Interpretacja indywidualna z dnia 28 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.324.2023.3.MAP

Amortyzacja lokali niemieszkalnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 25 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy amortyzacji lokali niemieszkalnych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2023 r. (wpływ 23 czerwca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto, 13 maja 2021 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej aktem notarialnym Rep. A Nr... zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. ... .

Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta ..., zatwierdzonym Uchwałą Rady Miasta ... z 4 lutego 2015 r., Nr ... (Dz. Urz. woj. ... z 17 lutego 2015 r., poz. ...), nieruchomość położona jest w jednostce planu oznaczonego symbolem ...), tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej lub usług turystyki i wypoczynku.

Termin zawarcia umowy przyrzeczonej nastąpi nie później niż do 30 czerwca 2023 r. Na przedmiotowej działce gruntu zrealizowana została inwestycja pod nazwą ... obejmująca budowę budynku usług turystycznych z apartamentami wakacyjnymi - pensjonat (dalej: „Budynek”), położonego przy ul....w ... o 5 kondygnacjach naziemnych i 2 kondygnacjach podziemnych, w którym przewidziano budowę 88 lokali użytkowych.

Na Pana zostanie przeniesiona własność lokalu użytkowego (dalej: „Lokal”) oznaczonego numerem ... o projektowanej powierzchni 55,55 m² , składający się z pokoju dziennego z aneksem kuchennym, sypialni i łazienki położony w 1 kondygnacji naziemnej Budynku. Planuje Pan zawrzeć umowy najemcami prowadzącymi działalność gospodarczą na własny rachunek, mającymi w swoich zakresach działalności „zapewnienie krótkotrwałego zakwaterowania” - PKD 55.20.Z. Zgodnie z treścią umów wynagrodzenie będzie określone w procencie uzyskach przychodów przez najemcę lub podnajemców, które będzie uzależnione od faktycznego wykorzystywania apartamentów z tytułu najmu. Zgodnie z planowanymi umowami, Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do usług krótkoterminowego zakwaterowania określonego w PKWiU pod symbolem 55. Przychody otrzymywane z tytułu najmu będzie Pan rozliczał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Posiadane przez Pana nieruchomości będę stanowić środki trwałe w Pana firmie i zostaną sklasyfikowane w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych pod symbolem KŚT: 109.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że jako formę opodatkowania działalności gospodarczej wybrał Pan podatek liniowy (PIT-36L). Lokal wskazany we wniosku został sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych jako 1211, tj. jako budynki niemieszkalne - hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - budynki hoteli (klasa obejmuje: hotele, motele, gospody, pensjonaty, podobne budynki oferujące zakwaterowanie, z restauracjami lub bez, samodzielne restauracje i bary), natomiast według kategorii KBPS został uznany jako Kategoria nr XIV - budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego, jako: hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne.

Pytanie

Czy w opisanym stanie przyszłym, będzie Pan mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od nabytego Lokalu?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2745 z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o PIT, będącym w mocy od 1 stycznia 2022 r., amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.

Zgodnie z treścią art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r. zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje na ograniczenie możliwości amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych od 1 stycznia 2023 r.

Taka konstrukcja przepisu art. 22c pkt 2 ustawy PIT wskazuje, że celem ustawodawcy było ograniczenie możliwości amortyzacji lokali mieszkalnych, które zostały nabyte przez podatników, a następnie wykorzystane do działalności (najmu), lub wynajem innym osobom fizycznym, zaspokajając w ten sposób ich potrzeby mieszkaniowe, natomiast nie było intencją wyłączenie możliwości amortyzacji inwestycji, których przeznaczeniem od początku było przeznaczenie ich na krótkotrwały najem zbiorowy w ramach działalności gospodarczej, a więc wykorzystywanych w działalności turystycznej - jak w przypadku obiektów niemieszkalnych stanowiących przedmiot Pana zainteresowania.

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

­stanowią własność lub współwłasność podatnika,­są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,­przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

­są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które wprowadza odrębną od budynków mieszkalnych kategorię budynków zamieszkania zbiorowego oraz definiuje następujące pojęcia § 3 pkt 4 ww. rozporządzenia, przez budynek mieszkalny należy rozumieć:

1.budynek mieszkalny wielorodzinny,

2.budynek mieszkalny jednorodzinny.

Zgodnie § 3 pkt 5 powyższego rozporządzenia, budynkiem zamieszkania zbiorowego będzie budynek przeznaczony do okresowego pobytu ludzi, w szczególności hotel, motel, pensjonat, dom wypoczynkowy, dom wycieczkowy, schronisko młodzieżowe, schronisko, internat, dom studencki, budynek koszarowy, budynek zakwaterowania na terenie zakładu karnego, aresztu śledczego, zakładu poprawczego, schroniska dla nieletnich, a także budynek do stałego pobytu ludzi, w szczególności dom dziecka, dom rencistów i dom zakonny.

W myśl § 3 pkt 6 cyt. rozporządzenia, przez budynek użyteczności publicznej należy rozumieć budynek przeznaczony na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowania, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, oraz inny budynek przeznaczony do wykonywania podobnych funkcji: za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny.

Zgodnie z § 3 pkt 7 ww. rozporządzenia, przez budynek rekreacji indywidualnej należy rozumieć budynek przeznaczony do okresowego wypoczynku.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że ustawodawca w art. 22c pkt 2 ustawy o PIT objął zakresem jedynie wskazane w nim wprost rodzaje lokai/budynków mieszkalnych. W ww. przepisie nie uregulowano kwestii dot. budynków rekreacji indywidualnej oraz budynków zamieszkania zbiorowego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone m. in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 listopada2022 r., Nr 0115-KDIT3.4011.703.2022.1.AWO: „znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do budynków niemieszkalnych.

Z tej też przyczyny, obecnie obowiązujące brzmienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia

­uwzględnianie odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku pensjonatów (symbol klasyfikacji środków trwałych (KST): 109) w kosztach podatkowych, oraz

­dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w 2022 r. i „w kolejnych okresach rozliczeniowych” na zasadach obowiązujących przed 1 stycznia 2022 r.”

Powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 sierpnia 2022 r., Nr 0112-KDIL2-2.4011.542.2022.1.IM „w przypadku nieruchomości niemieszkalnych opisanych we wniosku jako lokale zamieszkania zbiorowego oraz budynki rekreacji indywidualnej, odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”, jak również interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 października 2022 r., Nr 0111-KDIB1-2.4010.481.2022.1 .AW: „w przypadku nieruchomości niemieszkalnych opisanych we wniosku jako lokale zamieszkania zbiorowego oraz budynki rekreacji indywidualnej, odpisy amortyzacyjne od tych nieruchomości będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do prawa do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki.”

Mając na uwadze powyższe, Pana zdaniem, będzie miał Pan prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego Lokalu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

˗został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

˗jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

˗pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

˗poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

˗został właściwie udokumentowany,

˗nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów wskazanej ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

-stanowią własność lub współwłasność podatnika,

-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

-są wykorzystywane przez podatnika m.in. na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W celu udzielenia odpowiedzi na Pana pytanie należy przywołać również treść art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten [w brzmieniu nadanym ustawą z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021, poz. 2105 ze zm.)] wskazuje, że:

Taka treść tego przepisu obowiązuje od 1 stycznia 2022 r. Jednocześnie z art. 71 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy nowelizującej (ustawy z 29 października 2021 r.) wynika, że:

Tym samym - na podstawie przepisu przejściowego (który jest przepisem szczególnym) - Podatnicy jeszcze przez rok (2022) mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., ale w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r.

Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że na Pana zostanie przeniesiona własność lokalu użytkowego. Planuje Pan zawrzeć umowy najemcami prowadzącymi działalność gospodarczą na własny rachunek. Przychody otrzymywane z tytułu najmu będzie Pan rozliczał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Lokal wskazany we wniosku został sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych pod symbolem 1211, tj. jako budynki niemieszkalne - hotele i budynki zakwaterowania turystycznego - budynki hoteli.

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do lokali niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, będzie miał Pan prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu (który jak Pan wskazał stanowi lokal użytkowy - niemieszkalny) wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych względów przedstawione przez Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach innych podatników i nie są wiążące dla nas w sprawie będącej przedmiotem Pana wniosku.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Pana klasyfikacji, jako że dokonujemy interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować wskazany przez Pana lokal użytkowy.

Zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie (uwagi szczegółowe do Grupy I w KŚT). Organem uprawnionym do orzekania w zakresie Klasyfikacji Środków Trwałych jest Urząd Statystyczny.

Należy dodać, że podział budynków (lokali) na mieszkalne i niemieszkalne w Klasyfikacji Środków Trwałych oparty jest na Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Jeżeli zatem opisany we wniosku lokal użytkowy został przez Pana błędnie sklasyfikowany, to opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie będzie zgodne ze stanem rzeczywistym, wówczas interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j.Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).