Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2022 r., sygn. II FSK 1092/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA - del. Alina Rzepecka, Protokolant Katarzyna Latkowska-Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Gl 1122/18 w sprawie ze skargi "R.[...]" sp. z o.o. z siedzibą w R. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 sierpnia 2018 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.223.2018.1.NL w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz "R. [...]" sp. z o.o. z siedzibą w R. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 5 lutego 2019 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 1122/18, w sprawie ze skargi R.[...] Sp. z o.o. w R. (dalej: "spółka") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 sierpnia 2018 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Wojewódzki Sad Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 146 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej zwana: "p.p.s.a.") uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

2.1. Pełnomocnik Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną i zaskarżył powyższy wyrok w całości zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1) art. 14c § 1 i § 2 w zw. z art. 14b § 1 i § 3 oraz w zw. z art. 121 § 1 i art. 120 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm. dalej zwana: "O.p.") polegające na błędnym uznaniu przez Sąd I instancji, że wydana w sprawie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego nie spełnia wymogów formalnych określonych w w/w przepisach, tj. w zakresie oceny stanowiska spółki i uzasadnienia prawnego tej oceny oraz wskazania prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym ze względu na: brak dokonania przez organ interpretacyjny analizy całości wniosku o wydanie interpretacji, w tym w świetle stanowiska spółki co do możliwości zakwalifikowania usług do danej kategorii pojęć wymienionych w przepisie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz.1036 ze zm., dalej zwana: "u.p.do.p."), a nie np. do usług pośrednictwa, jak zaprezentowała to spółka, brak odniesienia się przez organ do tej części wniosku, w której spółka dokonała co do części z usług ich charakterystyki wskazując na odmienności w stosunku do usług wynikających z przepisu art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., brak oceny stanowiska spółki jako istotnego elementu interpretacji w sposób czyniący zadość art. 121 § 1 w zw. z art. 14h O.p. poprzez ograniczenie się przez organ do zacytowania treści przepisów prawa i zastosowania do nich wykładni językowej, bez wyjaśnienia zasadności zastosowania tych przepisów w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i wyjaśnienia spółce na czym polegał błąd w jego rozumowaniu, jak i ograniczenie się przez organ do odniesienia się do przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i jego oceny wyłącznie w dwóch akapitach znajdujących się na stronie 13-14 interpretacji liczącej łącznie 15 stron, które to akapity - zdaniem Sądu - pozostają ze sobą we wzajemnej sprzeczności, prowadząc w konkluzji do stwierdzenia przez organ, iż techniczna obsługa procesu sprzedaży również jest usługą, o jakiej mowa w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. i tym samym przecząc ochronnej funkcji interpretacji, pominięcie kluczowych aspektów opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, dokonanie samodzielnej oceny specyfiki działalności spółki i arbitralne przypisanie zróżnicowanej wagi poszczególnym czynnościom wchodzącym w zakres nabywanych usług w oderwaniu od zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, brak uzasadnienia prawnego dla rozwiązania uznanego przez organ za prawidłowe w sprawie, a także bezpodstawne przyjęcie przez Sąd I instancji, że organ nie zastosował przepisu art. 169 § 1 w zw. z art. 14h O.p. i zaniechał wezwania spółki do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji w zakresie wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w celu prawidłowej oceny stanowiska spółki w interpretacji;