Pan najemcy lokale do korzystania i pobierania pożytków w celu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z (...). Przysługuje Panu od najemcy roczny czynsz najmu wypłacany w miesięcznych częściach.

Ponosi Pan wydatki związane z pokryciem należności z tytułu obowiązków publicznoprawnych (w tym podatek od nieruchomości i koszty ubezpieczenia).

Umowy najmu zawarte przez Pana opisują budynek (w którym posadowione są rzeczowe lokale) jako (...). Pobyty w lokalach, w tym (...). Na mocy umowy wyraża Pan zgodę na oddawanie przez Najemcę lokali lub ich części do używania i podnajmowania innym osobom lub podmiotom.

Podkreśla Pan, że nabyte i wynajmowane przez Pana lokale - w aktach notarialnych o wyodrębnieniu i sprzedaży lokali - opisywane są jako lokale niemieszkalne, a status samego budynku, jako budynku niemieszkalnego i innego budynku (...), potwierdzają wypisy z kartoteki budynku, czy zaświadczenia o zakończeniu budowy od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w V.

Przychody z najmu lokali rozlicza Pan w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i opodatkowuje je na zasadach podatku liniowego. Prowadzi Pan ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych oraz prawnych zgodnie z art. 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wprowadził Pan zakupione przez Pana (przedmiotowe) nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zakupione lokale zostały zakwalifikowane w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT: 109.

Pytanie

Czy na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego sprawy może Pan zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne nabytych przez Pana i opisanych szczegółowo we wniosku lokali?

Pana stanowisko

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazał Pan, że może Pan zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od nabytych przez pana i opisanych szczegółowo we wniosku lokali.

Podkreślił Pan, że z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zaznaczył Pan, że art. 23 wyżej wskazanej ustawy wymienia katalog wydatków, których podatnik nie może uznać za koszty uzyskania przychodów. Uważa Pan, że poza jednak tymi enumeratywnie wymienionymi w tym przepisie, wszystkie pozostałe wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostaną w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. W konsekwencji, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wskazał Pan, że w myśl art. 22c przywołanej ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,

3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1 a,

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie zaś z art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W Pana opinii, dla rozstrzygnięcia niniejszego wniosku, konieczne jest zbadanie definicji budynku mieszkalnego. W tym miejscu odwołać się można do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, gdzie wprowadzone zostały odrębne kategorie budynków (odrębne od budynków mieszkalnych), takie jak, np. budynki zamieszkania zbiorowego, czy (...).

I tak, przez budynek mieszkalny na gruncie tego rozporządzenia należy rozumieć:

a) budynek mieszkalny wielorodzinny,

b) budynek mieszkalny jednorodzinny.

Natomiast, jako budynek zamieszkania zbiorowego należy rozumieć budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny.

Budynek użyteczności publicznej to zaś budynek przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, oraz inny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.

Wreszcie rozporządzenie wyodrębnia również budynek (...) (§ 3 pkt 7), przez który należy rozumieć budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku.

Mając na uwadze powyższe, stwierdza Pan, że ustawodawca w art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objął swoim zakresem jedynie wprost wymienione w tym przepisie kategorie budynków/lokali mieszkalnych. Pana zdaniem, przepis nie reguluje budynków (...) oraz (...).

W Pana ocenie, stanowisko takie zostało potwierdzone również w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

– 28 czerwca 2023 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.324.2023.3.MAP,

– 9 listopada 2022 r., znak 0115-KDIT3.4011.703.2022.1.AWO

– gdzie wprost wskazano, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o PIT nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych.

W tym stanie rzeczy, uważa Pan, że możliwe jest uwzględnienie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku lokali w kosztach podatkowych oraz dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

– został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

– jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

– pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

– poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

– został właściwie udokumentowany,

– nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

- stanowią własność lub współwłasność podatnika,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

- są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl pierwszego zdania art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a‑22o, z uwzględnieniem art. 23.

W celu udzielenia odpowiedzi na Pana pytania należy przywołać również treść art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten [w brzmieniu nadanym ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021, poz. 2105 ze zm.)] wskazuje, że:

Amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy nowelizującej (ustawy z 29 października 2021 r.) wynika, że:

Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Tym samym - na podstawie przepisu przejściowego (który jest przepisem szczególnym) - Podatnicy jeszcze przez rok (2022) będą stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., ale w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika jednak, że:

– (...) października 2023 r. nabył Pan dwa lokale, które (w tej samej dacie) oddał Pan w najem,

– przychody z najmu lokali rozlicza Pan w ramach działalności gospodarczej,

– nabyte i wynajmowane przez Pana lokale - w aktach notarialnych o wyodrębnieniu i sprzedaży lokali - opisywane są jako lokale niemieszkalne,

– wprowadził Pan te nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zakupione lokale zostały zakwalifikowane pod symbolem KŚT: 109.

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do lokali niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, obecnie obowiązujące brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia Panu uwzględnianie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku lokali (symbol klasyfikacji środków trwałych (KŚT): 109) w kosztach podatkowych.

Z powyższych względów przedstawione przez Pana stanowisko uznaję za prawidłowe.

Informacje dodatkowe

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo zaznaczamy, że:

– przedstawiany przez Pana zakres żądania (zadane pytanie) zakreśla granice w jakich możemy wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania,

– przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Z tego powodu niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o kwalifikacji wskazanych we wniosku lokali.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a,

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).