Interpretacja indywidualna z dnia 18 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.668.2023.1.MK

Czy Wnioskodawca jest uprawniony, aby w roku 2023 i w latach następnych dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego Budynku i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy Wnioskodawca jest uprawniony, aby w roku 2023 i w latach następnych dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego Budynku i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi działalność w zakresie usług programistycznych. W ramach prowadzonej działalności Spółka posiada tytuł własności nieruchomości umiejscowionej przy (…) (zwanej dalej: „Budynek”, „Nieruchomość”). Z posiadanych przez Spółkę dokumentów (pismo dot. przystąpienia do użytkowania budynku z 2003 roku) wynika, że budynek został wzniesiony jako mieszkalny. Z decyzji z (…) r. orzekającej o pozwoleniu na użytkowanie Budynku wynika, że pozwolenie zostało wydane „ (…).

Nieruchomość została nabyta przez Spółkę z przeznaczeniem na prowadzenie działalności związanej z tworzeniem oprogramowania (pomieszczenia biurowe). Od 1 stycznia 2022 r. w związku z nowelizacją ustaw podatkowych, amortyzacji nie podlegają już budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Przepisy przejściowe wprowadzały możliwość kontynuacji amortyzacji ww. nieruchomości mieszkalnych do końca 2022 r., jeżeli zostały nabyte lub wytworzone przed 1 stycznia 2022 r. Od 1 stycznia 2023 r. amortyzacja nie ma już w ww. przypadkach zastosowania. Spółka po dokonaniu analiz w związku z ww. zmianą wystąpiła z wnioskiem z dnia (…) do Urzędu Statystycznego w (…) w sprawie ustalenia klasyfikacji Budynku dla celów podatku dochodowego. W piśmie z dnia (…) r. (…) Urząd Statystyczny stwierdził: „Odpowiadając na wniosek z dnia (…) r. oraz jego uzupełnienie z dnia w celu ustalenia klasyfikacji do celów podatku dochodowego, Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego (…) informuje, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) - każdy obiekt budowlany klasyfikowany jest zgodnie z jego przeważającym przeznaczeniem, przy uwzględnieniu charakteru technicznego obiektu (np. budynek, budowla). W przypadku budynków przeznaczonych lub użytkowanych do wielu celów klasyfikuje się je w jednej pozycji PKOB, zgodnie z ich głównym użytkowaniem, wyrażonym w m2 powierzchni użytkowej, przeznaczonej na ten cel. Za jednostkę klasyfikacyjną przyjmuje się zwykle pojedynczy obiekt budowlany. W przypadku budynków połączonych między sobą, budynek jest budynkiem samodzielnym, jeśli jest oddzielony od innych jednostek ścianą przeciwpożarową od fundamentu po dach. Gdy nie ma ściany przeciwpożarowej, budynki połączone między sobą uważane są za budynki odrębne, jeśli mają własne wejścia, są wyposażone w instalacje i są oddzielnie wykorzystywane. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej przeznaczona jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Do powierzchni użytkowej budynku nie zalicza się między innymi powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych oraz powierzchni komunikacji np. klatki schodowe, dźwigi. Natomiast część „mieszkalna” budynku obejmuje oprócz pomieszczeń mieszkalnych również pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. suszarnie). W związku z powyższym oraz w oparciu o przedstawiony opis informujemy, że wymieniony w piśmie budynek, w którym ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej, wykorzystywana jest do celów biurowych, mieści się w grupowaniu: PKOB grupa 122 klasa 1220 „Budynki biurowe”.”

Pytanie

Czy Wnioskodawca jest uprawniony, aby w roku 2023 i w latach następnych dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego Budynku i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: „u.p.d.o.p.”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Następnie w myśl art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16 m u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Od 1 stycznia 2022 r. ustawodawca wprowadził ograniczenia w dokonywaniu amortyzacji podatkowej. Wszedł w życie przepis art. 16c pkt 2a u.p.d.o.p., zgodnie z którym, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Jednocześnie ustawodawca nie wskazał wprost w u.p.d.o.p., co należy rozumieć pod pojęciem budynków mieszkalnych.

W ocenie Wnioskodawcy uzyskanie przez Spółkę klasyfikacji dla budynku wydanej przez Urząd Statystyczny (…) oraz wydane w (…)roku na użytkowanie (…) przesądza o tym, że Budynek nie jest budynkiem mieszkalnym.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie wyłączenie z amortyzacji w stosunku do Budynku opisanego w niniejszym wniosku (określone w art. 16c pkt 2a u.p.d.o.p.).

W związku z powyższym Wnioskodawca jest uprawniony, aby w roku 2023 i w latach następnych dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego Budynku i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Ponadto zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Państwa klasyfikacji budynku, o którym mowa we wniosku, opartej o Klasyfikację Środków Trwałych. Ww. przepisy nie stanowią bowiem przepisów prawa podatkowego i nie mogą tym samym być przedmiotem interpretacji indywidualnej. W konsekwencji wskazanie przez Państwa we wniosku, że budynek, o którym mowa we wniosku jest budynkiem biurowym zakwalifikowanym do grupowania PKOB grupa 122 klasa 1220 „Budynki biurowe”, przyjęto jako niepodlegający ocenie element opisu sprawy. Przyjęto również, że tak budynek został sklasyfikowany w Państwa ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT:

Treść powyższych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT:

Z powyższego przepisu wynika, wyłączenie z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od budynków i lokali mieszkalnych. Zatem wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie budynków i lokali mieszkalnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, zgodnie z treścią art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Zmiana ta nie objęła budynków i lokali niemieszkalnych, które nadal podlegają amortyzacji.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nabyła, z przeznaczeniem na prowadzenie działalności związanej z tworzeniem oprogramowania (pomieszczenia biurowe), budynek który został wzniesiony jako mieszkalny. Spółka uzyskała z Urzędu Statystycznego (…) informację, że opisany budynek, w którym ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej, wykorzystywana jest do celów biurowych, mieści się w grupowaniu: PKOB grupa 122 klasa 1220 „Budynki biurowe”.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca jest uprawniony, aby w roku 2023 i w latach następnych dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotowego Budynku i zaliczać te odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy, podkreślenia wymaga fakt, że wyłączeniu z amortyzacji nie podlegają budynki i lokale niemieszkalne, które nadal podlegają amortyzacji podatkowej i do których przytoczony wyżej art. 16c pkt 2a ustawy o CIT nie ma zastosowania.

Art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wprost wskazuje, że amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne. Biorąc jednak pod uwagę, że jak sami Państwo przyznajecie, ww. budynek będzie użytkowany tylko na cele prowadzonej działalności gospodarczej i został sklasyfikowany jako budynek biurowy, to należy uznać, że ww. przepis nie będzie miał zastosowania w tym przypadku.

Tym samym będą Państwo uprawnieni do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynku biurowego opisanego we wniosku i odpisy te będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).