Wyrok NSA z dnia 14 stycznia 2022 r., sygn. II FSK 1083/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec (sprawozdawca), , Protokolant Adrianna Siniarska, po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. [...] z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Rz 955/18 w sprawie ze skargi D. [...] z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 6 sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie oprocentowania nadpłaty w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2012-2014 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od D. [....] z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 4.050 (słownie: cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 22 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 955/18 oddalił skargę D. [...] (skarżący fundusz) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 6 sierpnia 2018 r. w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2012 - 2014.

W uzasadnieniu wyroku sąd przedstawił następujące okoliczności:

Skarżący fundusz zarejestrowany na podstawie obowiązującej w USA ustawy o funduszach inwestycyjnych, prowadził działalność inwestycyjną obejmującą inwestycje w akcje polskich spółek i uzyskał od tych spółek dywidendy, opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskiem z dnia 28 grudnia 2017 r. skarżący wystąpił o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych w łącznej kwocie 491 462 zł i jej zwrot wraz z odsetkami obliczonymi od dnia powstania nadpłaty. Zgodnie z dosłowną treścią art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej powoływanej jako u.p.d.o.p.) skarżący fundusz nie jest objęty zakresem tego przepisu, gdyż zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie dotyczy jedynie podmiotów posiadających siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają wymogi ustanowione w przepisach art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a-f. u.p.d.o.p. Wniosek o stwierdzenie nadpłaty fundusz uzasadnił tym, że zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wyrażonym w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. C-190/12, a także stanowiskiem polskich sądów administracyjnych, skarżący fundusz jest podmiotem porównywalnym do funduszy inwestycyjnych wskazanych w art. 6 ust. 1 pkt 10 u.p.d.o.p. i w związku z tym przysługuje mu prawo do opodatkowania na takich samych co one zasadach. Oznacza to, że skarżącemu funduszowi przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego od dywidend uzyskanych od polskich spółek, którego podstawą jest art. 6 ust. 1 pkt 10a u.p.d.o.f. (wyrok dostępny jest w internetowej bazie orzeczeń CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl.).