Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.802.2023.2.MC

Możliwość amortyzacji nieruchomości otrzymanej w wyniku podziału majątku po rozwodzie.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 16 listopada 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 stycznia 2024 r. (wpływ 8 stycznia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W trakcie trwania małżeństwa do firmy zakupiona była nieruchomość przeznaczona do kapitalnego remontu w 2007 roku za kwotę X zł. Od tego roku firma byłej żony amortyzowała koszt zakupu, czyli X zł, i zamortyzowała go w całości oraz ponosiła koszty remontu tego budynku do 2019 r., które wyniosły Y zł. Remont budynku przeprowadzany był metodą gospodarczą. Poprzez dokonany kapitalny remont budynek zyskał na wartości, gdzie w 2023 r. została zrobiona wycena zewnętrzna przez niezależnego rzeczoznawcę nieruchomości i ustalił wartość obecną budynku na Z zł.

W 2020 r. nastąpił podział majątku oraz rozwód z określeniem wartości poszczególnych przedmiotów materialnych i nieruchomości. W drodze podziału majątku przejął Pan wyżej wspomnianą nieruchomość. 2 stycznia 2020 r. otworzył Pan własną działalność gospodarczą, a budynek został przekształcony w biurowiec, gdzie wynajmuje Pan biura dla innych firm.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan następujące informacje:

Budynek był zakupiony do majątku wspólnego w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Udział w nieruchomości, którą nabył Pan w wyniku podziału, nie mieści się w udziale przed jego podziałem.

Podziałowi majątku, dzięki któremu przejął Pan ten budynek, nie towarzyszyły żadne dopłaty z żadnej ze stron.

Zakupiony budynek był cały czas budynkiem biurowym, jednak zakupiony był w stanie agonalnym, bardzo zniszczonym i dopiero po remoncie kapitalnym nabrał ponownie walorów użytkowych jako biurowiec, jak również ostateczną wartość wycenioną przez rzeczoznawcę.

Pana forma opodatkowania to „książka przychodów i rozchodów” – podatek liniowy.

Pytanie

Czy na w/w nieruchomość może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych, jeżeli tak to jak określić wartość początkową? a – od wyceny niezależnego rzeczoznawcy z 2023 r., który wycenił biurowiec na Z? b – Z – X – Y (wycena rzeczoznawcy – koszt zakupu – koszt remontu biurowca) = A zł?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie,wspomnianą nieruchomość może Pan wprowadzić do firmy jako środek trwały, gdyż służy do prowadzenia Pana działalności, który obecnie jest wart Z i w związku z faktem, iż poprzednia firma byłej żony dokonywała odpisów amortyzacyjnych od ceny zakupu, tj. X zł, oraz dokonywała zaliczeń faktur remontowych w kwocie ok. Y zł, może Pan dokonywać odpisów amortyzacyjnych, gdzie początkowa wartość nieruchomości winna być ustalona na kwotę A zł .

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

-pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

-nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

-być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały, musi:

·stanowić własność lub współwłasność podatnika,

·zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika,

·być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

·przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

·być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określa art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast stosownie do art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższe przepisy art. 22g ust. 13 pkt 5 w zw. z art. 22g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakazują zatem, w sytuacji zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, jeżeli przed zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu), ustalić wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu zmieniającego. Przy czym przepisy te nie wskazują, w jakiej formie ma nastąpić zmiana działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, czy w formie odpłatnej, czy też nieodpłatnej, jak również czy zmiana ta dotyczyć ma małżonków, między którymi istnieje ustrój wspólności majątkowej, czy też ustrój rozdzielności majątkowej.

Przepis art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Z tego przepisu można z kolei wywieść, że małżonek przejmujący składnik majątkowy wykorzystywany dotychczas w działalności gospodarczej współmałżonka powinien – jeśli wartość początkowa środka trwałego nie została jeszcze w pełni zamortyzowana – dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez współmałżonka wykorzystującego dotychczas ten składnik.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. – w trakcie trwania małżeństwa w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej – zakupiony został budynek przeznaczony do kapitalnego remontu za kwotę X zł. Od tego roku firma byłej żony amortyzowała koszt zakupu, czyli X zł, i zamortyzowała go w całości oraz ponosiła koszty remontu tego budynku do 2019 r., które wyniosły Y zł. Remont budynku przeprowadzany był metodą gospodarczą. Poprzez dokonany kapitalny remont budynek zyskał na wartości, gdzie w 2023 r. została zrobiona wycena zewnętrzna przez niezależnego rzeczoznawcę nieruchomości, który ustalił wartość obecną budynku na Z zł. W 2020 r. w drodze podziału majątku po rozwodzie przejął Pan wyżej wspomnianą nieruchomość. 2 stycznia 2020 r. otworzył Pan własną działalność gospodarczą, a budynek został przekształcony w biurowiec, gdzie wynajmuje Pan biura dla innych firm.Zakupiony budynek był cały czas budynkiem biurowym. Pana forma opodatkowania to podatek liniowy.

W przedstawionym przez Pana stanie faktycznym zostały spełnione przesłanki wskazane w cytowanym wyżej art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że skoro przejął Pan do swojej działalności gospodarczej budynek biurowy wykorzystywany i amortyzowany wcześniej w działalności byłej małżonki, wartość początkową tego środka trwałego winien Pan ustalić w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych byłej żony wykorzystującej dotychczas ten budynek w swojej działalności.

Budynek ten był amortyzowany w działalności gospodarczej Pana byłej żony, została dla niego ustalona wartość początkowa, więc wartość początkowa tej nieruchomości jest wartością znaną.

Wartość początkową środka trwałego (budynku), który został nabyty w drodze kupna, ustala się bowiem zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według udokumentowanej ceny nabycia, nie wyższej jednak od jej wartości rynkowej.

Jednocześnie z uwagi na okoliczność, że budynek, który Pan przejął, został całkowicie zamortyzowany przez Pana byłą żonę, nie jest możliwe w Pana przypadku dokonywanie odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania tego środka trwałego.

Reasumując – skoro przejął Pan w całości zamortyzowany środek trwały, nie ma Pan prawa dokonywać odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania tego środka trwałego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).